Helga Schultze-Hösl
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 lutego 1940 |
| Data śmierci |
12 września 2015 |
| Gra |
praworęczna |
| Status profesjonalny |
1968 |
| Zakończenie kariery |
1974 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
33 |
| Najwyżej w rankingu |
5 (1964) |
| Roland Garros |
SF (1964) |
| Wimbledon |
4R (1962) |
| US Open |
3R (1962, 1964) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
24 |
| Roland Garros |
F (1964) |
| Wimbledon |
SF (1965) |
Helga Schultze-Hösl (z domu Schultze; ur. 2 lutego 1940 w Berlinie, zm. 12 września 2015) – niemiecka tenisistka. Finalistka wielkoszlemowego French Championships 1964 w grze podwójnej, reprezentantka kraju w Pucharze Federacji, finalistka tych rozgrywek z 1966 i 1970 roku. Pięciokrotna mistrzyni Niemiec w latach 1964, 1967, 1970, 1973–1974[1]. Jej ulubioną nawierzchnią była ceglana mączka, na której wygrała wszystkie swoje tytuły w grze pojedynczej.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Helga Schultze miała silny forhend i często posługiwała się drop-shotem, z biegiem lat poprawiła także bekhend i serwis[2]. Po raz pierwszy na światowych kortach zaistniała na początku lat 60., a w pierwszym finale wystąpiła już w październiku 1961 roku w Casablance. Pół roku wcześniej triumfowała w zawodach deblowych w Wiesbaden. Na początku kwietnia 1962 roku triumfowała w turniejach na ziemnych kortach we Francji – w Antibes i Cannes. W obu finałach pokonała Deidre Catt. W Cannes wystąpiła również w finale debla (w parze ze Zsuzsą Körmöczy uległy Christiane Mercelis i Renate Ostermann 6:4, 3:6, 2:6). Dwa miesiące później, w Wiesbaden, znowu wystąpiła w finałach obu konkurencji, gdzie finał singla przegrała z Darlene Hard 2:6, 4:6, a w grze podwójnej triumfowała.
W maju 1964 roku w ćwierćfinale w Berlinie pokonała trzecią rakietę świata Lesley Turner 6:1, 9:7. Decydujący mecz turnieju Schultze przegrała już jednak z Margaret Smith 2:6, 1:6. W tym samym miesiącu rozpoczął się wielkoszlemowy French Championships, w którym niemiecka tenisistka osiągnęła swój najlepszy rezultat zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. W czwartej rundzie pokonała rozstawioną z numerem 4. Nancy Richey, w ćwierćfinale wyeliminowała Jan Lehane (piąta w turnieju), by osiągnąć półfinał, w którym została powstrzymana ponownie przez Smith (1) 3:6, 6:4, 2:6. W zawodach deblowych wystąpiła z Normą Baylon. W trzeciej rundzie wyeliminowały Richey i Karen Susman 10:8, 3:6, 6:2, a w półfinale Marię Bueno i Robyn Ebbern 6:3, 1:6, 6:3, dzięki czemu awansowały do pierwszego finału turnieju wielkoszlemowego w karierze (dla obu tenisistek był to debiut na tym etapie tej rangi zawodów). Mecz mistrzowski został jednak zdominowany przez najlepszy duet lat sześćdziesiątych: Margaret Smith i Lesley Turner – 3:6, 0:6.
Ponad miesiąc po tym osiągnięciu udało się Schultze po raz pierwszy wygrać grę pojedynczą i podwójną w jednym turnieju. Miało to miejsce w Brunszwiku, gdzie w singlu pokonała w finale Helgę Niessen 3:6, 8:6, 6:2, a w deblu u boku Heide Schildknecht ograły ponownie Niessen i Renate Ostermann 6:1, 1:6, 6:2. Na drugi taki rezultat musiała czekać aż do kwietnia 1971 roku (triumf w Palermo).
W kwietniu 1965 roku wygrała w grze pojedynczej w dużym turnieju w Nicei. W półfinale wyeliminowała Gail Sherriff, która z kolei zrewanżowała się Niemce w finale gry podwójnej. Tydzień później podczas zawodów w Monte Carlo pokonała w półfinale Judy Tegart 8:6, 6:2, ale w meczu mistrzowskim musiała uznać wyższość młodszej o dwa lata Françoise Durr 5:7, 3:6. Wygrała za to rywalizację gry mieszanej po walkowerze od finałowych przeciwników Judy Tegart–Allan Stone. Jak się później okazało, był to ostatni triumf w tej kategorii w karierze Schultze. Miesiąc później na French Championships została rozstawiona z numerem ósmym. Przegrała jednak już w czwartej rundzie ze swoją partnerką deblową Normą Baylon 6:1, 4:6, 2:6. W grze podwójnej z Baylon doszły do ćwierćfinału, w którym uległy, drugi raz w ciągu ponad miesiąca, siostrom Sherriff – Carol i Gail 2:6, 8:10. Podczas Wimbledonu w 1965 roku w grze podwójnej w parze z Eddą Buding osiągnęła fazę półfinałową, w której uległa Françoise Durr i Jeanine Lieffrig 4:6, 5:7. W lipcu 1966 roku w drodze po tytuł w Gstaad w półfinale zrewanżowała się pierwszej rakiecie turnieju – Durr 1:6, 8:6, 6:2. W meczu mistrzowskim ograła swoją deblową partnerkę Sonję Pachtę 6:1, 6:1. W walce o tytuł w grze podwójnej niemiecko–austriacka para oddała spotkanie walkowerem Robercie Beltrame i Durr.
W maju 1967 podczas French Championships w czwartej rundzie wyeliminowała rozstawioną z numerem piątym Rosie Casals 6:1, 6:4. W czerwcu 1968 roku wygrała swój pierwszy tytuł w singlu w Erze Open. W Berlinie w dwóch ostatnich rundach pokonała australijskie tenisistki Lesley Turner Bowrey 6:2, 6:1 i Margaret Smith Court 6:1, 7:5. W finale debla wraz z Helgą Niessen nie sprostały Smith Court i Virginii Wade 4:6, 3:6.
W lipcu 1970 roku pokonała swoją najczęstszą rywalkę tenisową Helgę Niessen 6:1, 6:3 w decydującym meczu w Düsseldorfie. Miesiąc później w Hamburgu w ćwierćfinale ograła Judy Tegart Dalton 7:9, 6:1, 6:3, w kolejnym meczu Kerry Melville 6:3, 3:6, 6:4, a w finale ponownie Helgę Niessen 6:3, 6:3, odnosząc największy sukces w singlowej karierze. Tydzień później po raz trzeci ograła Niessen w finale w Brunszwiku. W listopadzie tego roku otrzymała najwyższe wyróżnienie przyznawane niemieckim sportowcom Srebrny Liść Laurowy[3].
W maju 1974 roku w Hamburgu Schultze-Hösl przegrała w ćwierćfinale ze wschodzącą gwiazdą tenisa, dwukrotnie młodszą od siebie, Martiną Navrátilovą 6:7, 1:6. Porażkę z młodą reprezentantką Czechosłowacji Niemka powetowała sobie w grze podwójnej. W parze z Raquel Giscafré w finałowym meczu ograła Navrátilovą i Renátę Tomanovą 6:3, 6:2. Dwa miesiące później w Gstaad odniosła ostatnie zwycięstwo turniejowe w karierze. W wieku 34 lat 5 miesięcy i 6 dni pokonała Leę Pericoli 4:6, 6:4, 6:3, stając się najstarszą triumfatorką turnieju tenisowego w Erze Open (rekord Helgi Schultze pobiła trzy miesiące później Maria Bueno: triumf w Tokio w październiku 1974 roku w wieku 34 lat 11 miesięcy i 26 dni).
Karierę zakończyła po sezonie 1974, ale pojawiła się jeszcze raz w rozgrywkach w październiku 1978 roku – przegrała w drugiej rundzie singla w Barcelonie.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Helga Schultze urodziła się w Berlinie, ale wkrótce rodzina przeniosła się na Śląsk. Po zakończeniu II wojny światowej przeprowadzili się do Hanau, gdzie młoda tenisistka zaczęła stawiać pierwsze kroki w tym sporcie. Słynęła ze swojej urody i wdzięku[2]. Została wyróżniona miejscem na okładce magazynu Sports Illustrated z 27 sierpnia 1962 roku, a pod jej zdjęciem widniał podpis „Najpiękniejsza w świecie tenisa”[4].
Helga Schultze w trakcie trwania kariery tenisowej, 16 lipca 1968 roku, wyszła za mąż za Ernsta Hösla. Latem 1972 roku urodziła drugą córkę Stephanie. Schultze ponownie wyszła za mąż w połowie grudnia 1988 roku, za Davida Martina Thaw. Po zakończeniu kariery tenisowej napisała kilka książek o tenisie, w tym autobiografię w 2013 roku[5], i o zdrowym odżywianiu. Zmarła 12 września 2015 roku po długiej chorobie nowotworowej[6].
Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
NH, turniej się nie odbył
Turniej Australian Open odbył się dwukrotnie w 1977 roku (styczeń i grudzień), za to nie został rozegrany w 1986.
Początek Ery Open
Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970 | 1971 | 1972 | 1973 | 1974 | Tytuły (w EO) | Z–P (w EO) | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||
| French Open | A | 3R | 3R | 3R | SF | 4R | QF | QF | A | A | 2R | A | A | 1R | A | 0 / 9 (0 / 2) | 20 – 9 (1 – 2) | ||||||||||
| Wimbledon | A | 3R | 4R | 3R | 1R | 3R | 3R | A | 3R | A | A | A | A | A | A | 0 / 7 (0 / 1) | 9 – 7 (1 – 1) | ||||||||||
| US Open | A | A | 3R | A | 3R | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 2 (0 / 0) | 3 – 2 (0 – 0) | ||||||||||
| Ranking na koniec roku[a] | 1403 | 26 | 24 | 22 | 5 | 22 | 16 | 19 | 45 | 61 | 31 | 30 | – | 92 | 73 | 0 / 18 (0 / 3) | 32 – 18 (2 – 3) | ||||||||||
Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970 | 1971 | 1972 | 1973 | 1974 | Tytuły (w EO) | Z–P (w EO) | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||||
| French Open | A | 3R | 2R | 2R | F | QF | QF | 3R | A | A | QF | A | A | A | A | 0 / 8 (0 / 1) | 14 – 8 (2 – 1) | ||||||||||||||||||||
| Wimbledon | A | 1R | 2R | 1R | 2R | SF | 1R | A | 3R | A | A | A | A | A | A | 0 / 7 (0 / 1) | 6 – 7 (1 – 1) | ||||||||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | Ranking nie był publikowany | 0 / 15 (0 / 2) | 20 – 15 (3 – 2) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]
| ! Turniej | 1960 | 1961 | 1962 | 1963 | 1964 | 1965 | 1966 | 1967 | 1968 | 1969 | 1970 | 1971 | 1972 | 1973 | 1974 | Tytuły (w EO) | Z–P (w EO) | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | nie był rozgrywany | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||||||
| French Open | A | A | 1R | 3R | 2R | 3R | QF | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 5 (0 / 0) | 8 – 5 (0 – 0) | ||||||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | 2R | 2R | A | 2R | 3R | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 4 (0 / 0) | 1 – 4 (0 – 0) | ||||||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
| 0 / 9 | 9 – 9 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA[7][edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1971 – 1987 |
|
| Virginia Slims Circuit | |
| Grand Prix Series | |
| Colgate Series | |
Gra pojedyncza 49 (33–16)[edytuj | edytuj kod]
Przed Erą Open 29 (16–13)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 23 października 1961 | Casablanca | Twarda |  Silvana Lazzarino
|
2:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 1 kwietnia 1962 | Antibes | Ceglana |  Deidre Catt
|
3:6, 6:1, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 2. | 8 kwietnia 1962 | Cannes | Ceglana | Deidre Catt
|
4:6, 7:5, 6:4 |
| Finalistka | 2. | 3 czerwca 1962 | Wiesbaden | Ceglana |  Darlene Hard
|
2:6, 4:6 |
| Finalistka | 3. | 19 sierpnia 1962 | Burummana | Ceglana |  Jean Forbes
|
3:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 2 września 1962 | Istambuł | Twarda |  Pia Balling
|
6:4, 6:1 |
| Finalistka | 4. | 28 lipca 1963 | Brunszwik | Ceglana |  Edda Buding
|
brak danych |
| Finalistka | 5. | 18 sierpnia 1963 | Sankt Moritz | Ceglana | Mary Habicht
|
6:1, 4:6, 5:7 |
| Finalistka | 6. | 22 września 1963 | Freiburg | Ceglana | Renée Schuurman
|
3:6, 6:8 |
| Finalistka | 7. | 22 marca 1964 | Aleksandria | Ceglana |  Jan Lehane
|
6:3, 3:6, 4:6 |
| Finalistka | 8. | 17 maja 1964 | Berlin | Ceglana | Margaret Smith
|
2:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 26 lipca 1964 | Brunszwik | Ceglana | Helga Niessen
|
3:6, 8:6, 6:2 |
| Finalistka | 9. | 7 marca 1965 | Moskwa | Twarda (hala) |  Vlasta Vopičková
|
4:6, 9:7, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 11 kwietnia 1965 | Nicea | Ceglana | Jill Blackman
|
7:5, 6:2 |
| Finalistka | 10. | 18 kwietnia 1965 | Monte Carlo | Ceglana |  Françoise Durr
|
5:7, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 25 kwietnia 1965 | Madryt | Ceglana | Edda Buding
|
3:6, 6:0, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 7. | 7 czerwca 1965 | Berlin | Ceglana | Jill Blackman
|
6:4, 6:8, 6:1 |
| Finalistka | 11. | 24 maja 1966 | Wiesbaden | Ceglana | Annette Van Zyl
|
4:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 8. | 10 lipca 1966 | Düsseldorf | Ceglana | Edda Buding
|
7:5, 4:6, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 9. | 17 lipca 1966 | Gstaad | Ceglana |  Sonja Pachta
|
6:1, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 10. | 1 sierpnia 1966 | Baden-Baden | Ceglana | Helga Niessen
|
6:3, 3:6, 7:5 |
| Finalistka | 12. | 15 sierpnia 1966 | Monachium | Ceglana | Helga Niessen
|
brak danych |
| Zwyciężczyni | 11. | 3 października 1966 | Barcelona | Ceglana | Alice Tym
|
6:1, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 12. | 27 marca 1967 | Monte Carlo | Ceglana | Gail Sherriff
|
6:4, 6:2 |
| Finalistka | 13. | 15 maja 1967 | Berlin | Ceglana |  Pat Walkden
|
6:2, 1:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 13. | 12 lipca 1967 | Travemünde | Ceglana | Helga Niessen
|
4:6, 7:5, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 14. | 18 lipca 1967 | Düsseldorf | Ceglana | Gail Sherriff
|
3:6, 6:3, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 15. | 13 sierpnia 1967 | Knokke-Heist | Ceglana | Judy Tegart
|
6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 16. | 28 sierpnia 1967 | Pörtschach am Wörther See | Ceglana | Helga Niessen
|
6:4, 6:2 |
W Erze Open 20 (17–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 3 czerwca 1968 | Berlin | Ceglana | Margaret Smith Court
|
6:1, 7:5 |
| Finalistka | 1. | 20 lipca 1968 | Ingolstadt | Ceglana | Helga Niessen
|
1:6, 15:13, 3:6 |
| Finalistka | 2. | 27 lipca 1969 | Monachium | Ceglana | Karen Krantzcke
|
8:6, 2:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 4 sierpnia 1969 | Bad Neuenahr-Ahrweiler | Ceglana | Helga Niessen
|
5:7, 7:5, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 12 lipca 1970 | Düsseldorf | Ceglana | Helga Niessen
|
6:1, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 4. | 17 sierpnia 1970 | Hamburg | Ceglana | Helga Niessen
|
6:3, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 5. | 30 sierpnia 1970 | Brunszwik | Ceglana | Helga Niessen Masthoff
|
6:3, 2:6, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 6. | 25 października 1970 | Barcelona | Ceglana | Susan Alexander
|
6:1, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 7. | 18 kwietnia 1971 | Palermo | Ceglana | Gail Sherriff Chanfreau
|
6:3, 4:6, 7:6 |
| Zwyciężczyni | 8. | 1 maja 1971 | Paryż | Ceglana | Brenda Kirk
|
4:6, 6:2, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 9. | 8 sierpnia 1971 | Monachium | Ceglana | Valerie Ziegenfuss
|
6:1, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 10. | 24 października 1971 | Barcelona | Ceglana |  Ana María Arias
|
6:1, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 11. | 20 maja 1973 | Paryż | Ceglana |  Raquel Giscafré
|
6:1, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 12. | 29 lipca 1973 | Monachium | Ceglana | Raquel Giscafré
|
4:6, 6:2, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 13. | 12 sierpnia 1973 | Brunszwik | Ceglana |  brak danych
|
brak danych |
| Zwyciężczyni | 14. | 14 października 1973 | Barcelona | Ceglana | Nathalie Fuchs
|
6:2, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 15. | 21 października 1973 | Madryt | Ceglana |  Michèle Gurdal
|
6:1, 6:2 |
| Finalistka | 3. | 3 marca 1974 | Kair | Ceglana | Marie Neumanová Pinterová
|
6:2, 1:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 16. | 3 czerwca 1974 | Berlin | Ceglana | Raquel Giscafré
|
6:4, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 17. | 14 lipca 1974 | Gstaad | Ceglana | Lea Pericoli
|
4:6, 6:4, 6:3 |
Gra podwójna 51 (24–27)[edytuj | edytuj kod]
Przed Erą Open 33 (16–18)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 19 marca 1961 | Mentona | Ceglana | Edda Buding
|
Deidre Catt Pauline Roberts
|
4:6, 5:7 |
| Finalistka | 2. | 4 maja 1961 | Stuttgart | Ceglana | Edda Buding
|
Mimi Arnold Belmar Gunderson
|
4:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 14 maja 1961 | Wiesbaden | Ceglana | Edda Buding
|
Deidre Catt Angela Mortimer
|
7:5, 6:8, 6:2 |
| Finalistka | 3. | 4 lutego 1962 | Brema | Ceglana | Edda Buding
|
Christiane Mercelis Renate Ostermann
|
6:8, 6:4, 4:6 |
| Finalistka | 4. | 8 kwietnia 1962 | Cannes | Twarda |  Zsuzsa Körmöczy
|
Christiane Mercelis Renate Ostermann
|
6:4, 3:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 3 czerwca 1962 | Wiesbaden | Ceglana |  Carmen Coronado
|
Darlene Hard Stock
|
6:3, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 22 lipca 1962 | Brunszwik | Ceglana | Edda Buding
|
brak danych brak danych
|
brak danych |
| Zwyciężczyni | 4. | 3 lutego 1963 | Kolonia | Twarda (hala) | Ann Haydon-Jones
|
Christiane Mercelis Renate Ostermann
|
6:3, 6:2 |
| Finalistka | 5. | 24 marca 1963 | San Juan | Twarda | Edda Buding
|
 Maria Bueno Darlene Hard
|
5:7, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 28 lipca 1963 | Brunszwik | Ceglana | Edda Buding
|
brak danych brak danych
|
brak danych |
| Finalistka | 6. | 4 sierpnia 1963 | Baden-Baden | Ceglana | Norma Baylon
|
Margaret Hunt Annette Van Zyl
|
6:4, 3:6, 3:6 |
| Finalistka | 7. | 22 września 1963 | Freiburg | Ceglana | Margot Schultze
|
Margot Dohrer Renée Schuurman
|
1:6, 3:6 |
| Finalistka | 8. | 10 listopada 1963 | Buenos Aires | Ceglana | Christine Truman
|
Norma Baylon Věra Suková
|
6:2, 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 19 listopada 1963 | Santiago | Ceglana | Maria Tort de Ayala
|
Norma Baylon Carmen Ibarra
|
6:2, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 7. | 15 marca 1964 | Kair | Ceglana | Christine Truman
|
Jan Lehane Madonna Schacht
|
6:4, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 8. | 22 marca 1964 | Aleksandria | Ceglana | Christine Truman
|
Jan Lehane Madonna Schacht
|
6:4, 7:5 |
| Finalistka | 9. | 30 marca 1964 | Monte Carlo | Ceglana | Heide Schildknecht
|
Sylvana Lazzarino Lea Pericoli
|
6:4, 2:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 9. | 5 kwietnia 1964 | Aix-en-Provence | Ceglana | Jan Lehane
|
Jeanine Lieffrig Madonna Schacht
|
6:3, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 10. | 5 kwietnia 1964 | Bournemouth | Ceglana | Jan Lehane
|
Joyce Barclay-Williams Carole Rosser
|
8:6, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 11. | 2 maja 1964 | Hurlingham | Ceglana | Norma Baylon
|
Jan Lehane Nancy Richey
|
7:5, 6:4 |
| Finalistka | 10. | 31 maja 1964 | French Championships | Ceglana | Norma Baylon
|
Margaret Smith Lesley Turner
|
3:6, 0:6 |
| Finalistka | 11. | 13 czerwca 1964 | Bristol | Trawiasta | Norma Baylon
|
Rita Bentley Karen Susman
|
4:6, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 12. | 26 lipca 1964 | Brunszwik | Ceglana | Heide Schildknecht
|
Helga Niessen Renate Ostermann
|
6:1, 1:6, 6:2 |
| Finalistka | 12. | 2 sierpnia 1964 | Baden-Baden | Ceglana | Norma Baylon
|
Maria Bueno Donna Fales
|
3:6, 3:6 |
| Finalistka | 13. | 11 sierpnia 1964 | Hamburg | Ceglana | Norma Baylon
|
Margaret Smith Lesley Turner
|
2:6, 6:3, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 13. | 13 września 1964 | Kansas City | Ceglana | Heide Schildknecht
|
Sheila Pearl Patsy Rippy
|
6:1, 6:2 |
| Finalistka | 14. | 7 marca 1965 | Moskwa | Twarda (hala) | Vlasta Vopičková
|
 Galina Bakszejewa Anna Dmitrijewa
|
4:6, 9:7, 2:6 |
| Finalistka | 15. | 11 kwietnia 1965 | Nicea | Ceglana | Julie Heldman
|
Carol Sherriff Gail Sherriff
|
3:6, 8:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 14. | 18 lipca 1965 | Gstaad | Ceglana | Norma Baylon
|
Françoise Durr Janine Lieffrig
|
7:5, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 15. | 24 maja 1966 | Wiesbaden | Ceglana | Edda Buding
|
Glenda Swan Pat Walkden
|
6:0, 6:1 |
| Finalistka | 16. | 17 lipca 1966 | Gstaad | Ceglana | Sonja Pachta
|
Roberta Beltrame Françoise Durr
|
walkower |
| Zwyciężczyni | 16. | 24 lipca 1966 | Brunszwik | Ceglana | Edda Buding
|
Helga Niessen Heide Schildknecht Orth
|
6:0, 6:0 |
| Finalistka | 17. | 1 sierpnia 1966 | Baden-Baden | Ceglana | Edda Buding
|
Norma Baylon Annette van Zyl
|
6:4, 4:6, 4:6 |
| Finalistka | 18. | 18 lipca 1967 | Düsseldorf | Ceglana | Edda Buding
|
Helga Niessen Heide Orth
|
6:3, 3:6 |
W Erze Open 17 (8–9)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 3 czerwca 1968 | Berlin | Ceglana | Helga Niessen
|
Margaret Smith Court Virginia Wade
|
4:6, 3:6 |
| Nierozstrzygnięte | 2. | 20 lipca 1968 | Ingolstadt | Ceglana | Edda Buding
|
Helga Niessen Almut Sturm
|
mecz nie odbył się z powodu ciemności |
| Finalistka | 3. | 18 sierpnia 1968 | Knokke-Heist | Ceglana | Judy Tegart
|
Carol Sherriff Gail Sherriff
|
6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 13 lipca 1969 | Düsseldorf | Ceglana | Edda Buding
|
Helen Gourlay Laura Rossouw
|
6:1, 6:3 |
| Finalistka | 4. | 10 sierpnia 1969 | Hamburg | Ceglana | Edda Buding
|
Helga Niessen Judy Tegart
|
1:6, 4:6 |
| Finalistka | 5. | 18 maja 1970 | Berlin | Ceglana | Karen Krantzcke
|
Judy Tegart Dalton Virginia Wade
|
6:4, 5:7, 0:6 |
| Finalistka | 6. | 12 lipca 1970 | Düsseldorf | Ceglana |  Betty Stöve
|
Helga Niessen Heide Orth
|
4:6, 6:4, 14:16 |
| Finalistka | 7. | 30 sierpnia 1970 | Brunszwik | Ceglana | Katja Ebbinghaus
|
Helga Niessen Masthoff Heide Orth
|
2:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 18 kwietnia 1971 | Palermo | Ceglana | Gail Sherriff Chanfreau
|
Miroslava Holubová Marie Neumanová
|
6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 3. | 25 kwietnia 1971 | Katania | Ceglana | Gail Sherriff Chanfreau
|
Pam Teeguarden Virginia Wade
|
6:4, 6:4 |
| Finalistka | 8. | 31 maja 1971 | Berlin | Ceglana | Katja Ebbinghaus
|
Helga Niessen Masthoff Heide Orth
|
6:3, 5:7, 2:6 |
| Finalistka | 9. | 8 sierpnia 1971 | Düsseldorf | Ceglana | Betty Stöve
|
Helga Niessen Masthoff Heide Orth
|
3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 24 października 1971 | Barcelona | Ceglana | Margot Schultze Gisbert
|
Ana María Arias Cynthia Sieler
|
6:4, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 5. | 21 października 1973 | Madryt | Ceglana | Renáta Tomanová
|
Ana María Arias Inés Roget
|
6:2, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 6. | 26 maja 1974 | Hamburg | Ceglana | Raquel Giscafré
|
Martina Navrátilová Renáta Tomanová
|
6:3, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 7. | 3 czerwca 1974 | Berlin | Ceglana | Raquel Giscafré
|
Kora Creydt Heidi Reetmeyer
|
6:1, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 8. | 14 lipca 1974 | Gstaad | Ceglana | Lea Pericoli
|
 Kayoko Fukuoka Michelle Rodríguez
|
6:2, 6:0 |
Gra mieszana 15 (7–8)[edytuj | edytuj kod]
Przed Erą Open 14 (7–7)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 12 lipca 1959 | Brunszwik | Ceglana | Wilhelm Bungert
|
Margot Dittmeyer Horst Hermann
|
brak danych |
| Zwyciężczyni | 2. | 22 lipca 1962 | Brunszwik | Ceglana | Wilhelm Bungert
|
brak danych brak danych
|
brak danych |
| Zwyciężczyni | 3. | 19 sierpnia 1962 | Burummana | Ceglana | Wilhelm Bungert
|
Valerie Forbes Bobby Wilson
|
6:3, 6:3 |
| Finalistka | 1. | 25 sierpnia 1963 | Sankt Moritz | Ceglana | Robert Howe
|
Renée Schuurman Wilhelm Bungert
|
5:7, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 22 września 1963 | Freiburg | Ceglana | Ladislav Legenstein
|
Renée Schuurman Wilhelm Bungert
|
3:6, 6:4, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 19 listopada 1963 | Santiago | Ceglana | Nicola Pietrangeli
|
Norma Baylon Patricio Rodríguez
|
5:7, 6:4, 7:5 |
| Finalistka | 3. | 22 marca 1964 | Aleksandria | Ceglana | Harald Elschenbroich
|
Carmen Coronado José Edison Mandarino
|
6:4, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 5. | 5 kwietnia 1964 | Aix-en-Provence | Ceglana | István Gulyás
|
Jan Lehane Ladislav Legenstein
|
6:2, 2:6, 6:4 |
| Finalistka | 4. | 18 kwietnia 1964 | Chingford | Ceglana | Mike Sangster
|
Norma Baylon Roger Taylor
|
1:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 11 sierpnia 1964 | Hamburg | Ceglana |  Nikola Pilić
|
Annette van Zyl Thomaz Koch
|
3:6, 6:2, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 7. | 18 kwietnia 1965 | Monte Carlo | Ceglana | Jiří Javorský
|
Judy Tegart Allan Stone
|
walkower |
| Finalistka | 5. | 7 czerwca 1965 | Berlin | Ceglana | Nikola Pilić
|
Heide Schildknecht Orth Lew Gerrard
|
4:6, 4:6 |
| Finalistka | 6. | 6 czerwca 1966 | Bielefeld | Ceglana | Juan Gisbert
|
Heide Schildknecht Orth Bobby Wilson
|
2:6, 3:6 |
| Finalistka | 7. | 11 czerwca 1966 | Bristol | Trawiasta | Osamu Ishiguro
|
Norma Baylon Pancho Guzmán
|
3:6, 7:9 |
W Erze Open 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 23 maja 1971 | Hamburg | Ceglana | Harald Elschenbroich
|
Heide Orth Jürgen Fassbender
|
4:6, 6:3, 6:2 |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny komputerowy ranking WTA rozpoczął się od 1975 roku. Dane wcześniejsze podane na podstawie „The Bud Collins History of Tennis”, Third Edition 2017 (rok 1964) oraz danych zawartych na tennisforum.com.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Deutscher Tennis Bund: Lista triumfatorek Mistrzostw Niemiec. dtb-tennis.de. [dostęp 2020-04-15]. (niem.).
- ↑ a b Ulrich Kaiser: Fragment książki “Tennis in Deutschland. Von den Anfängen bis 2002. Zum 100-jährigen Bestehen des Deutschen Tennis Bundes” wydanej z okazji 100-lecia niemieckiego związku tenisowego; opublikowany na forum www.tennisforum.com. tennisforum.com. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
- ↑ Deutscher Bundestag: Sportbericht der Bundesregierung. bundestag.de, 1973-09-26. s. 80. [dostęp 2020-11-02]. (niem.).
- ↑ Sports Illustrated Helga Schultze Tennis 1962. ebay.com. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).
- ↑ Sonnen- und Schattenseiten meines Lebens: Die ehemalige Weltklasse-Tennisspielerin Helga Hoesl-Thaw schildert die amusanten Erlebnisse ihrer Tennisreisen um die ganze Welt und ihren Leidensweg mit 48. krainaksiazek.pl. [dostęp 2020-09-29]. (pol.).
- ↑ Deutscher Tennis Bund: DTB trauert um Helga Hösl-Thaw. dtb-tennis.de. [dostęp 2020-09-29]. (niem.).
- ↑ Brak jest szczegółowych danych na temat turniejów tenisowych rozgrywanych w latach 60., lecz podsumowanie każdego poszczególnego sezonu na tennisforum.com podają wszystkie rozegrane turnieje, a wśród nich zwycięstwa Helgi Schultze.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2020-11-02] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2020-11-02] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2020-11-02] (ang.).
- Sylwetka na stronie grandslamhistory.com
- Artykuł „Tennisass Helga Hösl-Thaw gestorben” obublikowany na portalu Hanau Online po śmierci tenisistki; wrzesień 2015