Poliamoria
Poliamoria (gr. poly „wiele”, łac. amor „miłość”) – wielomiłość rozumiana jako praktyka lub pragnienie posiadania wielu romantycznych związków w tym samym czasie z pełną wiedzą zaangażowanych osób[1][2]; często klasyfikowana jako jedna z form etycznej, konsensualnej niemonogamii[1][2]. Osoby zamierzające być lub będące w takich relacjach określa się osobami poliamorycznymi lub w skrócie poli[1][2].
Poliamoria bywa interpretowana jako szczególna orientacja seksualna oraz forma tożsamości deklarowana przez część ludzi[3][4]. Osoby identyfikujące się jako poliamoryczne mogą wierzyć w otwarte związki przy świadomym zarządzaniu zazdrością i odrzucać pogląd, że wyłączność seksualna i relacyjna są warunkiem koniecznym dla głębokich, zaangażowanych, długoterminowych i pełnych miłości związków[5][6]. Inni mogą zdecydować się na ograniczenie swojej aktywności seksualnej tylko do osób należących do grupy, taki związek określany jest jako zamknięty związek poliamoryczny[7].
Według danych z lipca 2009 roku liczba poliamorycznych związków w Stanach Zjednoczonych wynosi ponad pół miliona[8].
Terminologia[edytuj | edytuj kod]
Termin poliamoria został użyty pierwszy raz przez parę Morning Glory i Oberon Zell, żyjących w otwartym związku w późnych latach 80, XX wieku[9]. Choć w latach 60, XX wieku koncepcja była znana pod nazwą związku niemonogamicznego opisanego w powieści Roberta Heinleina (1961) Stranger in a Strange Land[10]. Chociaż inni autorzy wskazują na sporadyczne używanie terminu od roku 1951[11].
Definicja[edytuj | edytuj kod]
Poliamoria to termin, który obejmuje wiele różnych form wieloosobowych; układy poliamoryczne są zróżnicowane odzwierciedlając wybory i filozofie zaangażowanych osób[12]. Większość definicji wskazuje na istnienie w systemach poliamorycznych wielu jednoczesnych związków miłosnych przy zachowaniu szczerości i otwartości[10][13]. Od niektórych innych form etycznej niemonogamii, takich jak swingowanie, poliamoria odróżnia się tym, że relacje w jej ramach są intymnymi związkami opartymi na miłości, w przeciwieństwie do relacji czysto seksualnych[14].
W krytycznej ocenie, poliamoria bywa traktowana jako część teorii queer, anarchistyczny projekt polityczny zwalczający przymus, dominację i kontrolę[15].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Blackwell 2016 ↓.
- ↑ a b c Veaux i Rickert 2014 ↓.
- ↑ Christian Klesse, Polyamory: Intimate practice, identity or sexual orientation?, „Sexualities”, 1-2, 17, 2014, s. 81-99, DOI: 10.1177/1363460713511096.
- ↑ Tweedy Ann E., Polyamory as a sexual orientation, „U. Cin. L. Rev.”, 4, 79, 2011, s. 1461.
- ↑ Christian Klesse, Notions of Love in Polyamory—Elements in a Discourse on Multiple Loving, „Laboratorium: Russian Review of Social Research”, 3 (2), 1 października 2011, s. 4–25, ISSN 2078-1938 [dostęp 2022-08-21] (ang.).
- ↑ Polyamorous Relationships: How They Work [online], Psych Central, 23 listopada 2021 [dostęp 2022-08-21] (ang.).
- ↑ Timothy Miller, The 60s Communes: Hippies and Beyond, Syracuse University Press, 1 grudnia 1999, ISBN 978-0-8156-0601-7 [dostęp 2022-08-21] (ang.).
- ↑ Jessica Bennett. Polyamory—relationships with multiple, mutually consenting partners—has a coming-out party.. „Newsweek Magazine Online”, 2009-06-29. [dostęp 2011-07-12]. Cytat: Editor's note in TOC: "Polyamory is a thriving phenomenon in the United States, with over half a million families openly living in relationships that are between multiple consenting partners.".
- ↑ Deborah M. Anapol, Polyamory in the twenty-first century : love and intimacy with multiple partners, Lanham, Md.: Rowman & Littlefield Publishers, 2010, ISBN 978-1-4422-0023-4, OCLC 694791334 [dostęp 2022-05-28].
- ↑ a b Barker Meg, This is my partner, and this is my… partner's partner: Constructing a polyamorous identity in a monogamous world." Journal of Constructivist Psychology, „Journal of Constructivist Psychology”, 1, 18, 2005, s. 75-88, DOI: 10.1080/10720530590523107.
- ↑ Cascais F. Daniel Cardoso, 'Loving many': polyamorous love, gender and identity [online], First Gender and Love Conference, Oxford, 2011 [dostęp 2014-12-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
- ↑ Anita Zuchora: Poliamoria: Miłość w sieci. Newsweek Polska, 2013-07-20. [dostęp 2014-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-24)].
- ↑ Cook Elaine S., Commitment in polyamorous relationships [online], Diss. Regis University, 2005 [dostęp 2014-12-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
- ↑ L. Brunning, The distinctiveness of polyamory, „Journal of Applied Philosophy”, 35 (3), 2016, ISSN 0264-3758 [dostęp 2022-08-21] (ang.).
- ↑ D. Shannon, A. Willis. Theoretical polyamory: Some thoughts on loving, thinking, and queering anarchism. „Sexualities”. 13 (4), s. 433–443, 2010. DOI: 10.1177/1363460710370655. ISSN 1363-4607. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- NIKÓ ANTALFFY, LOLA D. HOUSTON, Polyamory, [w:] Nancy A. Naples (red.), The Wiley Blackwell Encyclopedia of Gender and Sexuality Studies., t. 1–4, 2016, DOI: 10.1002/9781118663219, ISBN 978-1-118-66321-9 (ang.).
- Part 1: What is polyamory?, [w:] Franklin Veaux, Eve Rickert, More Than Two: A Practical Guide to Ethical Polyamory, 2014, ISBN 978-0-9913997-2-7 (ang.).