Kościół św. Sebastiana w Poznaniu
| kościół filialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Wezwanie | |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′10,1″N 16°56′55,6″E/52,402806 16,948778
| |
Kościół św. Sebastiana w Poznaniu – niezachowany rzymskokatolicki kościół filialny (początkowo parafialny), zlokalizowany w Poznaniu na Piotrowie, w nieokreślonej dotąd precyzyjnie lokalizacji[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dokładna data powstania świątyni nie jest znana. Prawdopodobnym fundatorem mógł być biskup Sebastian Branicki i wówczas był to kościół parafialny. Został spalony podczas potopu szwedzkiego i odbudowany około 1661 z takiego samego materiału jak wcześniej i w podobnej formie. Poświęcił go biskup Wojciech Tolibowski 20 stycznia 1662. Z braku funduszy na utrzymanie został włączony do parafii przy kolegiacie św. Mikołaja i przestał pełnić funkcję świątyni parafialnej. Obiektu pilnował pustelnik żyjący z jałmużny, gdyż nabożeństwa były tu odprawiane bardzo rzadko[1].
W 1781 był wizytowany przez Józefa Rogalińskiego i był wówczas w bardzo złym stanie technicznym. Zaborcy pruscy odmawiali środków na remont świątyń katolickich, widząc w tym element nacisku germanizacyjnego, w związku z czym świątynia popadła w ruinę. W 1805 podjęto decyzję o jej rozbiórce. W miejscu kościoła stał potem krzyż i lipa[1].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Obiekt był częściowo drewniany, częściowo z muru pruskiego, pokryty gontem, z pięcioma oknami i dwoma wejściami. Miał drewnianą wieżę, być może sygnaturkę z dwoma niewielkimi dzwonami o nieznanej dacie konsekracji. Podłoga wykonana była z cegły. Świątynia miała drewnianą, malowaną ambonę, nie posiadała natomiast chóru. Dysponowała niewielkimi organami. Do kościoła przylegała drewniana zakrystia, wąska z jednym oknem szklanym wzmocnionym żelazną kratą. Dysponowała szafą i drzwiami zamykanymi na kłódkę[1].
Otoczenie[edytuj | edytuj kod]
Wokół kościoła istniał cmentarz otoczony drewnianym płotem, na którym chowano mieszkańców Piotrowa. W obrębie nekropolii stał drewniany, dwuizbowy, kryty gontem dom stróża kościelnego, prawdopodobnie wspomnianego pustelnika[1].