Kobylniki (powiat grodziski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kobylniki
wieś
Ilustracja
Szkoła Podstawowa Nr 4 w Grodzisku Wlkp. (dawniej Kobylniki)
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

grodziski

Gmina

Grodzisk Wielkopolski

Liczba ludności (2022)

371[2]

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

62-065[3]

Tablice rejestracyjne

PGO

SIMC

0584001

Położenie na mapie gminy Grodzisk Wielkopolski
Mapa konturowa gminy Grodzisk Wielkopolski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kobylniki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kobylniki”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kobylniki”
Położenie na mapie powiatu grodziskiego
Mapa konturowa powiatu grodziskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kobylniki”
Ziemia52°12′39″N 16°20′22″E/52,210833 16,339444[1]

Kobylnikiwieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Grodzisk Wielkopolski.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś ma metrykę średniowieczną i pierwotnie związana była z Wielkopolską. Istnieje co najmniej od początku XV wieku. Wymieniona została w 1400 w łacińskim dokumencie pod obecną nazwą Kobilniky, Kobelnyky, a w 1466 Kollnyky[4].

Miejscowość była wsią szlachecką leżącą w dobrach Grodzisk i należącą do lokalnej szlachty wielkopolskiej z rodu Ostrorogów herbu Nałęcz. W 1444 należała do powiatu kościańskiego Korony Królestwa Polskiego. W 1581 należała do parafii Grodzisk Wielkopolski[4].

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1400 roku z akt sądowych odnotowujących Bartosza kmiecia z Kobylnik, który toczył proces z Januszem Rzeczycą z Gnina, jego matką oraz siostrami o 20 grzywien. W 1426 odnotowano drogę z Grodziska do Kobylnik. W 1510 bracia Wacław i Stanisław z Ostroroga dokonali podziału dóbr: Wacław otrzymał m.in. połowę miasta Grodzisk wraz z przynależnymi wsiami, a w tym m.in. Kobylniki[4].

Wieś odnotowały także historyczne rejestry podatkowe. W 1530 było w niej 5 łanów, a w 1563 12 łanów oraz dwóch komorników. W 1581 pobrano podatki od 9 i 3/4 łanów, 3 zagrodników oraz 2 komorników[4].

W 1581 wieś Kobilniki położona była w powiecie kościańskim województwa poznańskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów[5].

W wyniku II rozbioru Rzeczypospolitej w 1793, miejscowość przeszła w posiadanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) Kobylniki należały do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski)[6]. Kobylniki należały do okręgu grodziskiego i stanowiły część majątku Grodzisk (Grätz), którego właścicielem był wówczas Szolc i Łubieński[6]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 276 mieszkańców i 44 dymów (domostw)[6].

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kobylniki, po jej zniesieniu w gromadzie Grodzisk Wielkopolski. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.

Wieś podzielona jest na trzy części zw. Kobylnikami Dolnymi, Kobylnikami Środkowymi i Kobylnikami Górnymi. 1 stycznia 2001 roku, dwie części wsi Kobylniki Dolne i Kobylniki Środkowe włączono do Grodziska.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 173600
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 493 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c d Chmielewski 1988 ↓, s. 223.
  5. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, Wielkopolska t. I, Warszawa 1883, s. 68.
  6. a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜stwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 198–201.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]