Schronisko pod Wielkim Połomem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schronisko pod Wielkim Połomem
Ilustracja
Schronisko pod Wielkim Połomem (po prawej) i Kamenná chata (marzec 1939)
Państwo

 Czechy

Pasmo

Beskid Śląsko-Morawski, Karpaty

Wysokość

944 m n.p.m.

Data otwarcia

1924

Data zamknięcia

1960

Właściciel

Klub Czechosłowackich Turystów (1924–1938)
Polskie Towarzystwo Tatrzańskie (1938–1939)

Położenie na mapie Beskidu Śląskiego
Mapa konturowa Beskidu Śląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko pod Wielkim Połomem”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko pod Wielkim Połomem”
Ziemia49°30′38,056″N 18°41′48,440″E/49,510571 18,696789

Schronisko pod Wielkim Połomem – nieistniejące górskie schronisko turystyczne, położone w Beskidzie Śląsko-Morawskim w Czechach. Budynek znajdował się na wysokości 944 m n.p.m., na wschód od szczytu Wielkiego Połomu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Inicjatorem powstania schroniska był Klubu Czechosłowackich Turystów – oddział w Orłowej-Łazach. Był to drewniany budynek w stylu wałaskim[1][2][3] według projektu architektów Kolářa i Rubiego z Ostrawy[potrzebny przypis]. Koszt budowy wyniósł 484 650 koron, a oficjalne otwarcie nastąpiło 10 sierpnia 1924 r.[4] Obiekt mieścił dwie sale jadalne, duży pokój gościnny, kuchnię, spiżarkę, toalety, sześć pokojów z 12–15 łóżkami (według innych danych: 35 łóżek)[4], a w piwnicy dwie dodatkowe sale przeznaczone na noclegi zbiorowe z 40–60 siennikami[1] (w 1931 roku było to już 40 miejsc na łóżkach piętrowych)[3]. Budynek od południowego wschodu okalała obszerna przeszklona weranda przylegająca do sali jadalnej[1][3].

Zainteresowanie schroniskiem było tak duże, że w latach 1928–1929 roku w jego bezpośrednim sąsiedztwie powstał budynek hotelu Kamenná chata z 23 pokojami sypialnymi[1] (według innych danych: 20 pokojów z 48 łóżkami)[3]. W sumie kompleks oferował wówczas 110[3]–130 noclegów na łóżkach. Obejmował także wodociąg, wieżę ciśnień, lodownię i zabudowania gospodarcze[1], a także skocznię narciarską[4]. Budynek wyposażony był w oświetlenie elektryczne[3].

W 1930 roku najemcą został Antonín Kučera, a oba budynki nazywano wspólnie Kučerową chatą. W 1935 roku oferowały łącznie 82 miejsca noclegowe na łóżkach[4].

Po zajęciu przez Polskę Zaolzia jesienią 1938 roku dotychczasowy czeski dzierżawca zabrał ze schroniska całe wyposażenie, pozostawiając w nim gołe ściany[5]. Obiekt przekazano Oddziałowi Górnośląskiemu Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Katowicach, a jego gospodarzem został Ryszard Gasz, prowadzący również schronisko na Przysłopie pod Baranią Górą. W momencie wybuchu II wojny światowej w schronisku dobiegał końca remont generalny[1].

Schronisko istniało do 2 maja 1960 roku, kiedy to strawił je pożar. Na jego fundamentach postawiono drewniany budynek hotelu „Tetřev” wykorzystywany następnie przez liczne grupy szkolne. Ten jednak z uwagi na zły stan techniczny został rozebrany w 2009 roku[4]. Tuż obok stoi wieża widokowa Tetřev.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Ryszard Bogdziewicz, Schroniska karpackie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874–1945, wyd. I, Lublin: Drukarnia i Wydawnictwo Akademickie WSSP im. Wincentego Pola, 2012, s. 137, ISBN 978-83-60594-24-7, OCLC 956614813 (pol.).
  2. Kazimierz Sosnowski, Górski świat Zaolzia : Nowe polskie szlaki turystyczne, „Polska Zachodnia” (298), 30 października 1938, s. 6 (pol.).
  3. a b c d e f Jan Galicz, Przewodnik po Beskidzie Śląskim od Baraniej po Ostrawicę i Śląsku Cieszyńskim z szczególnem uwzględnieniem miasta Cieszyna, Cieszyn: Oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego „Beskid Śląski”, 1931, s. 216 (pol.).
  4. a b c d e Jaromír Polášek, Jiřina Polášková, Historie beskydské turistiky, Šmíra-Print, 2009, ISBN 978-80-904336-8-7. [za:] Chata Velký Polom, kamennachata.cz [zarchiwizowane 2018-08-28] (cz.).
  5. Mieczysław Orłowicz, Wrażenia z Beskidów Jabłonkowskich, Kazimierz Saysse-Tobiczyk, Adam Zieliński (red.), „Jedziemy” (19), Wydawnictwo Ligi Popierania Turystyki, 28 maja 1939, s. 7 (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]