Nikołaj Niewski

Nikołaj Niewski
Николай Арсентьевич Невский
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1922 ; Homel
Data i miejsce śmierci	27 października 1989 ; Leningrad
	Przebieg służby
Lata służby	1940–1982
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Jednostki	940 pułk artylerii 370 Dywizji Piechoty 370 Dywizji Piechoty 69 Armii
Stanowiska	dowódca plutonu, dowódca baterii, zastępca dowódcy i dowódca dywizjonu artylerii
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Nikołaj Arsientjewicz Niewski (ros. Николай Арсентьевич Невский; ur. 22 lutego 1922 w Homlu, zm. 27 października 1989 w Leningradzie) – był radzieckim pułkownikiem i Bohaterem Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był narodowości rosyjskiej. Mieszkał w Gżatsku (obecnie Gagarin) w obwodzie smoleńskim, skończył 10 klas szkoły, od 1940 służył w Armii Czerwonej. Był żołnierzem 533 pułku artylerii w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym, w listopadzie 1941 ukończył 1 Kijowską Szkołę Artylerii ewakuowaną na Sybir. Od marca 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami, był dowódcą plutonu, dowódcą baterii, zastępcą dowódcy i dowódcą dywizjonu artylerii. Walczył na Froncie Północno-Zachodnim, 2 Nadbałtyckim i 1 Białoruskim, od 1943 należał do WKP(b), był trzykrotnie ranny w walkach. Brał udział m.in. w walkach na rzece Łować (1943), operacji nowosokolnickiej, operacji brzesko-lubelskiej, forsowaniu Bugu i Wisły i walkach na przyczółku puławskim (1944), operacji wiślańsko-odrzańskiej, w tym w wyzwalaniu Radomia, Tomaszowa, Jarocina i forsowaniu Pilicy, Warty, Odry i uchwyceniu przyczółka, operacji berlińskiej i walkach w rejonie Magdeburga (1945). Na przełomie lipca i sierpnia 1944 jako dowódca dywizjonu 940 pułku artylerii 370 Dywizji Piechoty 370 Dywizji Piechoty 69 Armii 1 Frontu Białoruskiego w stopniu kapitana wraz z dywizjonem odpowiadał za artyleryjskie ubezpieczanie przy forsowaniu Wisły; dowodzony przez niego dywizjon ogniem baterii zniszczył dziesiątki stanowisk ogniowych wroga na zachodnim brzegu rzeki, co umożliwiło uchwycenie przyczółka w rejonie Puław. Był ranny w tej walce, jednak pozostał na polu bitwy. W 1950 ukończył Akademię Wojskową im. Dzierżyńskiego, a w 1953 adiunkturę w niej, od kwietnia 1953 pracował jako wykładowca działu taktyki artylerii naziemnej Akademii Wojskowo-Artyleryjskiej jako kandydat nauk wojskowych i adiunkt. Od 1962 do 1971 dowodził kolejno trzema pułkami artylerii, później do 1982 wykładał w Akademii Wojskowo-Artyleryjskiej im. Kalinina, następnie zakończył służbę w stopniu pułkownika.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (21 lutego 1945)
Order Lenina (21 lutego 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (22 lutego 1945)
Order Suworowa III klasy (1945)
Order Aleksandra Newskiego (4 sierpnia 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (6 kwietnia 1985)
Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie, 3 września 1942 i 30 grudnia 1956)
Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (30 kwietnia 1975)
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
Medal „Za zdobycie Berlina”
Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biogram na stronie warheroes.ru (ros.) [dostęp 2019-07-18]