Tuodziangozaur

Tuodziangozaur

Tuojiangosaurus
Dong, Li, Zhou, & Zhang, 1977
Okres istnienia: jura późna PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 161.5/145 161.5/145
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Nadrząd	dinozaury ptasiomiedniczne
Podrząd	tyreofory
Infrarząd	stegozaury
Rodzina	stegozaury
Rodzaj	tuodziangozaur
Gatunki
T. multispinus Dong, Li, Zhou, & Zhang, 1977

Tuojiangosaurus – rodzaj dinozaura z rodziny stegozaurów (Stegosauridae), żyjący w późnej jurze na terenie obecnych Chin. Jest obecnie największym znanym azjatyckim przedstawicielem tej grupy dinozaurów. Tuodziangozaur został opisany w 1977 roku przez chińskich naukowców (Donga, Li, Zhou i Zhanga) dokładnie sto lat po rodzaju Stegosaurus.

Tuojiangosaurus znaczy "jaszczur znad rzeki Tuo Jiang", płynącej przez prowincję Syczuan, w której znaleziono szczątki.

Monolofozaur atakuje tuodziangozaura

Występowanie

Jura, około 161-155 mln lat temu.

Odnalezienie

Azja - Chiny (górna część formacji Shangshaximiao, prowincja Syczuan)

Wielkość

Długość: około 7 metrów. Wysokość: około 2 metry.

Pożywienie

Sagowce, skrzypy, paprocie i miękkie części roślin.

Kolce tuodziangozaura

Opis

Płyty 15 par wąskich i szpiczastych płyt ciągnących się od karku po nasadę ogona. Największe rosły nad biodrami. Prawdopodobnie posiadał też długi na 84 cm kolec na każdej łopatce, lecz niektórzy uważają, że ten kolec pochodzi od nieopisanego jeszcze stegozaura "Yingshanosaurus" Głowa Mała trzymana nisko nad ziemią. W przeciwieństwie do innych stegozaurydów, których nozdrza były skierowane na boki, u Tuojiangosaurus były one przemieszczone ku górze.

Ogon Dość długi. Miał dwie pary kolców na końcu.

Zachowanie i zwyczaje

Dinozaur ten, na co dzień nieszkodzący nikomu roślinożerca, prawdopodobnie w razie zagrożenia mógł stać się zwierzęciem niezwykle niebezpiecznym. Mógł wtedy atakować próbującego go spożyć napastnika swym długim najprawdopodobniej solidnie umięśnionym ogonem zaopatrzonym w kolce.

Co do płyt na grzbiecie, ich rola nie została jednoznacznie ujawniona. Być może służył do regulacji temperatury ciała zwierzęcia, będąc bogato ukrwione. Możliwe też, że były po prostu wabikiem służącym odnalezieniu osobnika płci przeciwnej lub też zastraszeniu rywala. Mogły więc być zabarwione na jaskrawe kolory, tak jak dzisiaj ogon pawia.

Materiał kopalny

Znaleziono dwa osobniki:

• Holotyp (CV 209) to niemal kompletny szkielet, w którym brakuje tylko części czaszki i dolnej szczęki, kilku kręgów szyjnych i ogonowych oraz dolnych elementów kończyn.

• Paratyp (CV 210). Elementy wydobyte nie zostały umieszczone w wykazie przez Donga i in. ani w deskrypcji Tuojiangosaurus ani w późniejszej pracy Donga z roku 1983. Później inni naukowcy przypisali do tuodziangozaura części czaszki, łopatki, kręgi ogonowe i elementy pancerza. Dong zanotował tylko część bloku biodrowo-krzyżowego.