Chotów (województwo wielkopolskie)
| {{{rodzaj miejscowości}}} | |
 Dwór w Chotowie z poł. XIX w. | |
| Państwo |  wielkopolskie
|
|---|---|
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
130 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2011) |
230[1] |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 62 |
| Kod pocztowy |
63-460 |
| Tablice rejestracyjne |
POS |
| SIMC |
0204464 |
Położenie na mapie brak | |
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |
Chotów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nowe Skalmierzyce, na Wysoczyźnie Kaliskiej, w Kaliskiem, przy granicy Kalisza – Sulisławice, ok. 5 km od Nowych Skalmierzyc.
Położenie
Chotów położony jest przy wschodniej granicy powiatu ostrowskiego, graniczy z Kaliszem, ok. 18 km od Ostrowa Wielkopolskiego. Przez wieś przebiega droga wojewódzka 450 Kalisz – Ołobok – Grabów nad Prosną – Opatów.
Podział administracyjny
Miejscowość przynależała administracyjnie przed rokiem 1887 do powiatu odolanowskiego. W latach 1975–1998 do województwa kaliskiego, a w latach 1887–1975 i od 1999 do powiatu ostrowskiego.
Historia
Chotów pod Gostyczyną (wymieniany jako Chotowo, Kothowo i in.), wzmiankowany od 1403[2][3]. W XVI w. był częściowo w posiadaniu Sebastiana Borzysławskiego, Jakóba Śliwnickiego oraz Mikołaja Węgierskiego[2]. W 1618 właścicielem Chotowa był Przecław Węgierski i Stanisław Rossowski[2]. W 1668 istniał we wsi dwór, należący do Zofii i Jadwigi Rossowskich, rozebrany w późniejszych latach ze względu na zły stan techniczny[4]. W połowie XIX w. wybudowano nowy dwór w stylu klasycystycznym, otoczony parkiem z II połowy XVIII w[5].
W XIX w. wieś wraz z karczmą Murowaniec była we władaniu Stefana Lisieckiego, liczyła według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego 6 domów i 33 mieszkańców, a sama karczma 8 domów i 135 mieszkańców[6][7]. W 1895 w Chotowie urodził się Stanisław Bronikowski.
W 1939 rozpoczęto prace ziemne pod budowę szosy Kalisz – Grabów, na odcinku Murowaniec – Chotów[8].
W 2014 ukończono budowę świetlicy wiejskiej[9].
Założenie dworskie
Pierwotny dwór został rozebrany po 1721 a w jego miejsce w połowie XIX w. powstało nowe klasycystyczne założenie dworskie do którego prowadziła aleja grabowa, zakończona owalnym trawnikiem, pod który podjeżdżały powozy[5]. Dwór posiada czterokolumnowy portyk z frontonem w którego tympanonie znajduje się małe okno[5]. W latach 20. XX w. posiadłość rozbudowano o piętrowe skrzydło zachodnie i parterowy aneks wschodni – wówczas właścicielami dworu była rodzina Niemojowskich ze Śliwnik[5]. W 1935 przeszedł w posiadanie Witolda Cybulskiego, który na mocy reformy rolnej w 1944 został pozbawiony majątku[5].
W 1989 dwór wraz parkiem został wpisany do rejestru zabytków województwa wielkopolskiego[10].
W 2004 rozpoczął się generalny remont dworu po przejęciu go przez nowego właściciela[5]. Dwór wyremontowano z zachowaniem oryginalnych cech i sklepień piwnicznych. Obecnie mieści się w nim hotel wraz z restauracją (Dwór Stary Chotów).
Komunikacja publiczna
Dojazd autobusami komunikacji miejskiej linia podmiejska nr 3D Kaliskich Linii Autobusowych.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ http://www.polskawliczbach.pl/wies_Chotow_wielkopolskie
- ↑ a b c Warta (tygodnik), www.wbc.poznan.pl, 1886 [dostęp 2017-05-05] (pol.).
- ↑ Ostrów Wielkopolski – dzieje miasta i regionu, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, s. 90, ISBN 83-210-0851-8.
- ↑ Hotel w domu dziedzica [online], www.noweskalmierzyce.pl [dostęp 2017-05-05].
- ↑ a b c d e f Dwór w Chotowie [online], www.noweskalmierzyce.pl [dostęp 2017-05-05].
- ↑ Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Jan Nepomucen Bobrowicz, Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 295.
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom I, dir.icm.edu.pl, 1880 [dostęp 2017-05-05].
- ↑ Orędownik Ostrowski, www.wbc.poznan.pl, 14 czerwca 1939 [dostęp 2017-05-05] (pol.).
- ↑ Nowa świetlica wiejska w Chotowie [online], www.noweskalmierzyce.pl [dostęp 2017-05-05].
- ↑ Janusz Beger: Biuletyn Informacji Publicznej - Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Poznaniu. wosoz.ibip.pl, 2013-09-10. [dostęp 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-18)].
Linki zewnętrzne
- Siedziba gminy: Skalmierzyce
