Georges d’Armagnac
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1500/1501 |
| Data i miejsce śmierci |
1/10 lipca 1585 |
| Arcybiskup Tours | |
| Okres sprawowania |
1548–1551 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
25 stycznia 1531 |
| Kreacja kardynalska |
19 grudnia 1544 |
| Kościół tytularny |
Ss. Giovanni e Paolo |
| Data konsekracji |
25 stycznia 1531 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
Georges d’Armagnac (ur. w 1500 albo w 1501 w Gaskonii, zm. 1 albo 10 lipca 1585 w Awinionie) – francuski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1500 albo 1501 roku w Gaskonii, jako syn Pierre’a d’Armagnaca i Fleurette de Luppé[1]. Studiował pod kierunkiem kardynała Georges’a d’Amboise’a i uzyskał stopień licencjata z zakresu prawa kanonicznego[1]. Został przedstawiony na francuskim dworze króla Franciszka I, jako protegowany Małgorzaty z Nawarry[1]. Został kanonikiem kapituły katedralnej w Rodez, a następnie król rekomendował go na biskupa diecezji[1]. 19 stycznia 1530 roku został wybrany biskupem Rodez, a 25 stycznia następnego roku przyjął sakrę[2]. 17 czerwca 1536 roku został administratorem apostolskim Vabres-l’Abbaye, a 3 lipca – biskupem[2]. W tym samym roku został ambasadorem Królestwa Francji w Wenecji, by zapewnić neutralność republiki w wojnie pomiędzy Franciszkiem I a Karolem V[1]. W latach 1540–1545 był ambasadorem Francji w Rzymie[1]. 19 grudnia 1544 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Giovanni e Paolo[2]. Dzięki protekcji Henryka II został mianowany arcybiskupem Tours w 1548 roku, jednocześnie rezygnując z diecezji Vabres[1]. Trzy lata później zrezygnował z archidiecezji[2]. Pełnił rolę administratora apostolskiego Lescar (1555), Tuluzy (1562–1582, 1584–1585) i Awinionu (1577–1584)[2]. Około 1561 roku zrezygnował z zarządzania diecezją Rodez i wziął udział w konferencji w Poissy[1]. Był królewskim gubernatorem w Langwedocji, gdzie walczył przeciwko propagandzie hugenotów[1]. Zmarł 1 albo 10 lipca 1585 roku w Awinionie[1].