Leptacinus intermedius
| Leptacinus intermedius | |||
| Donisthorpe, 1936 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Leptacinus intermedius | ||
| Synonimy | |||
| |||
Leptacinus intermedius – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków. Naturalnie zamieszkuje zachód Palearktyki, a ponadto zawleczony został do Nearktyki.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1936 roku przez Horace’a St. Johna Kelly’ego Donisthorpe’a na łamach „Entomologist's Monthly Magazine”. Jako lokalizację typową wskazano Windsor Forest w Wielkiej Brytanii[1][2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym, wąskim ciele długości od 3,5 do 4,5 mm. Głowa jest duża, o małych oczach, umieszczonych tuż przy ich krawędziach wewnętrznych, skierowanych ku środkowi czoła, ale go nieosiągających bruzdach czołowych zewnętrznych i smukłym z zaostrzonym szczytem ostatnim członie głaszczków szczękowych, umieszczona na cienkiej szyi. Ubarwienie czułków i głaszczków jest czerwonobrunatne. Na przedpleczu występują grzbietowe szeregi liczące od 10 do 16 gęsto upakowanych punktów. Mikrorzeźba w postaci falistych zarysowań poprzecznych w tylnej części przedplecza jest dobrze widoczna. Barwa pokryw jest brunatna z zażółconymi tylnymi krawędziami. Odnóża są czerwonobrunatne. Odwłok samca ma szósty sternit o głęboko wyciętej i nierównomiernie porośniętej bardzo długim owłosieniem krawędzi tylnej[3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad ten bytuje wśród gnijących szczątków roślinnych[4][3].
Gatunek pierwotnie palearktyczny, ale zawleczony do Nearktyki[2]. W Europie znany jest z Wielkiej Brytanii, Portugalii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Grecji i europejskiej części Rosji[5]. W Azji podawany jest z Cypru[5] i Turcji, a w Afryce z Algierii i Libii. W Kanadzie notowany jest z Kolumbii Brytyjskiej, Alberty, Saskatchewan, Manitoby, Ontario i Quebecu. W Stanach Zjednoczonych zasięgiem obejmuje Waszyngton, Oregon, Kalifornię, Nevadę, Arizonę, Kolorado, Nowy Meksyk, Nebraskę, Illinois, Indianę, Ohio, Massachusetts, Connecticut, Nowy Jork i Pensylwanię[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ H.S.J.K. Donisthorpe. Leptacinus intermedius n. sp. (Col., Staphylinidae), a beetle new to science. „Entomologist's monthly magazine”. 72, s. 269–270, 1936.
- ↑ a b c Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Insecta: Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 3). Staphylininae: Staphylinini (Quediina, Staphylinina, Tanygnathinina, Xanthopygina), Xantholinini. Staphylinidae incertae sedis. Fossils, Protactinae†. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 3021–3840, 2001.
- ↑ a b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 d Kusakowate - Staphylinidae: Wydłużaki - Xantholininae. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1976.
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980.
- ↑ a b Leptacinus intermedius (Gyllenhal, 1827). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-04-04].