Tyrrell 012

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tyrrell 012
Ilustracja
Kategoria

Formuła 1

Konstruktor

Tyrrell

Projektant

Maurice Philippe

Dane techniczne
Nadwozie

monocoque z włókna węglowego

Zawieszenie
przednie

podwójne wahacze

Zawieszenie
tylne

podwójne wahacze

Silnik

Ford Cosworth DFV 3.0 V8

Skrzynia biegów

Hewland FG 400 manualna, 6 biegów + wsteczny

Paliwo

Elf

Opony

Goodyear

Historia
Debiut

Grand Prix Holandii 1983

Kierowcy

3. Michele Alboreto
3./4. Martin Brundle
3./4. Stefan Johansson
4. Danny Sullivan
4. Stefan Bellof
4. Mike Thackwell

Używany

19831985

Wyścigi

25

Wygrane

0

Pole position

0

Najszybsze okrążenie

0

Tyrrell 011 Tyrrell 014

Tyrrell 012 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Maurice’a Philippe’a dla zespołu Tyrrell. Samochód zadebiutował w sezonie 1983, był używany w sezonie 1984 oraz w części sezonu 1985.

Był to pierwszy model, w którym użyto nadwozia z włókna węglowego; konstrukcje takie stosowały wcześniej takie zespoły, jak McLaren czy Lotus. Samochód napędzany był przez silnik Ford Cosworth DFV, z którego wcześniej korzystał Lotus. Głównym sponsorem była firma odzieżowa Benetton, dzięki czemu budżet zespołu był stabilny. Mimo że samochód był lekki i zwinny, nie był wystarczająco konkurencyjny w porównaniu z samochodami napędzanymi silnikami turbo. Na Grand Prix Austrii zespół przywiózł odmianę modelu, posiadającą tylny spojler w kształcie bumeranga, ale zespół zrezygnował z tego pomysłu, ponieważ spojler taki nie był dostosowany do słabego, jeśli chodzi o moc silnika, samochodu. Mimo to zespół dalej rozwijał to rozwiązanie w nadziei, że model 012 będzie napędzany w sezonie 1984 silnikiem turbodoładowanym. Tak się jednak nie stało, i samochód z nietypowym spojlerem nigdy nie wystartował w wyścigu[1].

Na sezon 1984 Michelego Alboreto zastąpił Martin Brundle, a Danny’ego SullivanaStefan Bellof. Samochód nie był ostatecznie napędzany silnikiem turbo, a posiadał udoskonalony silnik Forda, oznaczony DFY. Tyrrell był wtedy jedynym zespołem, który korzystał z silnika wolnossącego. Po Grand Prix Holandii zespół został zdyskwalifikowany za użycie niedozwolonego balastu, o czym FIA dowiedziała się po zbadaniu modelu Martina Brundle'a, który zajął drugie miejsce w Grand Prix USA Wschód 1984. Anulowano też wyniki zespołu ze wszystkich wyścigów sezonu 1984.

Model 012 startował także we wczesnej części sezonu 1985.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Silnik Opony Kierowcy 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Pkt. Msc.
1983 Tyrrell Ford G BRA USW FRA SMR MCO BEL DET CND GBR DEU AUT NLD ITA EUR ZAF 12 7
Włochy Michele Alboreto 6 NU NU NU
Stany Zjednoczone Danny Sullivan NU 7
1984 Tyrrell Ford G BRA ZAF BEL SMR FRA MCO CND DET DAL GBR DEU AUT NLD ITA EUR POR DK DK
Wielka Brytania Martin Brundle DK DK DK DK DK NZ DK DK NZ
Szwecja Stefan Johansson DK DK NZ DK
Niemcy Stefan Bellof DK DK DK DK DK DK DK DK DK DK NZ DK
Nowa Zelandia Mike Thackwell NZ
1985 Tyrrell Ford G BRA POR SMR MCO CND DET FRA GBR DEU AUT NLD ITA BEL EUR ZAF AUS 3 3
Wielka Brytania Martin Brundle 8 NU 9 10 12 NU 10 NZ
Szwecja Stefan Johansson 7
Niemcy Stefan Bellof 6 NU NZ 11 4 13 11

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jonathan Reynolds. Wtedy wydawało się to dobrym pomysłem.... „F1 Racing (wersja polska)”, s. 77, luty 2010. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]