Tomasz Łysek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Łysek
pułkownik dyplomowany pułkownik dyplomowany
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1967
Wrocław

Przebieg służby
Lata służby

od 1987

Siły zbrojne

SZ RP

Jednostki

• 62 ks
• 1 pułk specjalny
• CSWL
• AON
• 1 pułk specjalny

więcej patrz tekst

Stanowiska

• zastępca dowódcy grupy specjalnej
• dowódca kompanii
• oficer operacyjny
• stanowiska w pułku specjalnym
• starszy specjalista
• szef OR w ZRiWE

więcej patrz tekst

Główne wojny i bitwy

ISAF

Odznaczenia
Znak Spadochronowy
Brązowy Krzyż Zasługi Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Gwiazda Afganistanu Medal NATO za udział w misji ISAF Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Złoty Medal za Zasługi dla Straży Granicznej Medal „Pro Patria” Złoty Krzyż Honorowy „Za Zasługi dla Związku Piłsudczyków RP” Odznaka Za Zasługi dla ZKRPiBWP Medal „Za zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy AK”
Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz RP” II stopnia Odznaka Honorowa Wojsk Specjalnych

Józef Łysek[1] (ur. 1 sierpnia 1967 we Wrocławiu)[2] – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego; szef Oddziału Rozpoznania w Dowództwie Wojsk Lądowych (2009–2014), dowódca 9 pułku rozpoznawczego (2014–2017), od 2023 szef Zarządu Rozpoznania (J2) w Dowództwie Komponentu Wojsk Specjalnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Tomasz Łysek urodził się 1 sierpnia 1967 we Wrocławiu[2].

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu (1991); Kurs instruktorów wspinaczki wysokogórskiej i ratownictwa (1992); Kurs instruktorów spadochronowych (1995); studia magisterskie na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1998); studia w Akademii Obrony Narodowej (2000); Kurs dla dowódców batalionów w AON (2003); Kurs dla oficerów operacyjnych – NATO Combined Joint Forces Special Operations Component Command Staff – Joint Special Operations University (2005); Kurs – Civil-Military Responses to Terrorism and Trans-National Threats - Joint Special Operations University (2007); Podyplomowe Studium Problematyki Zorganizowanej Przestępczości i Terroryzmu Uniwersytet Warszawski (2007); Kurs doradców wojskowych - JFTC Bydgoszcz (2011); Kurs Instruktorów S.E.R.E. – CSWL Poznań (2013); Kurs Instruktorów Zaawansowanych S.E.R.E. – CSWL Poznań (2018); Kurs doradców wojskowych – NSHQ NATO SOF Advisor – JFC Brunssum (2019); Podyplomowe Studia Polityki Obronnej w Akademii Sztuki Wojennej w Warszawie (2022)[2].

Przebieg służby wojskowej[edytuj | edytuj kod]

W 1987 podjął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu, które ukończył w 1991 uzyskując dyplom inżyniera – dowódcy. W sierpniu tego roku był promowany przez gen. broni Henryka Szumskiego na pierwszy stopień oficerski – podporucznika. We wrześniu 1991 został skierowany do Bolesławca, gdzie pełnił służbę jako zastępca dowódcy grupy specjalnej i oficer mobilizacyjny w 62 kompanii specjalnej[2]. W 1994 objął funkcję oficera operacyjnego w 1 pułku specjalnym w Lublińcu. W 1995 został skierowany służbowo do Poznania, gdzie został dowódcą kompanii w Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych i Logistyki. W 2000 po ukończeniu studiów w AON dalszą służbę pełnił na stanowiskach: zastępca komendanta SPiMS, szef S-3 sztabu w pułku, dowódca zespołu w 1 pułku specjalnym Komandosów[2]. W 2007 został skierowany służbowo do Dowództwa Wojsk Lądowych, gdzie objął funkcję starszego specjalisty w Zarządzie Rozpoznania i Walki Elektronicznej[2].

„Patrol” – wojska rozpoznawcze[a]

W 2009 został wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału Rozpoznania w Zarządzie Rozpoznania i Walki Elektronicznej Dowództwa Wojsk Lądowych[2]. W okresie tym był pomysłodawcą, organizatorem półtoramiesięcznego kursu taktyczno-wytrzymałościowego „Patrol”[2] (polska formuła szkolenia dowódców, kurs porównywany z amerykańskim szkoleniem „Ranger”[3]). W 2011 zamiast „Patrolu” zorganizował i przeprowadził „Patrol Plus” stanowiący wyższy poziom szkolenia dla uczestników poprzednich edycji[4]. 24 lutego 2012 wręczono mu „Buzdygana” za 2011[5] przez tygodnik[6][7] Polska Zbrojna podczas 18 uroczystej gali „Buzdyganów”[3] za zorganizowanie, kontynuowanie i wprowadzanie w życie kolejnych elementów nowoczesnego systemu szkolenia zwiadowców[4]. Był inicjatorem wprowadzenia do programów szkolenia pododdziałów Sił Zbrojnych RP oraz metodyki szkolenia w zakresie S.E.R.E. (survival, evasion, resistance i escape)[8].

Od 18 kwietnia 2012 do 24 października 2012 pełnił służbę w XI zmianie Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie[b])[2]. Po misji powrócił na stanowisko Szefa Oddziału Rozpoznania w DWL, które sprawował do końca 2013. Od 1 stycznia 2014 do 31 marca 2014 był w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych[2][10]. 31 marca 2014 w Lidzbarku Warmińskim w obecności inspektora Rodzajów Wojsk gen. bryg. Michała Sikory objął stanowisko dowódcy 9 pułku rozpoznawczego od płka Wiesława Marszałka[11][2][12]. W dniach 20–24 marca 2016 na poligonie w Orzyszu był kierownikiem ćwiczenia taktyczno-specjalnego „Jastrząb-16”[13]. 22 kwietnia 2016 organizator jubileuszu 50-lecia powstania 9 Warmińskiego pułku rozpoznawczego im. mjr. Zygmunta Szendzielarza[14]. Organizator powstania sali tradycji jednostki, której otwarcie odbyło się 8 lutego 2017 w obecności podsekretarza stanu w MON Wojciecha Fałkowski oraz dyrektora generalnego MON Bogdana Ścibuta[15]. W latach 2014–2016 był organizatorem przygotowania żołnierzy 9 pułku rozpoznawczego do realizacji zadań w kraju („Dragon 15”, „Anakonda 16”) i zagranicą (PKW KFOR Kosowo, PKW EUMAM RŚA), ćwiczenia „Saber Strike” na Litwie, „Combrain Patrol” w Wielkiej Brytanii, „Spring Storm” w Estonii[4].

28 marca 2017 w Lidzbarku Warmińskim przekazał obowiązków dowódcy 9 pułku rozpoznawczego powiedział[16]. Pułkownik Tomasz Łysek to autor koncepcji ćwiczeń taktyczno-specjalnych jednostek rozpoznawczych „DELTA”, zgrywających system rozpoznania Wojsk Lądowych oraz programów szkolenia dla pododdziałów zawodowych SZ RP z zakresu rozpoznania[4]. Jest także autorem założeń programowych kursów specjalistycznych z zakresu rozpoznania dla korpusów szeregowych, podoficerów i oficerów w CSWL, AWL i ASzWoj[4]. Organizator szkoleń i kursów specjalistycznych, wraz z wykładowcami NATO School of Excellence w Oradea (Rumunia), przygotowujących oficerów HUMINT i oficerów sztabowych komórek rozpoznawczych do realizacji zadań w ramach PKW[4][2]. W latach 2017–2018 był w rezerwie kadrowej Ministra Obrony Narodowej[17]. Od 2019 do 2022 szef Zespołu Łącznikowego w Dowództwie Komponentu Wojsk Specjalnych w Krakowie. W 2023 w wieku 56 lat piastuje funkcję szefa Zarządu Rozpoznania (J2) w Dowództwie Komponentu Wojsk Specjalnych w Krakowie[18].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W ponad 35 letniej służbie wojskowej był wyróżniany i odznaczany:

Garnizony w przebiegu służby[edytuj | edytuj kod]

Garnizony Tomasza Łyska
Garnizon Wrocław – WSOWZ[c]
Pełnił służbę w 1 pułku specjalnym w Lublińcu
W 2012 służba podczas XI zmiany w Afganistanie (konwój z Polskiej Grupy Boj.)
Garnizon Warszawa, AON
Garnizon Lidzbark Warmiński
Garnizon Kraków, DKWS[37]

W ponad 35 letniej służbie wojskowej był w garnizonach[2]:

  1. Wrocław (1987–1991) ↘
  2. Bolesławiec (1991–1994) → Lubliniec (1994–1995) → Poznań (1995–1997) ↘
  3. Warszawa (1997–2000) ↘
  4. Lubliniec (2000–2007) → Warszawa (2007–2012) ↘
  5. PKW Afganistan (2012) ↘
  6. Warszawa (2012–2014) ↘
  7. Lidzbark Warmiński (2014–2017) ↘
  8. Warszawa (2017–2018) ↘
  9. Kraków (2019–obecnie)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Był pomysłodawcą i inicjatorem „Patrolu”. Plakietkę noszą żołnierze, którzy ukończyli półtoramiesięczny kurs taktyczno-wytrzymałościowy „Patrol”. Polska formuła szkolenia dowódców, kurs porównywany z amerykańskim szkoleniem „Ranger”. Wersja „Patrol Plus” stanowi wyższy poziom szkolenia dla uczestników pierwszych edycji „Patrol”[2][3].
  2. ↑ Dowódcą XI zmiany w Afganistanie był gen. bryg. Bogdan Tworkowski[9].
  3. ↑ W latach 1987–1991 studiował w tej uczelni. Na zdjęciu akademik podchorążych 4 roku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b M.P. z 2002 r. nr 55, poz. 753.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Jasiński 2015 ↓, s. 61.
  3. ↑ a b c Laureaci „Buzdyganów 2012”. bbn.gov.pl. [dostęp 2023-06-23].
  4. ↑ a b c d e f Artur Goławski 2012 ↓, s. 17.
  5. ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 43.
  6. ↑ Od kwietnia 2012 ukazuje się jako miesięcznik
  7. ↑ Polska Zbrojna. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2023-07-03].
  8. ↑ Izabela Borańska-Chmielewska 2018 ↓, s. 43-45.
  9. ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 185.
  10. ↑ Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2023-07-03].
  11. ↑ Jasiński 2015 ↓, s. 58.
  12. ↑ Wojciech Kiss-Orski 2014 ↓, s. 8-11.
  13. ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 60.
  14. ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 81.
  15. ↑ Gałecki 2018 ↓, s. 38.
  16. ↑ Przekazanie obowiązków Dowódcy Pułku i Garnizonu Lidzbark Warmiński. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2023-07-03].
  17. ↑ Ministerstwo Obrony Narodowej MON/TP/89/2023 płk Tomasz Łysek. gov.pl. [dostęp 2023-07-03].
  18. ↑ Dowództwo Komponentu Wojsk Specjalnych. dkws.wp.mil.pl/. [dostęp 2023-07-03].
  19. ↑ Postanowienie Prezydenta RP z dn. 27.08.1991 r.
  20. ↑ Decyzja MON z dn. 15.08.1994 r.
  21. ↑ Decyzja MON z dn. 10.07. 1998 r.
  22. ↑ Decyzja MON z dn. 12.09.2003 r.
  23. ↑ Decyzja MON z dn. 10.08.2004 r.
  24. ↑ Decyzja MON z dn. 05.01.2009 r.
  25. ↑ Decyzja nr 556/Kadr MON z dn. 31.05.2010 r., leg. nr 556-2010-77
  26. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 października 2012 r., leg. nr Legitymacja nr 499-2012-106
  27. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Nr:583/12 z dnia 21 listopada 2012 r., leg. nr 608-2012-91
  28. ↑ Decyzja nr 281/Kadr MON z dn. 26.07.2012 r., legitymacja nr 281-2012-1974
  29. ↑ Elżbieta Dąbrowska 2012 ↓, s. 6.
  30. ↑ Decyzja nr 464 z dn. 22.10.2013 r. Dowódca Wojsk Lądowych gen. broni Zbigniew Głowienka, leg. nr 102/13
  31. ↑ Decyzja z dn. 07.08.2015 r., Prezes związku Krajowego Związku Piłsudczyków RP Stanisław Władysław Śliwa, leg. nr 79/2015
  32. ↑ Uchwała Kapituły nr P29/2015 z dn. 29.05.2015 r. Prezes Zarządu Głównego ŚZZAK - Leszek Stanisław Żukowski ps. Antek
  33. ↑ Decyzja z dn. 13.04.2015 r., Wiceprezes ZKRP i BWP płk dr hab. Ryszard Sobierajski, leg. nr 53364
  34. ↑ Wyróżniony Złotym Medalem za Zasługi dla Straży Granicznej. strazgraniczna.pl. [dostęp 2023-07-03].
  35. ↑ Decyzja nr 1888/SU/21 z dn. 02.11.2021 r. Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Szef Jan Józef Kasprzyk, legitymacja nr 9683/21
  36. ↑ Rozkaz Dowódcy Generalnego RSZ nr Z-83 z dn. 27.10.2022 r., leg. nr 711/22
  37. ↑ Widok na bramę wjazdową do Dowództwa WS od ul. Tynieckiej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2017, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 38, ISSN 1734-2317.
  • Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2016, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, 60; 81, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2014, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015, 58; 61, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2012, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2013, 43; 185, ISSN 1734-2317.
  • Izabela Borańska-Chmielewska (red.): Polska Zbrojna 2018. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy, 2018, s. 43-45. ISSN 0867-4523.
  • Artur Goławski (red.): Polska Zbrojna 2012. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy, 2012, s. 17. ISSN 0867-4523.
  • Wojciech Kiss-Orski (red.): Przegląd Sił Zbrojnych 2014. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy, 2014, s. 8-11. ISSN 2353-1975.
  • Elżbieta Dąbrowska (red.): Głos Akademicki Nr 2 (191) 2012. Warszawa: Wojskowa Akademia Techniczna, 2012, s. 6. ISSN 1507-9988.
  • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2002

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Łysek&oldid=73154776”