Waldemar Witkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Waldemar Witkowski
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Waldemar Włodzimierz Witkowski

Data i miejsce urodzenia

29 października 1953
Poznań

Przewodniczący Unii Pracy
Okres

od 25 lutego 2006

Przynależność polityczna

Unia Pracy

Poprzednik

Andrzej Spychalski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Multimedia w Wikimedia Commons
Waldemar Witkowski, Włodzimierz Czarzasty, Joanna Scheuring-Wielgus i Wojciech Konieczny na konferencji prasowej przed marszem 4 czerwca 2023

Waldemar Włodzimierz Witkowski (ur. 29 października 1953 w Poznaniu) – polski polityk i działacz spółdzielczy. W latach 2001–2006 wicewojewoda wielkopolski, od 2006 przewodniczący Unii Pracy, kandydat na urząd prezydenta RP w drugich wyborach w 2020, senator XI kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Edukacja, działalność zawodowa i społeczna[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1978 studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Poznańskiej, a następnie podyplomowe studia pedagogiczne. Był działaczem SZSP, przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Młodych Pracowników Nauki, a także członkiem władz naczelnych ZSP, od którego otrzymał dwie odznaki (złotą i honorową). Od 1992 do 2001 pełnił funkcję prezesa zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu, ponownie objął ją w 2005. Ponadto w latach 1985–2001 był prezesem zarządu Spółdzielni Pracy „Akademik”.

Wspierał prywatnymi pożyczkami ratowanie Klubu Sportowego Posnania, a w 2007 objął funkcję prezesa tego klubu[1][2].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1976–1990 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Od 1992 członek kolejnych rad wojewódzkich Unii Pracy: w województwie poznańskim, a następnie w województwie wielkopolskim. Od 2002 kierował regionalnymi strukturami tej partii, był także skarbnikiem UP. W latach 2001–2003 był drugim wicewojewodą, a później do 2006 pierwszym wicewojewodą wielkopolskim. Bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy SLD-UP w wyborach parlamentarnych w 2001 i do Senatu z ramienia SDPL w wyborach w 2005.

25 lutego 2006 objął stanowisko przewodniczącego Unii Pracy. W tym samym roku z listy koalicji Lewica i Demokraci uzyskał mandat radnego sejmiku wielkopolskiego. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bezskutecznie kandydował do Sejmu, również z listy LiD. W 2010, startując z listy SLD, ponownie został radnym sejmiku[3], obejmując przewodnictwo w klubie radnych SLD. Mandat utrzymał również w 2014, startując z listy SLD Lewica Razem[4]. Podczas kadencji zasiadał w klubie SLD-UP i pełnił funkcję wiceprzewodniczącego sejmiku[5]. W wyborach w 2018 nie uzyskał reelekcji.

W wyborach w 2011 z listy SLD kolejny raz bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski[6]. W 2015 ponownie kandydował do Sejmu, jako lider poznańskiej listy wyborczej Zjednoczonej Lewicy[7]. W wyborach w 2019 bezskutecznie ubiegał się o mandat posła do Parlamentu Europejskiego z pierwszego miejsca na okręgowej liście komitetu Lewica Razem[8].

W 2020 zarejestrował swój komitet wyborczy w wyborach prezydenckich, kandydując z poparciem Unii Pracy, Polskiej Lewicy, Krajowej Partii Emerytów i Rencistów oraz stowarzyszeń Ruch Odrodzenia Gospodarczego im. Edwarda Gierka i Ruch Ludzi Pracy[9] (przed wyborami poparła go również Komunistyczna Partia Polski[10]). Państwowa Komisja Wyborcza, z uwagi na zakwestionowanie części podpisów i w konsekwencji brak wymaganej liczby ważnych podpisów, odmówiła rejestracji jego kandydatury[11]. Po drugim rozpisaniu wyborów prezydenckich na czerwiec 2020 polityk ponownie zgłosił swoją kandydaturę, dostarczając dodatkowe podpisy. PKW odmówiła jego rejestracji, jednak skarga polityka została uwzględniona przez Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego, co umożliwiło mu wystartowanie w tych wyborach[12]. W pierwszej turze z 28 czerwca 2020 otrzymał 27 290 głosów (0,14%), zajmując przedostatnie, 10. miejsce[13]. W II turze nie udzielił oficjalnego poparcia żadnemu z kandydatów[14].

W wyborach parlamentarnych w 2023 kandydował z ramienia Nowej Lewicy do Senatu. Został wybrany do tej izby, zdobywając 55 372 głosy w okręgu nr 1 i pokonując m.in. ubiegającego się o reelekcję Rafała Ślusarza[15][16]. Został przewodniczącym Komisji Edukacji oraz członkiem Komisji Spraw Unii Europejskiej[17].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn Ryszarda i Aleksandry. Ma czworo dzieci: Monikę, Macieja, Wiktorię i Wojciecha. W 2011 zawarł związek małżeński z Karoliną[18].

Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2001 Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy Sejm IV kadencji nr 38 4429 (1,72%)N[19]
2005 Socjaldemokracja Polska Senat VI kadencji nr 38 32 554 (10,67%)N[20]
2006 Lewica i Demokraci Sejmik Wielkopolski III kadencji nr 3 11 546 (6,29%) T[21]
2007 Sejm VI kadencji nr 39 6837 (1,53%)N[22]
2010 Sojusz Lewicy Demokratycznej Sejmik Wielkopolski IV kadencji nr 1 12 229 (7,75%) T[3]
2011 Sejm VII kadencji nr 39 3928 (0,98%)N[6]
2014 SLD Lewica Razem Sejmik Wielkopolski V kadencji nr 1 9097 (6,21%) T[23]
2015 Zjednoczona Lewica Sejm VIII kadencji nr 39 8982 (2,19%)N[7]
2018 SLD Lewica Razem Sejmik Wielkopolski VI kadencji nr 1 8756 (3,95%) N[24]
2019 Lewica Razem Parlament Europejski IX kadencji nr 7 7112 (0,59%)N[8]
2020 KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Waldemara Włodzimierza Witkowskiego 		Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej – 27 290 (0,14%)N[13]
2023 Nowa Lewica Senat XI kadencji nr 1 55 372 (39,36%) T[16]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rafał Cieśla, Łukasz Cieśla: Posnania musi oddać miliony prezesowi Witkowskiemu. umww.pl, 28 marca 2012. [dostęp 2016-12-13].
  2. ↑ Był odkryciem debaty prezydenckiej, na co dzień jest prezesem klubu sportowego. onet.pl, 19 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-19].
  3. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2020-08-20].
  4. ↑ Wybory Samorządowe: PO ma mniej głosów, ale wygrywa z PSL. gloswielkopolski.pl, 21 listopada 2014. [dostęp 2015-08-09].
  5. ↑ Prezydium Sejmiku. umww.pl. [dostęp 2016-11-27].
  6. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2020-08-20].
  7. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2020-08-20].
  8. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2020-08-20].
  9. ↑ Kogo poprą w drugiej turze Żółtek, Jakubiak, Tanajno, Witkowski i Piotrowski. gazetaprawna.pl, 30 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-08].
  10. ↑ Wybory prezydenckie. kom-pol.org, 26 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-06].
  11. ↑ Serwis PKW – Wybory 2020. [dostęp 2020-04-08].
  12. ↑ Jest jedenasty kandydat. Sąd Najwyższy nakazuje rejestrację Waldemara Witkowskiego. onet.pl, 12 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-12].
  13. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2020. [dostęp 2020-08-20].
  14. ↑ Błażej Dąbkowski: Waldemar Witkowski, były kandydat na prezydenta Polski: W drugiej turze nie udzielam poparcia żadnemu z kandydatów. gloswielkopolski.pl, 8 lipca 2020. [dostęp 2020-07-08].
  15. ↑ To już pewne. Oni zdobyli mandat do Senatu. pap.pl, 16 października 2023. [dostęp 2023-10-17].
  16. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-17].
  17. ↑ Senatorowie XI kadencji: Waldemar Witkowski. senat.gov.pl. [dostęp 2023-11-30].
  18. ↑ Grobelny udzielił ślubu Witkowskiemu. epoznan.pl, 29 października 2011. [dostęp 2016-12-13].
  19. ↑ Dz.U. z 2001 r. nr 109, poz. 1186}
  20. ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2020-08-20].
  21. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2020-08-20].
  22. ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2020-08-20].
  23. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2020-08-20].
  24. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2020-08-20].
  25. ↑ M.P. z 2012 r. poz. 1003
  26. ↑ M.P. z 1999 r. nr 27, poz. 416
  27. ↑ M.P. z 1994 r. nr 33, poz. 265

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przewodniczący Unii Pracy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Waldemar_Witkowski&oldid=73413277”