International Touring Car Championship 1996

Sezon 1996 Mistrzostw International Touring Car Championship
Inauguracja	14 kwietnia
Zakończenie	10 listopada
Liczba wyścigów	26
	Mistrzowie
Kierowcy	Manuel Reuter
Zespoły	Opel
	Poprzedni sezon • Następny sezon
	Multimedia w Wikimedia Commons

International Touring Car Championship 1996 – pierwszy i jedyny sezon serii, powstały po połączeniu DTM i ITC. Tytuł mistrzowski wywalczył Manuel Reuter, zaś najlepszym konstruktorem okazał się Opel.

Ze względu na rosnące koszty, mniejsze wynagrodzenia, słabą promocję i oglądalność, Alfa Romeo i Opel postanowiły wycofać się z serii, co skutkowało zaniechaniem dalszej organizacji serii^[1]^[2]. Cztery lata później, w 2000, wskrzeszono serię DTM.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Konstruktor	Samochód	Zespół	Nr	Kierowcy	Rundy
Mercedes-Benz	Mercedes-Benz klasy C	D2 Mercedes-AMG	1	Bernd Schneider	1–13
		D2 Mercedes-AMG	2	Dario Franchitti	1–13
		Warsteiner Mercedes-AMG	3	Jan Magnussen	1–6, 9–13
				Juan Pablo Montoya	7
				Ricardo Zonta	8
			4	Alexander Grau	1–6
			4	Bernd Mayländer	7–13
		UPS Mercedes-AMG	11	Jörg van Ommen	1–13
			12	Kurt Thiim	1–11
				Christian Fittipaldi	12
				Aguri Suzuki	13
		Persson Motorsport	21	Ellen Lohr	1–8
			21	Alexander Grau	9–13
			22	Bernd Mayländer	1–6
				Alexander Grau	7–8
				Ellen Lohr	9–13
			37	Ratanakul Prutirat	6
Alfa Romeo	Alfa Romeo 155 V6 TI	Martini Alfa Corse	5	Nicola Larini	1–13
		Martini Alfa Corse	6	Alessandro Nannini	1–13
		JAS Motorsport Alfa Romeo	9	Stefano Modena	1–13
		JAS Motorsport Alfa Romeo	18	Gabriele Tarquini	1–13
		Jägermeister JAS Motorsport Alfa Romeo	10	Michael Bartels	1–13
		Bosch JAS Motorsport Alfa Romeo	19	Jason Watt	1–11
				Max Wilson	12
				Naoki Hattori	13
		Giudici Motorsport	13	Gianni Giudici	1–5
		TV Spielfilm Alfa Corse	14	Giancarlo Fisichella	1–13
		TV Spielfilm Alfa Corse	15	Christian Danner	1–13
Opel	Opel Calibra V6 4x4	Joest Racing Opel	7	Manuel Reuter	1–13
			8	Oliver Gavin	1–10, 12–13
			8	Masanori Sekiya	11
			23	Volker Strycek	8
			24	Yannick Dalmas	1–13
			25	Alexander Wurz	1–11
				Tony Kanaan	12
				Masanori Sekiya	13
		Zakspeed Team Opel	16	Uwe Alzen	1–13
			17	Klaus Ludwig	1–9, 11–13
			17	Volker Strycek	10
		Team Rosberg Opel	43	JJ Lehto	1–13
		Team Rosberg Opel	44	Hans-Joachim Stuck	1–13
		Giudici Motorsport	13	Gianni Giudici	6–8, 10–11

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Runda		Tor	Data	Pole position	Najszybsze okrążenie	Zwycięzca (kierowcy)	Zwycięzca (zespoły)
1	R1	Hockenheimring	14 kwietnia	Nicola Larini	Alessandro Nannini	Manuel Reuter	Joest Racing Opel
1	R2	Hockenheimring	14 kwietnia		Jan Magnussen	Jan Magnussen	Warsteiner Mercedes-AMG
2	R1	Nürburgring	12 maja	Jörg van Ommen	Dario Franchitti	Jörg van Ommen	UPS Mercedes-AMG
2	R2	Nürburgring	12 maja		Jörg van Ommen	Manuel Reuter	Joest Racing Opel
3	R1	Autódromo do Estoril	26 maja	Alessandro Nannini	Alessandro Nannini	Alessandro Nannini	Martini Alfa Corse
3	R2	Autódromo do Estoril	26 maja		Alessandro Nannini	Alessandro Nannini	Martini Alfa Corse
4	R1	Helsinki Thunder	9 czerwca	Hans-Joachim Stuck	Dario Franchitti	Hans-Joachim Stuck	Team Rosberg Opel
4	R2	Helsinki Thunder	9 czerwca		Hans-Joachim Stuck	Hans-Joachim Stuck	Team Rosberg Opel
5	R1	Norisring	23 czerwca	Uwe Alzen	Uwe Alzen	Klaus Ludwig	Zakspeed Opel
5	R2	Norisring	23 czerwca		Uwe Alzen	Klaus Ludwig	Zakspeed Opel
6	R1	Diepholz Airfield Circuit	7 lipca	Bernd Schneider	Bernd Schneider	Bernd Schneider	D2 Mercedes-AMG
6	R2	Diepholz Airfield Circuit	7 lipca		Alexander Wurz	Bernd Schneider	D2 Mercedes-AMG
7	R1	Silverstone Circuit	18 sierpnia	Klaus Ludwig	Alessandro Nannini	Klaus Ludwig	Zakspeed Opel
7	R2	Silverstone Circuit	18 sierpnia		Gabriele Tarquini	Gabriele Tarquini	JAS Motorsport Alfa Romeo
8	R1	Nürburgring	1 września	Alessandro Nannini	Alessandro Nannini	Alessandro Nannini	Martini Alfa Corse
8	R2	Nürburgring	1 września		Alessandro Nannini	Alessandro Nannini	Martini Alfa Corse
9	R1	Circuit de Nevers Magny-Cours	15 września	Nicola Larini	Giancarlo Fisichella	Alessandro Nannini	Martini Alfa Corse
9	R2	Circuit de Nevers Magny-Cours	15 września		Giancarlo Fisichella	Alessandro Nannini	Martini Alfa Corse
10	R1	Mugello Circuit	29 września	Nicola Larini	Nicola Larini	Nicola Larini	Martini Alfa Corse
10	R2	Mugello Circuit	29 września		Bernd Schneider	Bernd Schneider	D2 Mercedes-AMG
11	R1	Hockenheimring	13 października	Klaus Ludwig	Uwe Alzen	Klaus Ludwig	Zakspeed Opel
11	R2	Hockenheimring	13 października		Manuel Reuter	Manuel Reuter	Joest Racing Opel
12	R1	Autódromo José Carlos Pace	27 października	Christian Danner	Alessandro Nannini	Alessandro Nannini	Martini Alfa Corse
12	R2	Autódromo José Carlos Pace	27 października		Giancarlo Fisichella	Nicola Larini	Martini Alfa Corse
13	R1	Suzuka International Racing Course	10 listopada	Christian Danner	Christian Danner	Dario Franchitti	D2 Mercedes-AMG
13	R2	Suzuka International Racing Course	10 listopada		Bernd Schneider	Bernd Schneider	D2 Mercedes-AMG

Klasyfikacje[edytuj | edytuj kod]

Źródło: dtm.com^[1]

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Poz.	Kierowca	Pr.																											Punkty
1	Manuel Reuter	O	1	3	3	1	4	3	2	2	6	5	10	6	6	6	4	16	NU	NW	18	7	2	1	4	4	13	14	218
2	Bernd Schneider	M	4	2	4	6	11	12	16	NU	9	6	1	1	16	5	2	2	NU	8	2	1	14^†	NU	5	14	3	1	205
3	Alessandro Nannini	AR	10	13	WYK	WYK	1	1	14	4	NU	NU	6	NU	17	11	1	1	1	1	11	NU	6	NU	1	5	10	5	180
4	Dario Franchitti	M	3	4	2	8	9	10	17^†	NW	5	NU	2	2	21^†	14	3	3	6	4	4	2	NU	7	13	10	1	NU	171
5	JJ Lehto	O	15	NU	5	2	16	NU	5	3	4	3	7	NU	5	2	7	5	5	3	9	15^†	5	8	6	9	NU	8	148
6	Giancarlo Fisichella	AR	7	10	WYK	WYK	2	5	12	5	11	NU	3	NU	NU	9	5	4	3	2	3	13	12	5	12	16	4	2	139
7	Klaus Ludwig	O	NU	NW	NU	NU	3	11	3	NU	1	1	NU	NU	1	NU	NU	11	9	5			1	2	NU	NU	NU	10	130
8	Uwe Alzen	O	8	6	18	4	5	2	13	NU	2	2	11	10	13	NU	12	6	4	13	7	3	3	NU	NU	NW	9	12	119
9	Hans-Joachim Stuck	O	5	7	6	14^†	NU	7	1	1	7	4	5	4	12	15	22^†	12	7	NU	5	16^†	17^†	9	7	NU	18	18^†	112
10	Jan Magnussen	M	2	1	7	3	NU	NU	NU	NW	17^†	NW	16	NU					NU	NU	NU	5	NU	4	14	3	7	3	97
11	Nicola Larini	AR	11	12	NU	7	NU	NU	NU	6	NU	NU	NU	NW	3	NU	6	15	2	NU	1	NU	NU	NU	NU	1	6	6	95
12	Stefano Modena	AR	NU	NW	17	NU	NW	9	7	NU	3	13	4	3	4	NU	13	10	13	7	NU	14	NU	10	2	8	5	4	92
13	Jörg van Ommen	M	NU	9	1	13^†	7	4	9	NU	8	7	13	5	18	NU	9	8	8	9	NS	8	8	3	15	6	14	13	87
14	Gabriele Tarquini	AR	NU	NW	10	5	NU	14	NU	NW	NU	NW	20	NW	2	1	NU	17	15^†	NU	13	6	4	NU	NU	NW	NW	NU	60
15	Christian Danner	AR	13	NU	9	10	12	13	8	NU	NU	NW	15	NU	10	13	18	20	NU	NW	12	NU	7	6	3	NU	2	7	48
16	Alexander Wurz	O	NU	NU	12	DK	10	8	NU	9	12	8	9	8	7	4	NU	NW	10	6	6	9	NU	NW					43
17	Yannick Dalmas	O	NU	11	NU	NW	8	NU	6	NU	NU	NW	12	7	9	7	8	7	NU	NW	10	10	18^†	NU	8	11	12	9	33
18	Kurt Thiim	M	12	8	8	12^†	NW	NW	18^†	NU	NU	NU	14	11	NU	10	10	NU	11	10	8	4	10	NU					23
19	Max Wilson	AR																							9	2			17
20	Jason Watt	AR	NU	NU	13	9	15	NW	NW	NW	15^†	NW	22	12	8	3	14	NU	NU	12	14	NU	NU	NU					17
21	Michael Bartels	AR	14	14	11	NU	18	NU	4	NU	NU	NW	8	NU	DK	8	15	14	NU	NW	20	NW	13	NU	NU	17	15	17^†	16
22	Alexander Grau	M	6	5	NU	NW	13	NW	NU	10	13	10	18	NU	15	NU	17	18	14	11	15	11	NU	12	17	12	17	15	16
23	Oliver Gavin	O	NU	NW	14	NU	6	6	10^†	NU	10	12	17	9	11	NU	16	NU	12	15	17	NU			11	15	16	11	16
24	Bernd Mayländer	M	NU	NU	16	NU	14	NU	11	7	16^†	11	19	14	14	NU	11	9	NU	NW	NU	NU	9	NU	16	7	8	NU	15
25	Ellen Lohr	M	9	NU	15	11	NU	NU	15	8	14	9	21	13	20	12	20	21	NU	14	16	12	11	11	18^†	13	21	NU	7
26	Christian Fittipaldi	M																							10	NU			1
27	Aguri Suzuki	M																									11	NW	0
28	Masanori Sekiya	O																					15	13			20	NW	0
29	Ricardo Zonta	M															NU	13											0
30	Gianni Giudici	AR	NU	15	NU	NW	17	15	19	NS	NU	14																	0
30	Gianni Giudici	O											NU	NU	19	NU	21	22			NU	NU	16	NU					0
31	Naoki Hattori	AR																									19	16	0
32	Volker Strycek	O															19	19			19	NU							0
—	Juan Pablo Montoya	M													NU	NU													0
—	Tony Kanaan	O																							NU	NU			0
—	Ratanakul Prutirat^[a]	M											NZ	NZ															0
Poz.	Kierowca	Pr.																											Punkty

Konstruktorzy[edytuj | edytuj kod]

Źródło: fia.com^[3]

Poz.	Konstruktor																											Punkty
1	Opel	1	3	3	1	3	2	1	1	1	1	5	4	1	2	4	5	4	3	5	3	1	1	4	4	9	8	349
2	Alfa Romeo	7	10	9	5	1	1	4	4	3	13	3	3	2	1	1	1	1	1	1	6	4	5	1	1	2	2	340
3	Mercedes-Benz	2	1	1	3	7	4	9	7	5	6	1	1	14	5	2	2	6	4	2	1	8	3	5	3	1	1	305
Poz.	Konstruktor																											Punkty

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ W serii DTM/ITC panowała reguła 105%. Prutirat był jedynym kierowcą, który nie zastosował się do tej reguły

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Die DTM-Saison 1996. dtm.com. [dostęp 2021-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (niem.).
↑ Marcin Łobodziński: Historia DTM (część 2) - wyścig zbrojeń [historia motorsportu]. autokult.wp.pl, 2012-05-12. [dostęp 2021-08-06]. (pol.).
↑ 1996 FIA Touring Car International Championship for Manufacturers results. fia.com. [dostęp 2021-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (1999-03-02)]. (ang.).

[reg-3] W serii DTM/ITC panowała reguła 105%. Prutirat był jedynym kierowcą, który nie zastosował się do tej reguły

[itcc-1] Die DTM-Saison 1996. dtm.com. [dostęp 2021-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (niem.).

[2] Marcin Łobodziński: Historia DTM (część 2) - wyścig zbrojeń [historia motorsportu]. autokult.wp.pl, 2012-05-12. [dostęp 2021-08-06]. (pol.).

[4] 1996 FIA Touring Car International Championship for Manufacturers results. fia.com. [dostęp 2021-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (1999-03-02)]. (ang.).

[1]

[2]

[a]

[3]