Reprezentacja Wybrzeża Kości Słoniowej w piłce nożnej mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wybrzeże Kości Słoniowej
Côte d’Ivoire
ilustracja
Przydomek

Les Éléphants (Słonie)

Związek

Fédération Ivoirienne de Football

Sponsor techniczny

Puma

Trener

Emerse Faé (tymczasowo)

Skrót FIFA

CIV

Ranking FIFA

39. (1494.57 pkt.)[a]

Miejsce w rankingu Elo

48. (1 luty 2023) (1670 pkt.)

Zawodnicy
Kapitan

Serge Aurier

Najwięcej występów

Didier Zokora (123)

Najwięcej bramek

Didier Drogba (65)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
 Benin 2:3 Wybrzeże Kości Słoniowej WKS
(Madagaskar; 13.04.1960)
Najwyższe zwycięstwo
Wybrzeże Kości Słoniowej WKS 6:0  Mali
(Abidżan, WKS; 13.03.1985)

Wybrzeże Kości Słoniowej WKS 6:0  Botswana
(Abidżan, WKS; 11.10.1992)

Wybrzeże Kości Słoniowej WKS 6:0  Niger
(Abidżan, WKS; 15.07. 2000)

Wybrzeże Kości Słoniowej WKS 6:0 Madagaskar Madagaskar
(Abidżan, WKS; 1.07. 2001)

Najwyższa porażka
Wybrzeże Kości Słoniowej WKS 2:6  Ghana
(WKS; 2.05.1971)

 Malawi 5:1 Wybrzeże Kości Słoniowej WKS
(Malawi 6.7.2008)

Strona internetowa
  1. Stan aktualny na 15 lutego 2024.
Reprezentacja WKS przed meczem z Polską (17.11.2010)

Reprezentacja Wybrzeża Kości Słoniowej – kadra Wybrzeża Kości Słoniowej w piłce nożnej mężczyzn.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Wybrzeża Kości Słoniowej awansowała do afrykańskiej czołówki pod koniec lat 60. Wówczas dwukrotnie – w 1965 i 1968 r. – stawała na podium w Pucharze Narodów Afryki, a w 1970 roku zajęła czwarte miejsce. Po trwającej prawie dwadzieścia lat piłkarskiej zapaści, spowodowanej głównie przemianami politycznymi, Słonie powróciły do elity na przełomie lat 80. i 90, stając się trzecią drużyną Afryki w 1986. W 1992 r., po zwycięstwie w rzutach karnych nad Ghaną zdobyły pierwszy w swojej historii tytuł mistrza kontynentu (później ta sztuka udała się „Słoniom” tylko raz – w 2015). W tym samym roku wystąpili również w rozgrywkach o Puchar Króla Fahda (dzisiejszy Puchar Konfederacji). Zajęli w nim czwarte miejsce po porażce w meczu o trzecie miejsce z reprezentacją Stanów Zjednoczonych 2:5. Dwa lata później pod selekcjonerskim okiem Polaka Henryka Kasperczaka zajęli w PNA trzecie miejsce.

Od drugiej połowy lat 90. drużyna regularnie występuje w rozgrywkach o Puchar Narodów Afryki.

Od 1974 r. walczyła również w eliminacjach do mistrzostw świata, ale za każdym razem przegrywała z kretesem. Dopiero pod koniec 2005 r. udało jej się awansować do światowego czempionatu. Podopieczni francuskiego szkoleniowca Henri Michela wyprzedzili w grupie faworyzowane Kamerun i Egipt.

Reprezentacja WKS była uznawana za najsilniejszy obok Tunezji zespół afrykański, startujący na mundialu 2006[potrzebny przypis]. Mimo iż jej gra opierała się na zespołowości i podporządkowana była żelaznej taktyce, to w składzie zespołu można było znaleźć kilka interesujących piłkarskich osobowości. Doświadczony bramkarz 34-letni Jean-Jacques Tizié bronił w lidze tunezyjskiej, obrońcy Kolo Touré i Emmanuel Eboué grali w Arsenal F.C., a najbardziej znani i utytułowani piłkarze WKS – napastnicy Bonaventure Kalou i Didier Drogba na co dzień strzelali gole dla Paris Saint Germain i Chelsea F.C. W kadrze na Puchar Narodów Afryki 2006 i mundial 2006 nie było ani jednego piłkarza, który grałby w lidze krajowej, wszyscy oprócz bramkarza Tizie występowali w Europie, głównie we Francji.

Uznani zawodnicy i doświadczony szkoleniowiec okazały się atutami nie wystarczającymi, aby w debiutanckim występie w finałach mistrzostw świata awansować do drugiej rundy. „Słonie” przegrały z Holandią i Argentyną, i zwycięstwo w ostatnim spotkaniu z Serbią i Czarnogórą miało wyłącznie charakter prestiżowy. Po turnieju do dymisji podał się selekcjoner Michel. Półtora miesiąca później nowym trenerem kadry został Niemiec Uli Stielike. Stielike podał się do dymisji na krótko przed turniejem z powodu choroby syna. Zastąpił go – tylko na czas mistrzostw – Francuz Gérard Gili. Od maja 2008 roku szkoleniowcem reprezentacji mianowano Bośniaka Vahida Halilhodžicia. Halilhodžić został zwolniony po tym jak drużyna odpadła w ćwierćfinale Pucharu Narodów Afryki (porażka po dogrywce 2:3 z reprezentacją Algierii). Zastąpił go z dniem 28 marca 2010 r. Sven-Göran Eriksson, który zrezygnował z prowadzenia drużyny po tym jak odpadła w fazie grupowej Mistrzostw Świata w piłce nożnej w RPA (trzecie miejsce w grupie, cztery punkty po zwycięstwie z Koreą Północną 3:0, bezbramkowym remisie z Portugalią i porażce z Brazylią 1:3). Od 2010 selekcjonerem był François Zahoui. W 2012 r. zatrudniono nowego trenera, Sabri Lamouchi. Został zastąpiony przez swojego rodaka Hervé Renarda w 2014. W tym samym roku odbyły się także Mistrzostwa Świata w Brazylii, które reprezentacja Wybrzeża Kości Słoniowej ponownie zakończyła na fazie grupowej (po zwycięstwie z Japonią 2:1 poniosła dwie porażki z Kolumbią i Grecją po 1:2). Rok później (2015) na stanowisku trenera zatrudniono Michela Dussuyera, który był selekcjonerem kadry Wybrzeża Kości Słoniowej do 2017 roku. Później drużynę „Słoni” przez kilka miesięcy prowadził Belg, Marc Wilmots, który został zwolniony wskutek braku awansu WKS-u na mundial w Rosji[1].

Zespół Wybrzeża Kości Słoniowej będzie również gospodarzem Pucharu Narodów Afryki 2021.

Reprezentacja zajmuje obecnie (ranking FIFA z 1 czerwca 2017) 8 miejsce w Afryce jak i w federacji CAF[2].

Udział w Mistrzostwach Świata[edytuj | edytuj kod]

Udział w Pucharze Narodów Afryki[edytuj | edytuj kod]

  • 19571959Nie brało udziału (było kolonią francuską)
  • 19621963Nie brało udziału
  • 1965 – III miejsce
  • 1968 – III miejsce
  • 1970 – IV miejsce
  • 1972Nie zakwalifikowało się
  • 1974 – Faza grupowa
  • 1976Nie zakwalifikowało się
  • 1978Dyskwalifikacja
  • 1980 – Faza grupowa
  • 1982Nie brało udziału
  • 1984 – Faza grupowa
  • 1986 – III miejsce
  • 1988 – Faza grupowa
  • 1990 – Faza grupowa
  • 1992Mistrzostwo
  • 1994 – III miejsce
  • 1996 – Faza grupowa
  • 1998 – Ćwierćfinał
  • 2000 – Faza grupowa
  • 2002 – Faza grupowa
  • 2004Nie zakwalifikowało się
  • 2006 – II miejsce
  • 2008 – IV miejsce
  • 2010 – Ćwierćfinał
  • 2012 – II miejsce
  • 2013 – Ćwierćfinał
  • 2015Mistrzostwo
  • 2017 – Faza grupowa
  • 2019 – Ćwierćfinał
  • 2021 – 1/8 finału
  • 2023Mistrzostwo

Selekcjonerzy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mats Wilmots nie jest już szkoleniowcem WKS - Gol.pl, „Gol.pl”, 15 listopada 2017 [dostęp 2018-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-13] (pol.).
  2. FIFA.com, The FIFA/Coca-Cola World Ranking - Ranking Table - African Zone - FIFA.com, FIFA.com [dostęp 2017-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-25] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]