Messier 32

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Galaktyka M32
Ilustracja
Galaktyka M32 na zdjęciu z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a
Odkrywca

Guillaume Le Gentil

Data odkrycia

1749

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Andromeda

Typ

eliptyczna
E2, cE[1], cE2[2]

Rektascensja

00h 42m 41,825s[3]

Deklinacja

+40° 51′ 54,61″[3]

Odległość

2,63 ± 0,25 mln ly (805 ± 78 kpc[1])

Przesunięcie ku czerwieni

–0,000664[3]

Jasność obserwowana

8,1[1]m

Rozmiary kątowe

8,7' × 6,5'[2]

Charakterystyka fizyczna
Wymiary

Ø 6700 ly[4]

Jasność absolutna

–16,4[1]m

Masa

3 mld M,
masa gwiazd:
320 mln M[1]

Alternatywne oznaczenia
NGC 221, ARP 168, Ark 12,
IRAS 00399+4035, K79 1B, LEDA 2555,
RX J0042.6+4052, UGC 452, Z 0039.9+4036,
Z 535 – 16
Mapa galaktyki
Gwiazdozbiór Andromedy
Galaktyka Andromedy. M32 to jasny obiekt powyżej i na lewo od jej centrum.

Messier 32 (również NGC 221, M32) – mała galaktyka eliptyczna znajdująca się w gwiazdozbiorze Andromedy. Jest najbliższym satelitą Galaktyki Andromedy[1].

Dane astronomiczne[edytuj | edytuj kod]

M32 znajduje się w odległości ok. 2,6 mln lat świetlnych od Ziemi. Jasność obserwowana wynosi ok. 8,1m. Należy do typu widmowego G3.

Charakterystyka fizyczna[edytuj | edytuj kod]

Średnica galaktyki wynosi około 6700 lat świetlnych, jej masa – 3 miliardy mas Słońca (ok. 6×1039 kg).

Jak większość galaktyk eliptycznych M32 zawiera głównie stare gwiazdy. Większość z nich jest teraz białymi karłami lub gwiazdami neutronowymi. Jednak widmo i kolor galaktyki wskazują, że M32 zawiera również młodsze gwiazdy (2–3 mld lat), bogatsze w ciężkie pierwiastki.

Jądro galaktyki ma masę 100 milionów mas Słońca i gęstość ok. 5000 mas Słońca na parsek kwadratowy. Okrąża ono z dużą szybkością centralny supermasywny obiekt – prawdopodobnie czarną dziurę. Właściwości jądra są zbliżone do galaktyki M31. Z tego powodu M32 przypisuje się niekiedy do typu cE2.

Wśród gwiazd M32 odnaleziono kilka mgławic planetarnych.

Gwiazdy nowe w galaktyce występują raczej sporadycznie, choć Neill i Shara (2005) ocenili liczbę rozbłysków na dwa rocznie[5]. Ostatni przypadek zarejestrowano w 2011 roku[6]. Nie zanotowano żadnego przypadku supernowej.

Przypuszcza się, że M32 była kiedyś dużo większa, lecz straciła swoje zewnętrzne gwiazdy oraz wszystkie gromady kuliste w wyniku jednego lub kilku bliskich przejść obok Galaktyki Andromedy.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Galaktyka M32 znajduje się 22' na południe od centrum M31. Można ją dostrzec przez mały teleskop jako niewyraźny punkt podobny do gwiazdy[7].

Odkrycie[edytuj | edytuj kod]

M32 jest pierwszą odkrytą galaktyką eliptyczną. Odkrył ją 29 października 1749 roku Guillaume Le Gentil. Charles Messier pierwszy raz obserwował ją w 1757 roku. 3 sierpnia 1764 roku dodał ją do swojego katalogu pod numerem 32. Halton Arp dodał M32 do swojego katalogu galaktyk dziwnych (pod numerem 168).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Alan W. McConnachie. The observed properties of dwarf galaxies in and around the Local Group. „The Astronomical Journal”. 144 (1), s. 4, lipiec 2012. DOI: 10.1088/0004-6256/144/1/4. (ang.). 
  2. a b Messier 32 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)
  3. a b c Messier 32 w bazie SIMBAD (ang.)
  4. Obliczono ze wzoru gdzie d – średnica, l – odległość, α – rozmiar kątowy obiektu.
  5. James D. Neill, Michael M. Shara. A Possible High Nova Rate for Two Local Group Dwarf Galaxies: M32 and NGC 205. „The Astronomical Journal”. 129 (4), s. 1873–1885, kwiecień 2005. DOI: 10.1086/428482. Bibcode2005AJ....129.1873N. (ang.). 
  6. Optical Novae in M 32 (ang.).
  7. Ian Ridpath: Gwiazdy i planety. Przewodnik Collinsa. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2010, s. 76. ISBN 978-83-7073-928-7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]