Domek myśliwski w Homlu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Domek myśliwski w Homlu/Dwór Kruszewskich
Symbol zabytku nr rej. 312Г000069
Ilustracja
Domek myśliwski w Homlu
Państwo

 Białoruś

Obwód

 homelski

Miejscowość

Homel

Adres

ul. Puszkina 32

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

Empire

Inwestor

S. Rumiancew

Kondygnacje

2

Ukończenie budowy

1820

Pierwszy właściciel

S. Rumiancew

Kolejni właściciele

Iwan Pakiewicz,
Fiodor Paskiewicz, Wincenty Kruszewski, Lisowscy, Irena Hołyńska

Położenie na mapie Homla
Mapa konturowa Homla, blisko centrum na prawo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Domek myśliwski w Homlu/Dwór Kruszewskich”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole po prawej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Domek myśliwski w Homlu/Dwór Kruszewskich”
Położenie na mapie obwodu homelskiego
Mapa konturowa obwodu homelskiego, po prawej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Domek myśliwski w Homlu/Dwór Kruszewskich”
Ziemia52°25′42,21″N 31°01′06,70″E/52,428392 31,018528

Domek myśliwski w Homlu, zwany też domem Lisowskiego lub dworem Kruszewskich (biał. Паляўнічы домік ў Гомелі, ros. Охотничий домик в Гомеле) – zabytkowy pałacyk pochodzący z XIX wieku znajdujący się w Homlu przy ul. Puszkina 32, siedziba muzeum regionalnego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dom zbudowano jako zimową rezydencję hrabiego Rumiancewa w 1820. Po tym jak S. Rumiancew przegrał w latach trzydziestych XIX wieku część dóbr homelskich pałacyk przeszedł w ręce Iwana Paskiewicza. Dwadzieścia lat później ponownie zmienił właściciela – syn Iwana Fiodor podarował obiekt swojemu przyjacielowi Wincentemu Kruszewskiemu[1]. W II połowie XIX wieku domek myśliwski znajdował się w posiadaniu rodziny Lisowskich – ostatnią jego właścicielką przed rewolucją październikową była wywodząca się z tego rodu Irena Hołyńska. W czasach radzieckich obiekt mieścił okręgową radę ochrony zabytków.

Architekt nadał pałacykowi styl empire. Fasadę budynku zdobi sześciokolumnowy portyk, nad którym znajduje się taras. W górnej części domku uwagę przykuwa mansardowe okno oraz attyka. Wewnątrz zachowały się trzy kaflowe piece. Niegdyś w pałacyku znajdował się pochodzący z połockiego kolegium jezuitów portret Stefana Batorego (po 1920 przekazany Zamkowi Królewskiemu).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zbigniew Hauser pisze z kolei, że Kruszewski odkupił domek od Paskiewiczów, zob.: Hauser Zbigniew, „Nowy ilustrowany przewodnik po zabytkach na Białorusi”, Warszawa 2005

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • red. A. A. Voinau [et al.], „Architektura Belarusi: encyklapedyčny davednik”, Mińsk 1993
  • Celeš Vâčka, „Garady Belarusì na starych paštoŭkach”, Mińsk 1998