World Touring Car Championship 2008

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 2008 Mistrzostw World Touring Car Championship
Ilustracja
Zdobywca tytułu mistrzowskiego w 2008 Yvan Muller
Inauguracja

2 marca

Zakończenie

16 listopada

Liczba wyścigów

24

Mistrzowie
Kierowcy

Yvan Muller

Zespoły

Scuderia Proteam Motorsport

Poprzedni sezonNastępny sezon

Sezon 2008 w World Touring Car Championship – piąta edycja serii wyścigowej World Touring Car Championship. Sezon rozpoczął się 2 marca w Kurytybie, a zakończył się 16 listopada na torze ulicznym w Makau, po rozegraniu 12 rund składających się z 24 wyścigów. Tytuł mistrzowski wśród kierowców zdobył Yvan Muller, a wśród producentów SEAT. Trofeum Yokohamy dla kierowców niezależnych wygrał Sergio Hernández, a dla zespołów niezależnych Scuderia Proteam Motorsport.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Lista startowa na sezon 2008 została opublikowana w drugiej połowie lutego 2008[1].

Zespoły fabryczne
Zespół Samochód Nr Kierowcy Klasa Rundy
Wielka Brytania BMW Team UK BMW 320si 1 Wielka Brytania Andy Priaulx M 1–12
Niemcy BMW Team Germany BMW 320si 2 Niemcy Jörg Müller M 1–12
3 Brazylia Augusto Farfus M 1–12
Włochy BMW Team Italy-Spain BMW 320si 4 Włochy Alessandro Zanardi M 1–12
5 Hiszpania Félix Porteiro M 1–12
Wielka Brytania Chevrolet Chevrolet Lacetti 6 Włochy Nicola Larini M 1–12
7 Wielka Brytania Robert Huff M 1–12
8 Szwajcaria Alain Menu M 1–12
80 Japonia Manabu Orido M 10–12
Hiszpania SEAT Sport SEAT León TDI 9 Hiszpania Jordi Gené M 1–12
10 Szwecja Rickard Rydell M 1–12
11 Włochy Gabriele Tarquini M 1–12
12 Francja Yvan Muller M 1–12
18 Portugalia Tiago Monteiro M 1–12
SEAT León TFSI 21 Hiszpania José Manuel Pérez-Aicart M 3
Szwecja Volvo Olsbergs Green Racing Volvo C30 63 Szwecja Robert Dahlgren G 7
Zespoły niezależne
Zespół Samochód Nr Kierowcy Klasa Rundy
Turcja Borusan Otomotiv Motorsport BMW 320si 13 Turcja İbrahim Okyay MY 1–12
62 Turcja Aytaç Biter MY 7–8
Włochy N.Technology Honda Accord Euro R 15 Wielka Brytania James Thompson M 3–12
66 Makau André Couto M 12
72 Japonia Yukinori Taniguchi M 10–11
Niemcy Wiechers-Sport BMW 320si 16 Holandia Olivier Tielemans MY 1–3, 5–6, 8
17 Japonia Takayuki Aoki MY 10–12
33 Francja Laurent Cazenave MY 4
49 Holandia Duncan Huisman MY 8
60 Dania Kristian Poulsen MY 10
88 Hongkong Matthew Marsh MY 11–12
Hiszpania SUNRED Engineering SEAT León TFSI 20 Holandia Tom Coronel M 1–12
22 Czechy Michal Matějovský MY 5
32 Hiszpania Oscar Nogués MY 4
75 Węgry Norbert Michelisz MY 11
76 Portugalia Lourenço da Veiga MY 7
77 Wielka Brytania Tom Boardman MY 6
78 Chorwacja Marin Čolak MY 8
79 Portugalia Duarte Félix da Costa MY 10
Francja Exagon Engineering SEAT León TFSI 23 Belgia Pierre-Yves Corthals MY 1–10
Włochy Scuderia Proteam Motorsport BMW 320si 26 Włochy Stefano D'Aste MY 1–11
31 Hiszpania Sergio Hernández MY 1–12
45 Bułgaria Georgi Tanew MY 12
Rosja Russian Bears Motorsport Łada 110 2.0 27 Rosja Kiriłł Ładygin Y 9–12
28 Rosja Wiktor Szapowałow G 3–5
Y 6–12
29 Holandia Jaap van Lagen G 3–5
Y 6–12
Niemcy Liqui Moly Team Engstler BMW 320si 42 Niemcy Franz Engstler MY 1–12
43 Rosja Andriej Romanow MY 1–6, 8–12
BMW 320i 81 Japonia Masaki Kanō MY 11–12
Bułgaria Petrol GT Racing Team BMW 320si 45 Bułgaria Georgi Tanew MY 8–10
Rosja Golden Motors Honda Accord Euro R 54 Rosja Aleksandr Lwow MY 3, 5
55 Rosja Andriej Smiecki MY 3, 5
Dania Poulsen Motorsport BMW 320si 60 Dania Kristian Poulsen MY 6–8
Singapur Thunder Asia Racing BMW 320si 69 Singapur Melvin Choo MY 11–12


Symbol Klasa
M Producent
Y Trofeum Yokohamy
G Niedopuszczony do zdobywania punktów


Kalendarz wyścigów[edytuj | edytuj kod]

Kalendarz na sezon 2008 zawierający 11 rund został opublikowany pod koniec października 2007[2]. W grudniu ogłoszono, że odbędzie się również Wyścig Meksyku[3]. Dodatkowo, w maju 2008 zdecydowano, że Wyścig Szwecji na torze Scandinavian Raceway zostanie zastąpiony Wyścigiem Europy na Imoli[4].

Runda Nazwa rundy Tor Data Pole position Najszybsze okrążenie Zwycięzca Wyniki
1 1 Wyścig Brazylii Brazylia Autódromo Internacional de Curitiba 2 marca Francja Yvan Muller Wielka Brytania Andy Priaulx Francja Yvan Muller Wyniki
2 Brazylia Augusto Farfus Włochy Gabriele Tarquini
2 3 Wyścig Meksyku Meksyk Autódromo Miguel E. Abed 6 kwietnia Hiszpania Jordi Gené Portugalia Tiago Monteiro Hiszpania Jordi Gené Wyniki
4 Francja Yvan Muller Portugalia Tiago Monteiro
3 5 Wyścig Hiszpanii Hiszpania Circuit Ricardo Tormo 18 maja Francja Yvan Muller Niemcy Jörg Müller Wielka Brytania Robert Huff Wyniki
6 Szwajcaria Alain Menu Szwajcaria Alain Menu
4 7 Wyścig Francji Francja Circuit de Pau-Ville 1 czerwca Brazylia Augusto Farfus Brazylia Augusto Farfus Brazylia Augusto Farfus Wyniki
8 Szwecja Rickard Rydell Wielka Brytania Andy Priaulx
5 9 Wyścig Czech Czechy Masaryk Circuit 15 czerwca Włochy Alessandro Zanardi Hiszpania Félix Porteiro Włochy Alessandro Zanardi Wyniki
10 Włochy Alessandro Zanardi Włochy Gabriele Tarquini
6 11 Wyścig Portugalii Portugalia Autódromo do Estoril 13 lipca Włochy Nicola Larini Włochy Nicola Larini Szwecja Rickard Rydell Wyniki
12 Włochy Nicola Larini Portugalia Tiago Monteiro
7 13 Wyścig Wielkiej Brytanii Wielka Brytania Brands Hatch 27 lipca Brazylia Augusto Farfus Wielka Brytania Robert Huff Niemcy Jörg Müller Wyniki
14 Brazylia Augusto Farfus Szwajcaria Alain Menu
8 15 Wyścig Niemiec Niemcy Motorsport Arena Oschersleben 31 sierpnia Wielka Brytania Robert Huff Brazylia Augusto Farfus Brazylia Augusto Farfus Wyniki
16 Brazylia Augusto Farfus Hiszpania Félix Porteiro
9 17 Wyścig Europy Włochy Autodromo Enzo e Dino Ferrari 21 września Szwecja Rickard Rydell Wielka Brytania James Thompson Francja Yvan Muller Wyniki
18 Portugalia Tiago Monteiro Wielka Brytania James Thompson
10 19 Wyścig Włoch Włochy Autodromo Nazionale di Monza 5 października Francja Yvan Muller Wielka Brytania Andy Priaulx Francja Yvan Muller Wyniki
20 Szwajcaria Alain Menu Włochy Gabriele Tarquini
11 21 Wyścig Japonii Japonia Okayama International Circuit 26 października Brazylia Augusto Farfus Niemcy Jörg Müller Szwecja Rickard Rydell Wyniki
22 Wielka Brytania James Thompson Holandia Tom Coronel
12 23 Wyścig Makau Makau Guia Circuit 16 listopada Szwajcaria Alain Menu Wielka Brytania Andy Priaulx Szwajcaria Alain Menu Wyniki
24 Brazylia Augusto Farfus Wielka Brytania Robert Huff


Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca BRA
Brazylia
MEX
Meksyk
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
CZE
Czechy
POR
Portugalia
GBR
Wielka Brytania
GER
Niemcy
EUR
Unia Europejska
ITA
Włochy
JPN
Japonia
MAC
Makau
 Pkt. 
1 Francja Yvan Muller 1 5 6 4 4 8 2 7 8 5 3 2 2 11 11 8 1 5 1 4 7 6 3 2 114
2 Włochy Gabriele Tarquini 5 1 5 3 2 5 5 4 6 1 13 11 7 5 24 16 5 NU 2 1 10 NU 7 12 88
3 Wielka Brytania Robert Huff NU NU 9 9 1 2 4 5 9 DK 4 5 21 10 2 3 4 3 6 26 4 5 5 1 87
4 Wielka Brytania Andy Priaulx 4 2 10 8 7 3 8 1 14 8 6 3 3 NU NU 5 11 7 3 25 3 22 2 3 81
5 Szwecja Rickard Rydell 2 7 2 2 10 7 6 3 10 17 1 8 11 9 6 20 2 6 16 9 1 9 NU 4 77
6 Brazylia Augusto Farfus DK 6 11 10 NU 20 1 6 4 3 NU 10 NU 6 1 6 7 8 NU 8 6 2 4 11 63
7 Niemcy Jörg Müller 3 4 14 12 5 4 9 13 5 7 9 7 1 4 26 9 8 2 9 10 2 NU 10 NU 60
8 Hiszpania Jordi Gené 11 8 1 5 3 6 3 19 13 14 5 9 9 NU 5 4 17 17 7 2 11 10 6 NU 56
9 Szwajcaria Alain Menu NU 10 8 7 8 1 10 NU 3 6 11 14 8 1 3 NU NU 12 11 5 NU 13 1 13 54
10 Hiszpania Félix Porteiro 6 3 16 20 22 10 15 12 2 4 8 4 6 2 8 1 10 NU NS 12 NU 8 14 NW 51
11 Włochy Nicola Larini NU 12 3 NU 6 9 7 2 11 11 2 6 23 12 NU 11 6 4 5 3 16 12 9 NU 48
12 Portugalia Tiago Monteiro 17 13 7 1 18 NU 13 10 12 10 7 1 16 15 4 NU 13 11 4 6 5 7 11 NU 43
13 Włochy Alessandro Zanardi 15 11 15 11 12 18 12 11 1 2 20 13 4 3 12 19 12 9 8 7 13 NU 23 5 36
14 Holandia Tom Coronel 7 9 4 6 9 NW 14 9 18 12 10 12 5 22 7 2 15 15 10 24 8 1 22 NU 35
15 Wielka Brytania James Thompson 11 11 11 8 7 9 NW NW 10 14 15 NU 3 1 NU 11 17 4 8 14 25
16 Hiszpania Sergio Hernández 14 15 17 15 23 12 17 17 15 13 NU 15 13 8 10 7 9 10 14 13 12 3 12 NU 9
17 Niemcy Franz Engstler 10 17 18 16 17 17 19 15 16 23 18 18 17 13 NU 15 16 14 13 16 14 11 15 6 3
18 Włochy Stefano D'Aste 9 16 13 14 14 15 18 14 25 21 19 16 12 7 9 13 18 16 24 14 9 23 2
19 Japonia Manabu Orido 15 17 NU 18 16 7 2
20 Holandia Olivier Tielemans 8 14 19 17 15 NU 19 NU NU NW 22 18 1
21 Hongkong Matthew Marsh 21 14 17 8 1
22 Rosja Andriej Romanow 12 19 20 18 16 NU 20 20 20 16 16 20 17 NU 20 20 18 NU 22 15 20 9 0
23 Turcja İbrahim Okyay 16 20 21 19 24 19 NU NU NU 19 17 23 18 NU 19 NU NU 21 19 21 NU NW 18 10 0
24 Holandia Duncan Huisman 16 10 0
25 Belgia Pierre-Yves Corthals 13 18 12 13 NU 13 NU 21 17 15 12 19 14 16 25 12 14 13 12 NU 0
26 Hiszpania José Manuel Pérez-Aicart 13 14 0
27 Chorwacja Marin Čolak 13 17 0
28 Makau André Couto 13 NU 0
29 Dania Kristian Poulsen 14 22 15 17 18 14 23 15 0
30 Holandia Jaap van Lagen 15 21 NW 18 14 22 19 18 NU 19 18 17 21 NU 0
31 Japonia Takayuki Aoki 17 NU 15 NU NU 15 0
32 Rosja Aleksandr Lwow 19 16 23 20 0
33 Francja Laurent Cazenave 16 NU 0
33 Węgry Norbert Michelisz NU 16 0
33 Hiszpania Oscar Nogués NU 16 0
36 Wielka Brytania Tom Boardman NU 17 0
37 Bułgaria Georgi Tanew 21 21 21 19 20 18 19 NU 0
38 Rosja Wiktor Szapowałow NU 24 19 20 20 23 NU NW NU 22 NW NW NW NW 0
39 Japonia Yukinori Taniguchi 21 NU 20 19 0
40 Portugalia Lourenço da Veiga 20 19 0
41 Rosja Kiriłł Ładygin NU 22 22 23 19 NU NU NU 0
42 Singapur Melvin Choo 23 20 NU NU 0
43 Portugalia Duarte Félix da Costa NU 20 0
44 Rosja Andriej Smiecki 21 21 24 22 0
45 Turcja Aytaç Biter 22 21 23 24 0
46 Japonia Masaki Kanō 24 21 NU NW 0
47 Czechy Michal Matějovský 22 NU 0
kierowcy niedopuszczeni do zdobywania punktów
Rosja Wiktor Szapowałow 20 NU NZ NZ NU 18
Holandia Jaap van Lagen NU NU 21 18 21 NU
Szwecja Robert Dahlgren 24 NW
Poz. Kierowca BRA
Brazylia
MEX
Meksyk
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
CZE
Czechy
POR
Portugalia
GBR
Wielka Brytania
GER
Niemcy
EUR
Unia Europejska
ITA
Włochy
JPN
Japonia
MAC
Makau
 Pkt. 


Producenci[edytuj | edytuj kod]

Poz. Producent BRA
Brazylia
MEX
Meksyk
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
CZE
Czechy
POR
Portugalia
GBR
Wielka Brytania
GER
Niemcy
EUR
Unia Europejska
ITA
Włochy
JPN
Japonia
MAC
Makau
 Pkt. 
1 Hiszpania SEAT 1 1 1 1 2 5 2 3 6 1 1 1 2 5 4 2 1 5 1 1 1 1 3 2 326
2 5 2 2 3 6 3 4 8 5 3 2 5 9 5 4 2 6 2 2 5 6 6 4
2 Niemcy BMW 3 2 10 8 5 3 1 1 1 2 6 3 1 2 1 1 7 2 3 7 2 2 2 3 274
4 3 11 10 7 4 8 6 2 3 8 4 3 3 8 5 8 7 8 8 3 3 4 5
3 Stany Zjednoczone Chevrolet NU 10 3 7 1 1 4 2 3 6 2 5 8 1 2 3 4 3 5 3 4 5 1 1 238
NU 12 8 9 6 2 7 5 9 11 4 6 21 10 3 11 6 4 6 5 16 12 5 13
4 Japonia Honda 11 11 11 8 7 9 NW NW 10 14 15 NU 3 1 21 11 17 4 8 14 60
19 16 23 20 NU NU 20 19 13 NU
Poz. Producent BRA
Brazylia
MEX
Meksyk
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
CZE
Czechy
POR
Portugalia
GBR
Wielka Brytania
GER
Niemcy
EUR
Unia Europejska
ITA
Włochy
JPN
Japonia
MAC
Makau
 Pkt. 


Trofeum Yokohamy[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy niezależni[edytuj | edytuj kod]

Poz. Kierowca BRA
Brazylia
MEX
Meksyk
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
CZE
Czechy
POR
Portugalia
GBR
Wielka Brytania
GER
Niemcy
EUR
Unia Europejska
ITA
Włochy
JPN
Japonia
MAC
Makau
 Pkt. 
1 Hiszpania Sergio Hernández 14 15 17 15 23 12 17 17 15 13 NU 15 13 8 10 7 9 10 14 13 12 3 12 NU 186
2 Niemcy Franz Engstler 10 17 18 16 17 17 19 15 16 23 18 18 17 13 NU 15 16 14 13 16 14 11 15 6 149
3 Włochy Stefano D'Aste 9 16 13 14 14 15 18 14 25 21 19 16 12 7 9 13 18 16 24 14 9 23 137
4 Belgia Pierre-Yves Corthals 13 18 12 13 NU 13 NU 21 17 15 12 19 14 16 25 12 14 13 12 NU 112
5 Rosja Andriej Romanow 12 19 20 18 16 NU 20 20 20 16 16 20 17 NU 20 20 18 NU 22 15 20 9 83
6 Turcja İbrahim Okyay 16 20 21 19 24 19 NU NU NU 19 17 23 18 NU 19 NU NU 21 19 21 NU NW 18 10 51
7 Holandia Olivier Tielemans 8 14 19 17 15 NU 19 NU NU NW 22 18 43
8 Holandia Jaap van Lagen 15 21 NW 18 14 22 19 18 NU 19 18 17 21 NU 38
9 Hongkong Matthew Marsh 21 14 17 8 36
10 Dania Kristian Poulsen 14 22 15 17 18 14 23 15 32
11 Bułgaria Georgi Tanew 21 21 21 19 20 18 19 NU 20
12 Japonia Takayuki Aoki 17 NU 15 NU NU 15 18
13 Rosja Aleksandr Lwow 19 16 23 20 15
14 Francja Laurent Cazenave 16 NU 10
15 Chorwacja Marin Čolak 13 17 9
16 Rosja Andriej Smiecki 21 21 24 22 8
17 Hiszpania Oscar Nogués NU 16 6
18 Wielka Brytania Tom Boardman NU 17 6
19 Węgry Norbert Michelisz NU 16 4
20 Rosja Kiriłł Ładygin NU 22 22 23 19 NU NU NU 4
21 Rosja Wiktor Szapowałow NU 24 19 20 20 23 NU NW NU 22 NW NW NW NW 4
22 Czechy Michal Matějovský 22 NU 3
23 Portugalia Lourenço da Veiga 20 19 3
24 Portugalia Duarte Félix da Costa NU 20 2
25 Singapur Melvin Choo 23 20 NU NU 2
26 Japonia Masaki Kanō 24 21 NU NW 1
27 Turcja Aytaç Biter 22 21 23 24 0
Poz. Kierowca BRA
Brazylia
MEX
Meksyk
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
CZE
Czechy
POR
Portugalia
GBR
Wielka Brytania
GER
Niemcy
EUR
Unia Europejska
ITA
Włochy
JPN
Japonia
MAC
Makau
 Pkt. 


Zespoły niezależne[edytuj | edytuj kod]

Poz. Zespół BRA
Brazylia
MEX
Meksyk
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
CZE
Czechy
POR
Portugalia
GBR
Wielka Brytania
GER
Niemcy
EUR
Unia Europejska
ITA
Włochy
JPN
Japonia
MAC
Makau
 Pkt. 
1 Włochy Scuderia Proteam Motorsport 9 15 13 14 14 12 17 14 15 13 19 15 12 7 9 7 9 10 14 13 9 3 12 NU 334
14 16 17 15 23 15 18 17 25 21 NU 16 13 8 10 13 18 16 24 14 12 23 19 NU
2 Niemcy Liqui Moly Team Engstler 10 17 18 16 16 17 19 15 16 16 16 18 17 13 17 15 16 14 13 16 14 11 15 6 228
12 19 20 18 17 NU 20 20 20 23 18 20 NU NU 20 20 18 NU 22 15 20 9
3 Francja Exagon Engineering 13 18 12 13 NU 13 NU 21 17 15 12 19 14 16 25 12 14 13 12 NU 112
4 Niemcy Wiechers-Sport 8 14 19 17 15 NU 16 NU 19 NU NU NW 22 18 17 15 15 14 17 8 105
23 NU 21 NU NU 15
5 Turcja Borusan Otomotiv Motorsport 16 20 21 19 24 19 NU NU NU 19 17 23 18 21 19 24 NU 21 19 21 NU NW 18 10 51
22 NU 23 NU
6 Rosja Russian Bears Motorsport 15 21 19 18 14 22 19 18 22 19 18 17 21 NU 46
NU 24 NW 20 20 23 NU 22 NU 22 19 NU NU NU
7 Hiszpania SUNRED Engineering NU 16 22 NU NU 17 20 19 13 17 NU 20 NU 16 33
8 Dania Poulsen Motorsport 14 22 15 17 18 14 26
9 Rosja Golden Motors 19 16 23 20 23
21 21 24 22
10 Bułgaria Petrol GT Racing Team 21 21 21 19 20 18 12
11 Singapur Thunder Asia Racing 23 20 NU NU 2
Poz. Zespół BRA
Brazylia
MEX
Meksyk
ESP
Hiszpania
FRA
Francja
CZE
Czechy
POR
Portugalia
GBR
Wielka Brytania
GER
Niemcy
EUR
Unia Europejska
ITA
Włochy
JPN
Japonia
MAC
Makau
 Pkt. 


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Konrad Házi: Lista startowa WTCC na sezon 2008. Wyprzedź mnie!, 2008-02-24. [dostęp 2013-04-02].
  2. Johan Meissner: WTCC 2008 calendar is approved. TouringCarTimes, 2007-10-25. [dostęp 2013-04-02]. (ang.).
  3. Johan Meissner: Mexico back in the 2008 calendar. TouringCarTimes, 2007-12-21. [dostęp 2013-04-02]. (ang.).
  4. Igor Szmidt: WTCC: Zamiana Anderstorp na Imolę. Wyprzedź mnie!, 2008-05-04. [dostęp 2013-04-02].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]