Kopalnia Węgla Kamiennego „Boże Dary”: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Historia: drobne techniczne |
informacja o janie himilsbachu i źródło Znacznik: Z urządzenia mobilnego |
||
Linia 55: | Linia 55: | ||
[[18 lipca]] [[1956]] roku miała tu miejsce największa [[katastrofy górnicze w Polsce|katastrofa górnicza]] w historii KWK Boże Dary, w wyniku której śmierć poniosło 24 [[górnictwo|górników]] i ratowników górniczych. [[1 grudnia]] [[2006]] r. w 50 rocznicę tej tragedii, w kaplicy [[Barbara z Nikomedii|św. Barbary]] na terenie kopalni odsłonięto pamiątkową tablicę upamiętniającą tamto wydarzenie. |
[[18 lipca]] [[1956]] roku miała tu miejsce największa [[katastrofy górnicze w Polsce|katastrofa górnicza]] w historii KWK Boże Dary, w wyniku której śmierć poniosło 24 [[górnictwo|górników]] i ratowników górniczych. [[1 grudnia]] [[2006]] r. w 50 rocznicę tej tragedii, w kaplicy [[Barbara z Nikomedii|św. Barbary]] na terenie kopalni odsłonięto pamiątkową tablicę upamiętniającą tamto wydarzenie. |
||
=Ciekawostki= |
|||
W kopalni Boże Dary jako rębacz pracował późniejszy pisarz i aktor [[Jan Himilsbach]].<ref>Magdalena Dubrowska, "Gazeta Wyborcza", Magazyn Stołeczny, 30.08.2013, s.8</ref> |
|||
== Obiekty zabytkowe == |
== Obiekty zabytkowe == |
Wersja z 22:51, 31 sie 2013
Państwo | |
---|---|
Siedziba |
40 - 750 Katowice |
Data założenia |
budowa od 1901 |
Forma prawna | |
Położenie na mapie Katowic Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa śląskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Boże Dary, do 31 grudnia 1936 Böer – kopalnia węgla kamiennego istniejąca w latach 1901−1975. Zbudowana przez książąt pszczyńskich w latach 1901−1903, na ich terenach należących wówczas do terenu Podlesia, w pobliżu Kostuchny, w celu eksploatacji w innym miejscu pokładu Emanuel, tego samego, który eksploatowała przemysłowo od połowy XVIII w. inna kopalnia książąt, Emanuelssegen (Murcki).
Historia
Budowana w latach 1901–1903 kopalnia już w 1902 r. rozpoczęła wydobycie. Nazwano ją Böer, na cześć inspektora górniczego (Bergasessor) nazwiskiem Böer. W 1913 r. kopalnia wydobyła 709 732 tony węgla. Wokół niej powstało osiedle górnicze o nazwie Böerschächte wzdłuż dzisiejszej ul. Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Rozwój kolonii finansowany był przez przedsiębiorstwo, stanowiące przykład modelowej wówczas kolonii robotniczej. Do 1923 r. osiedle podlegało bezpośrednio administracji dworskiej książąt, a po dokonanej wtedy w II Rzeczypospolitej reformie włączono je do Kostuchny. Od 1 stycznia 1937 kopalni zmieniono nazwę na Boże Dary. Wydobywała ona wówczas ok. 420 000 ton węgla.
Po nacjonalizacji kopalnię włączono do Mikołowskiego Zjednoczenia przemysłu węglowego, po reorganizacji, od 1 stycznia 1947, do Jaworznicko-Mikołowskiego ZPW. W 1947 do kopalni przyłączano kopalnię Murcki, zachowując nazwę Boże Dary, rok później ponownie je rozłączono. W 1970 r. kopalnia wydobyła 930 730 ton węgla. Wyczerpywanie się zasobów eksploatowanych przez kopalnię Murcki spowodowało, że od 1 stycznia 1976 r. połączono obie kopalnie. Formalnie Boże Dary włączono do kopalni Murcki, zachowując w ten sposób tradycje najstarszej prawdopodobnie kopalni węgla na Górnym Śląsku[potrzebny przypis]. Faktycznie kompleks wydobywczo-przetwórczy przeniesiono stopniowo na teren byłej już kopalni Boże Dary.
18 lipca 1956 roku miała tu miejsce największa katastrofa górnicza w historii KWK Boże Dary, w wyniku której śmierć poniosło 24 górników i ratowników górniczych. 1 grudnia 2006 r. w 50 rocznicę tej tragedii, w kaplicy św. Barbary na terenie kopalni odsłonięto pamiątkową tablicę upamiętniającą tamto wydarzenie.
Ciekawostki
W kopalni Boże Dary jako rębacz pracował późniejszy pisarz i aktor Jan Himilsbach.[1]
Obiekty zabytkowe
Budynki zespołu Kopalni Węgla Kamiennego "Murcki" − rejon "Boże Dary" zostały objęte ochroną konserwatorską[2]; są to[3][4]:
- budynek biurowy i cechowni,
- budynek rozdzielni,
- budynek dawnej kotłowni (obecnie warsztatowy),
- budynek dawnej łaźni,
- budynek związków zawodowych,
- dwa budynki warsztatowe,
- biura i warsztaty szybowe.
Zobacz też
- ↑ Magdalena Dubrowska, "Gazeta Wyborcza", Magazyn Stołeczny, 30.08.2013, s.8
- ↑ Urząd Miasta Katowice: Protokół nr 47/10 z posiedzenia Komisji Górniczej Rady Miasta Katowice. (pol.) www.bip.um.katowice.pl [dostęp 2011-06-01]
- ↑ Urząd Miasta Katowice: Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego południowych dzielnic miasta Katowice. www.bip.um.katowice.pl. [dostęp 2011-06-01]. (pol.).
- ↑ Urząd Miasta Katowice: Wartości dziedzictwa kulturowego (załącznik 1.9). www.bip.um.katowice.pl. [dostęp 2011-06-01]. (pol.).
Bibliografia
- Lech Szaraniec: Osady i osiedla Katowic. Katowice: Oficyna "Artur", 1996, s. 71, 72, 133−137. ISBN 83-905115-0-9.