Karabinek MPi-KM
 MPi-KM 72 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
VEB Fahrzeug und Waffenfabrik „Ernst Thälmann”, Suhl |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja |
1961-1990 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,62 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
łukowy, 30 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
880 mm (MPi-KM) |
| Długość lufy |
430 mm |
| Masa | |
| broni |
3,4 kg |
MPi-KM – produkowana w NRD wersja licencyjna karabinka automatycznego AKM.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1958 roku VEB Fahrzeug und Waffenfabrik „Ernst Thälmann” rozpoczęła produkcję licencyjną karabinka AK pod oznaczeniem MPi-K. W 1961 roku rozpoczęto wytwarzanie jego zmodernizowanej wersji – karabinka AKM. Początkowo odmiana z kolbą stałą, oznaczona jako MPi-KM, różniła się od radzieckich modeli wyłącznie oznaczeniami przełącznika rodzaju ognia (D nad E). Powstała także wersja z kolbą składana oznaczona MPi-KMS. W odróżnieniu od radzieckiego AKMS, kolba składała się nie w dół, ale na bok komory zamkowej i była wykonana z metalowego pręta, do którego trzema nitami przymocowany był za pomocą trójkątnych wsporników tłoczony trzewik.
W 1972 roku rozpoczęto produkcję zmodernizowanych wersji MPi-KM i MPi-KMS. MPi-KM 72 miał nową kolbę i łoże wykonane z szaroniebieskiego (rzadziej ciemnobrązowego) tworzywa sztucznego. Kolba miała charakterystyczną, kropkowaną fakturę. MPi-KMS 72 miał łoże z tworzywa sztucznego identyczne jak MPi-KM 72 oraz prętową kolbę wykonaną z wygiętego i zespawanego pręta. Część pręta tworzącą trzewik spłaszczono i ponacinano.
Różne odmiany karabinka MPi-KM były standardową bronią armii wschodnioniemieckiej do początku lat 80. XX wieku, kiedy zaczęły je zastępować MPi AK-74N. Konstrukcja była również eksportowana, zwłaszcza do krajów Bliskiego Wschodu, zaś po 1990 w dużej liczbie trafiła do Indii, Ameryki Południowej oraz Afryki.
Opis[edytuj | edytuj kod]
MPi-KM to konstrukcja samoczynno-samopowtarzalna. Automatyka broni działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z długim skokiem tłoka gazowego. Dwuryglowy zamek ryglowany jest przez obrót. Rękojeść przeładowania po prawej stronie broni i na stałe związana z suwadłem. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Skrzydełko bezpiecznika/przełącznika rodzaju ognia po prawej stronie komory zamkowej w pozycji zabezpieczonej zasłania wycięcie, w którym porusza się rękojeść przeładowania. Magazynki 30 nabojowe, wymienne z AK-47 i AKM. Kolba stała (MPi-KM) lub składana (MPi-KMS). Przyrządy celownicze mechaniczne, składają się z muszki i celownika krzywiznowego (nastawy do 800 m).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John Walter, Ryszard (Tł.) Woźniak, Przemysław (Tł) Kupidura: Broń systemu Kałasznikowa. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2002. ISBN 83-11-09395-4.
