Jacob Stockdale

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacob Stockdale
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jacob Alexander Stockdale[1]

Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1996
Newtownstewart

Wzrost

191 cm[2]

Masa ciała

103 kg[2]

Rugby union
Pozycja

skrzydłowy, środkowy ataku, obrońca

Kariera juniorska
Lata Zespół
Ballynahinch
2014–2015 Ulster Rugby
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2014–2015 Queen’s University
2015– Ulster Rugby[3] 42 (90)
2015–2016 Belfast Harlequins
2016–2019 Ballynahinch
2019– Lurgan
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2014  Irlandia U-18
2015  Irlandia U-19
2015–2016  Irlandia U-20
2017–  Irlandia 28 (80)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 3 stycznia 2020 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 23 lutego 2020 r.
Multimedia w Wikimedia Commons

Jacob Stockdale (płn. irl. wym. [ˈdʒeː.kəb ˈstɒk.deˑəl], ur. 3 kwietnia 1996 r.[1][2][3] w Newtownstewart[4][5]) – północnoirlandzki rugbysta, wszechstronny zawodnik formacji ataku występujący zazwyczaj na pozycji skrzydłowego. Reprezentant Irlandii, uczestnik pucharu świata, zdobywca Wielkiego Szlema w Pucharze Sześciu Narodów, srebrny medalista mistrzostw Europy do lat 18 i mistrzostw świata do lat 20.

Młodość[edytuj | edytuj kod]

Stockdale urodził się w Newtownstewart w hrabstwie Tyrone, gdzie wówczas pracował jego ojciec, minister Kościoła prezbiteriańskiego[4][5][6]. Z uwagi na zajęcie ojca rodzina Stockdale’ów wielokrotnie przeprowadzała się, w tym do Ballynahinch, gdzie kilkuletni[a] Jacob rozpoczął swoją przygodę z rugby[7][8][9]. W wieku sześciu lat po raz pierwszy w charakterze kibica pojawił się też na trybunach Ravenhill Stadium, gdzie dopingował drużynę Ulster Rugby[10].

Pomimo licznych przeprowadzek niezmiennie uczęszczał do szkoły średniej Wallace High School w Lisburn[4][9][11]. W tym czasie bez większego powodzenia uprawiał krykiet, piłkę nożną[4], ale także rugby. Do osiągnięcia 16 roku życia grywał przeważnie w drugiej, trzeciej czy nawet czwartej drużynie szkolnej[4][5][7][12]. Jednym z powodów był fakt, że jako nastolatek Stockdale był raczej drobnej budowy – dość szybko przestał rosnąć i jako 16-latek mierzył niespełna 170 cm. Wówczas jednak w okresie kilku miesięcy urósł 15 cm, co pozwoliło mu także na szybki rozwój sportowy[5][12][13].

Przełomowym punktem w jego karierze okazał się półfinałowy mecz w szkolnym pucharze Ulsteru. Reprezentanci Wallace High School przegrali wówczas z Methodist College Belfast, jednak imponujący występ Stockdale’a przykuł uwagę jednego ze skautów[7][12]. W konsekwencji bezpośrednio po ukończeniu szkoły w 2014 roku dostał się do akademii Ulster Rugby[7][8][13][14]. Już we wrześniu z drużyną do lat 20 sięgnął po tytuł mistrza irlandzkich prowincji w tej kategorii wiekowej[15]. W latach młodzieńczych grywał początkowo jako środkowy ataku, później obrońca, a niekiedy także jako skrzydłowy[10][12].

W pierwszym roku po opuszczeniu Wallace High School, w czasie rekonwalescencji po doznanych kontuzjach Stockdale rozpoczął intensywny trening, dzięki któremu przybrał na wadze ok. 15 kg. W późniejszym czasie sam zawodnik wskazywał jednak, że tak gwałtowny przyrost masy mięśniowej należało potraktować jako młodzieńczy błąd, który ograniczył jego możliwości motoryczne. W związku z tym w celu osiągnięcia optymalnej sprawności zmuszony był zredukować następnie masę ciała[13][16].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Równocześnie z przyjęciem do akademii regionalnej drużyny Stockdale dołączył też do amatorskiego klubu Queen’s University[9], w którym występował przez rok. W tym samym czasie grał też w prowincjonalnej drużynie rezerw, Ulster Ravens[17] Przed sezonem 2015/2016 19-latek awansował do pierwszego zespołu Ulsteru[18][19], jednak z powodu urazu pachwiny zmuszony był pauzować przez pięć miesięcy[8][16]. W pierwszej drużynie zadebiutował dopiero w styczniu 2016 roku w meczu Pro12 z Benettonem Treviso[20][21]. Łącznie w swoim pierwszym sezonie w zawodowych rozgrywkach rozegrał sześć spotkań[3]. Jednocześnie zmienił przynależność klubową na poziomie All-Ireland League („AIL”), przenosząc się do drużyny Belfast Harlequins[22]. W kolejnym roku w AIL występował w barwach swojego klubu z dzieciństwa, Ballynahinch[8][23]. Większość czasu spędził jednak w pierwszej ekipie Ulsteru – rozegrał 16 spotkań w Pro12 (osiem w pierwszym składzie)[3], z czasem ugruntowując swoją pozycję w drużynie[24]. W meczach tych zdobył dziewięć przyłożeń, co stanowiło najlepszy wynik w drużynie[3][10][25]. W grudniu zadebiutował także w europejskim Pucharze Mistrzów w starciu z ASM Clermont Auvergne[26].

W sezonie 2017/2018 Stockdale był już podstawowym zawodnikiem Ulsterczyków – rozegrał 13 meczów ligowych (wszystkie od początku spotkania; zanotował w nich siedem przyłożeń)[3], dokładając do tego sześć meczów w European Rugby Champions Cup (i trzy przyłożenia)[26]. Jego dobra forma została nagrodzona nowym kontraktem, jakim 21-letni zawodnik do 2020 roku związał się z drużyną Ulster Rugby[9][14]. Nowy sezon w wykonaniu północnoirlandzkiego skrzydłowego przerywany był urazami. Już na początku kampanii, tuż po powrocie do treningów po letniej przerwie poważnie uszkodził tylne mięśnie uda, co spowodowało przymusową przerwę w treningach trwająca około dwóch miesięcy[27]. Z uwagi na późniejsze zaangażowanie w mecze reprezentacji (w listopadzie, lutym i marcu) w rozgrywkach Pro14 wystąpił zaledwie pięciokrotnie[3], rozgrywając natomiast siedem meczów na arenie międzynarodowej. W pierwszych pięciu meczach grupowych zdobył sześć przyłożeń[26], co wydatnie przyczyniło się do nominacji do miana najlepszego gracza w Europie za rok 2019[28]. W rodzimej lidze ekipa z Ulsteru dotarła do półfinału, w którym bardzo wyraźnie uległa szkockiej drużynie Glasgow Warriors[29]. W zmaganiach europejskich drużyna Stockdale’a odpadła w fazie ćwierćfinałowej po porażce z Leinster[30]. Drużyna z Dublina okazała się lepsza w stosunku 21:18, zaś w trakcie meczu północnoirlandzki skrzydłowy – przy dwupunktowym prowadzeniu swojej ekipy – upuścił piłkę, będąc już na polu przyłożeń[31]. W lutym 2019 roku zawodnik formalnie zmienił klub w amatorskich rozgrywkach All-Ireland League – dołączył do drużyny Lurgan R.F.C.[32] działającym w mieście, w którym zamieszkał jako 15-latek[4][11].

W styczniu 2020 roku Stockdale przedłużył kontrakt z Ulster Rugby o kolejne trzy lata[20].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Ballynahinch występował w reprezentacjach Irlandii co najmniej od grupy do lat 18. Pod koniec 2013 roku brał udział w zgrupowaniu kadry, podczas którego rozegrano tradycyjne spotkanie pomiędzy reprezentantami klubów oraz szkół. Stockdale w barwach drużyny szkolnej zdobył wówczas trzy przyłożenia[33]. W kwietniu uczestniczył w mistrzostwach Europy U-18[34]. Podczas rozgrywanego w Polsce turnieju rozegrał wszystkie trzy spotkania swojej drużyny, która po porażce w finale z rówieśnikami z Anglii zdobyła srebrny medal[35][36][37]. W czasie zawodów zdobył trzy przyłożenia[36][37], które dołożył do wcześniejszych dwóch zdobytych w sparingu ze Szkocją[38].

W lutym 2015 roku niespełna 19-letni zawodnik został powołany do reprezentacji U-20 na młodzieżowy Puchar Sześciu Narodów[39], gdzie pełnił rolę rezerwowego[40]. Dwa miesiące później brał udział w spotkaniach kadry do lat 19[40]. Do drużyny U-20 wrócił na czerwcowe mistrzostwa świata we Włoszech[21][41]. Tam reprezentanci Irlandii zajęli ostatecznie siódme miejsce[42]. Z uwagi na swój wiek Stockdale brał udział w zmaganiach o Puchar Sześciu Narodów U-20 także rok później[43], jednak część spotkań opuścił z uwagi na zaangażowanie w mecze pierwszej drużyny Ulsteru[44]. W maju 2018 roku otrzymał powołanie na swój drugi już turniej o mistrzostwo świata[45]. Podczas rozgrywanego w Manchesterze turnieju Irlandczycy dotarli aż do wielkiego finału, po drodze pokonując m.in. Nową Zelandię[4][21][46]. W decydującym meczu ulegli jednak reprezentantom Anglii 21:45[10][47]. Sam Stockdale w czasie turnieju wystawiany był na pozycji obrońcy. Zdobył stamtąd cztery przyłożenia (po dwa z Walią w fazie grupowej oraz w półfinale z Argentyną[48]), notując dodatkowo bardzo dobre zawody z „Baby Blacks”[10]. Także w finale, mimo stosunkowo wysokiej porażki zapisał się w pamięci rajdem pomiędzy rywalami, asystując ostatecznie przy przyłożeniu jednego z kolegów[7].

W połowie 2017 roku, gdy 11 reprezentantów Irlandii brało udział w zgrupowaniu British and Irish Lions[49], Stockdale otrzymał swoje pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji kraju[50]. Debiutował w czerwcowym meczu ze Stanami Zjednoczonymi, w którym zdobył jedno z dziewięciu przyłożeń swojego zespołu[51]. Wystąpił też w drugim ze spotkań tej serii z Japonią[2][52]. Wysoka forma w barwach Ulsteru[25] spowodowała, że w pierwszym składzie pojawił się na boisku także w dwóch meczach podczas listopadowego okna reprezentacyjnego (z Południową Afryką i Argentyną), powiększając swój indywidualny dorobek o kolejne trzy przyłożenia[2][52].

Pomimo solidnych występów pod koniec roku Stockdale nie spodziewał się, że będzie podstawowym zawodnikiem drużyny Joego Schmidta w trakcie nadchodzącego Pucharu Sześciu Narodów[53]. Gracz Ulsteru wszystkie pięć meczów rozpoczął jednak w pierwszym składzie, jako skrzydłowy[1]. W pięciu turniejowych spotkaniach zdobył siedem przyłożeń, czym ustanowił rekord zawodów po ich reorganizacji w 2000 roku (więcej na koncie mieli jedynie Cyril Lowe w 1914 i Ian Smith w 1925 roku)[4][54]. Jako pierwszy od czasów Lowe’a zdobył także więcej niż jedno przyłożenie w trzech kolejnych meczach turnieju[7]. Stockdale swoje przyłożenia zdobywał przeciw Włochom, Walii, Szkocji (po dwa w każdym) oraz przeciw Anglii (jedno)[2][52]. Irlandzka reprezentacja sięgnęła po Wielki Szlem[54], a 21-latek został wybrany najlepszym graczem turnieju[55]. Był to przełomowy moment w karierze reprezentacyjnej Stockdale’a, który za kadencji Schmidta stał się podstawowym zawodnikiem drużyny[1]. W dalszej części 2018 roku brał udział w wyjazdowej serii spotkań z Australią, a później w listopadowych meczach testowych w Europie[2][52]. W ich trakcie Irlandczycy pokonali urzędujących mistrzów świata, reprezentację Nowej Zelandii, zaś skrzydłowy z Ulsteru zdobył jedyne przyłożenie swojej drużyny[56].

Rok 2019 Stockdale rozpoczął od udziału w Pucharze Sześciu Narodów, w którym dwukrotnie przykładał piłkę na polu punktowym rywala[2][52]. We wrześniu otrzymał powołanie na rozgrywany w Japonii puchar świata[57]. Irlandzka drużyna przystępowała do mistrzostw w gronie faworytów, w pewnym momencie nawet jako lider światowego rankingu[58]. Zespół nie zdołał jednak sprostać oczekiwaniom – Irlandia w fazie grupowej doznała porażki z gospodarzami turnieju[59], przez co w fazie ćwierćfinałowej trafiła na Nowozelandczyków. Ekipa „All Blacks”, rok wcześniej ograna w pojedynku w Dublinie, tym razem zdominowała Irlandczyków, pokonując ich aż 46:14[60]. W czasie turnieju Stockdale, podobnie jak większość jego kolegów, prezentował słabą formę, zwłaszcza na tle Nowej Zelandii[61].

Pomimo tego, że po zakończeniu turnieju nowym szkoleniowcem reprezentacji został Andy Farrell, Stockdale zachował miejsce w pierwszym składzie, występując regularnie podczas Pucharu Sześciu Narodów 2020[2][52]. Choć przed rozpoczęciem zmagań on sam wskazywał, że znajduje się w lepszej dyspozycji niż w rekordowym roku 2018[62], część komentatorów krytykowała jego brak zaangażowania w grę obronną, który przekłada się na błędy dające rywalom okazje do zdobycia punktów[63] – już we wcześniejszych latach wskazywano, że wychowanek Ballynahitch znacznie lepiej prezentuje się w grze ofensywnej niż w defensywie[7][12].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Stan na dzień 23 lutego 2020 r.[2][52]

Występy na arenie międzynarodowej
Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
 Irlandia 2017 4 20
2018 10 40
2019 11 20
2020 3 0
Suma 28 80
Przyłożenia na arenie międzynarodowej
Lp. Data Miejsce Przeciwnik Rozgrywki
1. 10 czerwca 2017 Red Bull Arena, Harrison  Stany Zjednoczone mecz testowy
2. 11 listopada 2017 Aviva Stadium, Dublin  Południowa Afryka mecz testowy
3. 25 listopada 2017 Aviva Stadium, Dublin  Argentyna mecz testowy
4.
5. 10 lutego 2018 Aviva Stadium, Dublin  Włochy Puchar Sześciu Narodów 2018
6.
7. 24 lutego 2018 Aviva Stadium, Dublin  Walia Puchar Sześciu Narodów 2018
8.
9. 10 marca 2018 Aviva Stadium, Dublin  Szkocja Puchar Sześciu Narodów 2018
10.
11. 17 marca 2018 Twickenham Stadium, Londyn  Anglia Puchar Sześciu Narodów 2018
12. 17 listopada 2018 Aviva Stadium, Dublin  Nowa Zelandia mecz testowy
13. 9 lutego 2019 Murrayfield Stadium, Edynburg  Szkocja Puchar Sześciu Narodów 2019
14. 24 lutego 2019 Stadio Olimpico, Rzym  Włochy Puchar Sześciu Narodów 2019
15. 31 sierpnia 2019 Millennium Stadium, Cardiff  Walia mecz testowy
16.

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • nagroda dla najlepszego zawodnika sezonu 2013/2014 wśród uczniów ulsterskich szkół (Ulster Schools’ Player of the Year)[6][64]
  • nagroda dla najlepszego zawodnika Pucharu Sześciu Narodów 2018 (2018 Six Nations Player of the Championship)[55]
  • nagroda BBC Northern Ireland dla sportowej osobowości roku 2018 (BBC Sport Northern Ireland Personality of the Year)[53]
  • nagroda Belfast Telegraph dla zawodnika roku 2018 (Malcolm Brodie Player of the Year)[6]
  • nagroda Belfast Telegraph dla zawodnika o przełomowym roku 2018 (George Best Breakthrough Award)[6]
  • nominacja do nagrody European Professional Club Rugby dla najlepszego zawodnika w Europie roku 2019 (EPCR European Rugby Player of the Year)[28]
  • nagroda Rugby Players Ireland dla młodego zawodnika roku (RPI Nevin Spence Young Player of the Year):

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Jacoba, Graeme, był duchownym Kościoła prezbiteriańskiego. Jako minister pracował kolejno w placówkach (misjach): w dzielnicy Belfastu przy Shankill Road, w Newtonstewart, Gortin (oba w hrabstwie Tyrone) i Ballynahinch (hrabstwo Down). Następnie pełnił funkcję kapelana w hospicjum w Newry (hrabstwo Down), a także w więzieniach w Maghaberry (hrabstwo Antrim) i Hydebank w południowym Belfaście[6][11]. Ostatecznie rodzina osiadła w Lurgan[4][11]. Matka reprezentanta Irlandii, Janine, pracowała jako położna, wykładając położnictwo na Queen’s University Belfast[4][11][67]. Jacob ma dwie siostry, starszą Hannah i młodszą Lydię[7][10][67]. Inicjały całej czwórki (G, J, H oraz L) okalające krzyż celtycki znalazły się na tatuażu wykonanym na ramieniu zawodnika[4][7]. Sam Stockdale z rodzinnego domu wyniósł głęboką wiarę chrześcijańską, deklaruje się jako osoba wierząca, uczestnicząca w życiu religijnym swojej parafii i regularnie modląca się – także w trakcie meczów[4][13][68].

Zarówno ojciec wychowanka Ballynahinch, jak i jego dziadek Ivan grali w rugby na poziomie szkolnym oraz klubowym[4][5][6] w drużynie Ballyclare R.F.C. z miasta o tej samej nazwie[6][10][7].

W 2019 roku Jacob zaangażował się w działający w Lurgan program Peace IV, którego celem było angażowanie młodzieży i budowanie poprzez sport pozytywnych relacji w okolicy silnie dotkniętej przez północnoirlandzki konflikt religijny[13][69].

Stockdale, wedle własnych słów, „nieźle” gra na gitarze, banjo i ukulele[4][13].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Poszczególne źródła podają, że Stockdale rozpoczął treningu w wieku czterech[6][7] bądź sześciu lat[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Jacob Stockdale | Ireland [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-17] (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j Jacob Stockdale [online], Irish Rugby Football Union [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-19] (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g Jacob Stockdale [online], Pro14 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-08] (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Cian Tracey, Jacob Stockdale on finding his self-belief, why family and faith are central to his life... and how his mum finally came around to his tattoo, „Belfast Telegraph”, 31 marca 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  5. ↑ a b c d e Niall Glynn, Stockdale: From school fringe player to record breaker [online], BBC, 19 marca 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-12] (ang.).
  6. ↑ a b c d e f g h Jonathan Bradley, Why I have my parents to thank for rise to rugby stardom, explains Jacob Stockdale, „Belfast Telegraph”, 30 stycznia 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-06] (ang.).
  7. ↑ a b c d e f g h i j k Tom Cary, The remarkable story of Jacob Stockdale and the making of Ireland's Grand Slam talisman, „The Daily Telegraph”, 15 marca 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  8. ↑ a b c d e Katie Field, Hotshot: Ulster full-back Jacob Stockdale, „Rugby World”, 15 czerwca 2016 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-02] (ang.).
  9. ↑ a b c d Stockdale signs contract extension [online], Ulster Rugby, 21 lutego 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-05] (ang.).
  10. ↑ a b c d e f g Gerry Thornley, Jacob Stockdale living the dream playing alongside his boyhood heroes, „The Irish Times”, 11 listopada 2017 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-06] (ang.).
  11. ↑ a b c d e John O’Sullivan, Jacob Stockdale: Ireland's nomad at home on the wing, „The Irish Times”, 15 marca 2020 [dostęp 2020-04-08] (ang.).
  12. ↑ a b c d e 'I don't think Jacob is near his potential. What we're seeing at the moment is exciting' [online], the42.ie, 10 marca 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-18] (ang.).
  13. ↑ a b c d e f Sarah Mockford, Jacob Stockdale on running, religion and rugby memories, „Rugby World”, 22 września 2019 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-05] (ang.).
  14. ↑ a b Jacob Stockdale has signed a new deal with Ulster, „The Irish Times”, 21 lutego 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-06] (ang.).
  15. ↑ Ulster Complete Clean Sweep In Under-20 Interpros [online], Irish Rugby Football Union, 20 września 2014 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  16. ↑ a b Patrick McCarry, Jacob Stockdale comments about finding the right weight will ring true with so many [online], sportsjoe.ie, sierpień 2019 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-05] (ang.).
  17. ↑ Ulster Ravens Get Ready For Crunch Rotherham Clash [online], Irish Rugby Football Union, 23 października 2014 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  18. ↑ Jacob Stockdale: Ready to make the step-up [online], Ulster Rugby, 10 sierpnia 2015 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-05].
  19. ↑ Scholes Scores Brace In Narrow Ulster Defeat [online], Irish Rugby Football Union, 22 sierpnia 2014 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  20. ↑ a b Robyn McMurray, Jacob Stockdale signs three-year IRFU contract [online], Ulster Rugby, 6 lutego 2020 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-05] (ang.).
  21. ↑ a b c Jacob Stockdale living the dream at World Rugby U20 Championship, „Irish Examiner”, 24 czerwca 2016 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-13] (ang.).
  22. ↑ Ulster Bank League: Division 1B Previews [online], Irish Rugby Union, 11 września 2015 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-06] (ang.).
  23. ↑ Ulster Bank League: Division 1B Review [online], Irish Rugby Football Union, 29 października 2016 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-04] (ang.).
  24. ↑ 'When I told them I was picked my mum, dad and my sisters went crazy, they were really proud' [online], the42.ie, 22 września 2017 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  25. ↑ a b Michael Sadlier, Jacob Stockdale gets big chance to stake Ireland claim, „Belfast Telegraph”, 27 października 2017 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-08] (ang.).
  26. ↑ a b c Jacob Stockdale [online], European Professional Club Rugby [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-06] (ang.).
  27. ↑ Big blow for Ulster as injury lay-off for Jacob Stockdale is confirmed [online], the42.ie, 13 sierpnia 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-15] (ang.).
  28. ↑ a b EPCR European Player of the Year award 2019 – nominees announced [online], European Professional Club Rugby, 24 stycznia 2019 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-05] (ang.).
  29. ↑ Richard Bath, Glasgow storm into Pro14 final with brutal seven-try demolition of Ulster, „The Daily Telegraph”, 2019-05-17, 7 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-06] (ang.).
  30. ↑ Leinster edge out Ulster in all-Irish affair to reach last four [online], European Professional Club Rugby, 30 marca 2019 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-01] (ang.).
  31. ↑ Jonathan Bradley, Jacob Stockdale hails Ulster support following his 'big mistake' in Leinster clash, „Irish Independent”, 11 kwietnia 2019 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-04] (ang.).
  32. ↑ Jacob Stockdale officially affiliated to Lurgan Rugby [online], Lurgan R.F.C., 4 lutego 2019 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-07] (ang.).
  33. ↑ Schools Defeat Clubs In Structured Trial Game [online], Irish Rugby Football Union, 30 grudnia 2013 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-04] (ang.).
  34. ↑ Ireland U-18 Schools Squad Announced For FIRA European Championship [online], Irish Rugby Football Union, 8 kwietnia 2014 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  35. ↑ Ireland Schools Team Open With Four-Try Victory [online], Irish Rugby Football Union, 11 kwietnia 2014 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  36. ↑ a b Ireland Schools Side Through To European Final [online], Irish Rugby Football Union, 15 kwietnia 2014 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  37. ↑ a b Ireland Schools Side Finish Second Best [online], Irish Rugby Football Union, 19 kwietnia 2014 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  38. ↑ Ireland Schools Team Named For European Opener [online], Irish Rugby Football Union, 10 kwietnia 2014 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  39. ↑ Ireland Under-20 Squad Announced For RBS 6 Nations [online], Irish Rugby Football Union, 21 stycznia 2015 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  40. ↑ a b Ireland Under-19 Squad Named For France Double Header [online], Irish Rugby Football Union, 30 marca 2015 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  41. ↑ Ireland U-20 Squad Confirmed For World Rugby Championship [online], Irish Rugby Football Union, 25 maja 2015 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  42. ↑ Fitzgerald Bags Brace As Ireland Under-20s Finish Seventh [online], Irish Rugby Football Union, 20 czerwca 2015 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-11] (ang.).
  43. ↑ Ireland Under-20 Squad Named For Six Nations [online], Irish Rugby Football Union, 25 stycznia 2016 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  44. ↑ Under-20 RBS 6 Nations Preview: Ireland U-20s v Italy U-20s [online], Irish Rugby Football Union, 11 marca 2016 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  45. ↑ Ireland Squad Named For World Rugby U-20 Championship [online], Irish Rugby Football Union, 23 maja 2016 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  46. ↑ Ireland Under-20s Down New Zealand For Historic Victory [online], Irish Rugby Football Union, 11 czerwca 2016 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  47. ↑ England Prove Too Strong As Ireland U-20s Finish As Runners-Up [online], Irish Rugby Football Union, 25 czerwca 2016 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-04] (ang.).
  48. ↑ Ireland U-20s Roar Into World Final With Four-Try Win [online], Irish Rugby Football Union, 20 czerwca 2016 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  49. ↑ British and Irish Lions 2017: Sam Warburton captain, Dylan Hartley out [online], BBC Sport, 19 kwietnia 2017 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-11] (ang.).
  50. ↑ Eight Uncapped Players In Ireland Summer Tour Squad [online], Irish Rugby Football Union, 16 maja 2017 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-14] (ang.).
  51. ↑ Ireland score nine tries in 55-19 win over USA Eagles [online], BBC Sport, 11 czerwca 2017 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-05] (ang.).
  52. ↑ a b c d e f g Jacob Stockdale | Match list [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-17] (ang.).
  53. ↑ a b Jacob Stockdale named 2018 BBC Sport Northern Ireland Personality of the Year [online], BBC Sport, 12 grudnia 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-03] (ang.).
  54. ↑ a b Hugh Godwin, Six Nations: Ireland complete the third Grand Slam in their history with 24-15 victory over England, „The Independent”, 17 marca 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-30] (ang.).
  55. ↑ a b Jacob Stockdale named 2018 NatWest Player of the Championship [online], Puchar Sześciu Narodów, 23 marca 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-28] (ang.).
  56. ↑ Robert Kitson, Jacob Stockdale scores only try as Ireland earn historic win over All Blacks, „The Guardian”, 17 listopada 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-23] (ang.).
  57. ↑ Ireland’s Rugby World Cup Squad Is Announced [online], Irish Rugby Football Union, 2 września 2019 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-05] (ang.).
  58. ↑ Ireland top ranking going into Rugby World Cup 2019 [online], World Rugby, Puchar Świata w Rugby 2019, 9 września 2019 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-20] (rundi).
  59. ↑ Paul Rees, Japan stun Ireland to pull off another famous Rugby World Cup upset, „The Guardian”, 28 września 2019 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-03] (ang.).
  60. ↑ Schmidt era ends in a heartbreak as players fall dramatically short [online], World Rugby, Puchar Świata w Rugby 2019, 21 października 2019 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-21] (ang.).
  61. ↑ Gerry Thornley, Jacob Stockdale is back on form and ready for the Six Nations, „The Irish Times”, 29 stycznia 2020 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-25] (ang.).
  62. ↑ Six Nations 2020: Ireland wing Jacob Stockdale says he is better than in 2018 [online], BBC Sport, 20 lutego 2020 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-21] (ang.).
  63. ↑ Arthur James O’Dea, Jacob Stockdale's 'alarming' reluctance to defend needs fixing [online], offtheball.com, 27 lutego 2020 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  64. ↑ Trimble Completes Ulster Awards Hat-Trick [online], Irish Rugby Football Union, 3 maja 2014 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
  65. ↑ Zurich Irish Rugby Players Awards winners announced [online], Rugby Players Ireland, 16 maja 2018 [dostęp 2020-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-24] (ang.).
  66. ↑ Awards nominees announced [online], Rugby Players Ireland, 1 maja 2019 [dostęp 2020-04-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-16] (ang.).
  67. ↑ a b Each time a match came up I'd text my son Jacob and say 'Have a really good match so that we can have your shirt'... now we're auctioning it to help mums in Africa, „Belfast Telegraph”, 4 sierpnia 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-04] (ang.).
  68. ↑ David Young, How Ireland rugby hero Stockdale balances Christianity and professional sport, „Belfast Telegraph”, 30 kwietnia 2018 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-10] (ang.).
  69. ↑ Jacob Stockdale joins forces with council and Lurgan Rugby Club to promote new PEACE IV project [online], Armagh City, Banbridge and Craigavon, 24 stycznia 2019 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-07] (ang.).
Skład reprezentacji Irlandii na Pucharze Świata 2019
Młyn
Atak
Trener

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jacob_Stockdale&oldid=72124819”