Okręty podwodne projektu 945

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okręty podwodne projektu 945
Ilustracja
Kraj budowy

ZSRR
Rosja

Użytkownicy

ZSRR
Rosja

Stocznia

Niżny Nowogród
Siewierodwińsk

Wejście do służby

1984

Planowane okręty

40

Zbudowane okręty

4

Okręty w służbie

3

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

Nawodna Sierra I/II: 6300/6466 t
W zanurzeniu: 8200/10412 t

Długość

Sierra I – 107 m
Sierra II – 110,6 m

Szerokość

Sierra I – 8,8 m
Sierra II – 11,7 m

Zanurzenie

750 m

Napęd

1 reaktor jądrowy OK-650 typu PWR (chłodzony wodą pod ciśnieniem), wytwarzający parę dla turbiny parowej o mocy 50000 KM napędzającej 7-łopatową śrubę

Prędkość

18 węzłów (na powierzchni)
36 węzłów (w zanurzeniu)

Załoga

59 – 61
(31 oficerów, 28-30 marynarzy)

Uzbrojenie

Patrz opis

Sierra na morzu

Okręty podwodne projektu 945 (typu Barrakuda / Kondor, NATO: Sierra) – radzieckie atomowe okręty podwodne należące do tzw. okrętów myśliwskich, przeznaczone do zwalczania jednostek pływających przeciwnika (nawodnych lub podwodnych).

Wyróżnia się dwie wersje jednostek tego typu:

  • 945 Barrakuda (Sierra I)
  • 945A Kondor (Sierra II)

Historia[edytuj | edytuj kod]

Prace nad projektem 945 rozpoczęły się w marcu 1972 w 112. Biurze Projektowym „Lazurit”. Nowa konstrukcja w założeniu miała stać się głównym okrętem myśliwskim w siłach Marynarki Wojennej ZSRR. Przy jej opracowywaniu wykorzystano doświadczenia zdobyte przy budowie pojedynczego okrętu typu Mike (K-278 „Komsomolec”). Pierwotnie planowano zbudowanie 40 okrętów tego typu, ale wysokie koszty produkcji sprawiły, że jedynie 4 jednostki weszły do służby w latach 1984–1993. W miejsce kolejnych jednostek zdecydowano się wprowadzić tańsze okręty typu Akuła.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Projekt 945, podobnie jak typ Alfa, wyposażony został w tytanowy kadłub sztywny, który był głównym czynnikiem wpływającym na wysokie koszty produkcji. Kadłuby produkowane były w stoczni Krasnoje Sormowo w Niżnym Nowogrodzie i następnie transportowane wodami śródlądowymi do Siewierodwińska, gdzie dokonywano ich końcowej obróbki. Do napędu użyto reaktor OK-650, taki sam jak w okrętach typu Akuła i Mike.

Główne modyfikacje, którym poddano konstrukcję w ramach projektu 945A (Sierra II) to przede wszystkim powiększony kadłub – długość okrętu zwiększyła się o 5 metrów, a długość kiosku o 6 metrów. Przedłużenie kadłuba pozwoliło na powiększenie przedziału mieszkalnego oraz zainstalowanie dodatkowych elementów poprawiających wyciszenie okrętu. Zwiększenie kiosku umożliwiło montaż dwóch kapsuł ratunkowych (jednostki typu Sierra I wyposażone były w jedną kapsułę) przystosowanych do wynurzenia z głębokości do 1500 metrów. Zainstalowano również nowy, podobny do amerykańskich konstrukcji sonar, a przedział torpedowy został zmodyfikowany w celu przystosowania go do pocisków S-10 Granat. W konstrukcji tego typu okrętów, ostatecznie wykorzystano technologie pochodzące z zarzuconego projektu ultra-cichych okrętów 991.

Uzbrojenie[edytuj | edytuj kod]

Okręty typu Sierra zostały wyposażone w 8 wyrzutni torpedowych (4 kalibru 533 mm oraz 4 kalibru 650 mm), które mogą wykorzystywać różne rodzaje uzbrojenia:

Wykaz jednostek[edytuj | edytuj kod]

Sierra I

  • K-239 „Tuła”
Położenie stępki: 20 lipca 1979
Wodowanie: 29 lipca 1983
Wcielenie do służby: 29 września 1984
Wycofanie ze służby: 30 maja 1998
Wcześniejsza nazwa okrętu: „Karp”
11 lutego 1992 K-239 został przypadkowo staranowany przez amerykański okręt podwodny typu Los AngelesUSS „Baton Rouge” (SSN-689) patrolujący Morze Barentsa w pobliżu Siewieromorska. Szczegóły kolizji nigdy nie zostały podane do publicznej wiadomości. Obydwa okręty o własnych siłach powróciły do swoich baz, lecz „Baton Rouge” został rok później skreślony ze stanu floty.
  • K-276 „Kostroma”
Położenie stępki: 21 kwietnia 1984
Wodowanie: 26 lipca 1986
Wcielenie do służby: 27 października 1987
Sierra – widok z góry

Poprzednia nazwa: „Krab”

Sierra II

  • K-534 „Pskow”
Położenie stępki: 15 lutego 1986
Wodowanie: 8 lipca 1989
Wcielenie do służby: 26 grudnia 1990
Wcześniejsza nazwa okrętu: „Zubatka”
5 marca 2003, podczas kapitalnego remontu w suchym doku, na skutek prac spawalniczych zapaliło się drewniane rusztowanie, którym obudowany był kadłub okrętu. W wyniku pożaru uszkodzona została wytłumiająca dźwięki warstwa gumy, którą pokryty był kadłub.
  • K-336 „Niżnyj Nowgorod”
Położenie stępki: 29 lipca 1989
Wodowanie: 28 lipca 1992
Wcielenie do służby: 12 sierpnia 1993
Wcześniejsza nazwa okrętu: „Okuń”

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]