Pardirallus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pardirallus[1]
Bonaparte, 1856[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – wodniczak ołowiowy (P. sanguinolentus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

żurawiowe

Nadrodzina

Ralloidea

Rodzina

chruściele

Podrodzina

wodniki

Rodzaj

Pardirallus

Typ nomenklatoryczny

Rallus variegatus J.F. Gmelin, 1789 (= Rallus maculatus Boddaert, 1783)

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Pardirallusrodzaj ptaków z rodziny chruścieli (Rallidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce (Kuba, Haiti, Jamajka, Meksyk, Belize, Gwatemala, Honduras, Salwador, Nikaragua, Kostaryka, Panama, Kolumbia, Wenezuela, Trynidad, Surinam, Gujana Francuska, Brazylia, Ekwador, Peru, Boliwia, Chile, Paragwaj, Argentyna i Urugwaj)[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 25–38 cm; masa ciała samców 148–219 g, samic 130–233 g[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Pardirallus: łac. pardus, pardi „lampart”, od gr. παρδος pardos „lampart”; rodzaj Rallus Linnaeus, 1758 (wodnik)[6].
  • Limnopardalus: gr. λιμνη limnē „bagno”; παρδαλος pardalos „lampart” (tj. cętkowany), także nieznany towarzyski popielato-szary ptak[7]. Gatunek typowy: Rallus variegatus J.F. Gmelin, 1789 (= Rallus maculatus Boddaert, 1783).
  • Ortygonax: gr. ορτυξ ortux, ορτυγος ortugos „przepiórka”; αναξ anax, ανακτος anaktos „władca, pan”; w aluzji do starożytnego przesądu, w którym inny chruściel, derkacz, prowadzi przepiórki na południe podczas ich jesiennych migracji[8]. Gatunek typowy: Rallus sanguinolentus Swainson, 1838.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pardirallus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. C.L. Bonaparte. Excursion dans les divers Musées d’Allemagne, de Hollande et de Belgique (suite), et Tableaux paralléliques de l’ordre des Échassiers (fin). „Comptes rendus hebdomadaires des séances de l’Académie des Sciences”. 43, s. 599, 1856. (fr.). 
  3. J. Cabanis. Dr. J. Gnndlach’s Beiträge zur Ornithologie Cuba’s. Nach Miltbeilungen des Reisenden an Hrn. Bez -Dir. Sezekorn. Vom Herausgeber. „Journal für Ornithologie”. 4 (24), s. 428, 1856. (niem.). 
  4. F. Heine & A. Reichenow: Nomenclator Musei Heineani Ornithologici; Verzeichniss der Vogel-Sammlung des Kgl. Oberamtmanns Ferdinand Heine. Berlin: R. Friedländer & Sohn, 1882–1890, s. 321. (niem.).
  5. a b P.B. Taylor: Family Rallidae (Rails, Gallinules and Coots). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 3: Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions, 1996, s. 192–193. ISBN 84-87334-20-2. (ang.).
  6. Pardirallus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-04] (ang.).
  7. Limnopardalus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-04] (ang.).
  8. Ortygonax, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-04] (ang.).
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Rallidae Rafinesque, 1815 - chruściele - Rails and Coots (wersja: 2021-12-04). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-01-04].