Zawisza Czarny (pociąg pancerny)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Działania zbrojne | |
| Wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Pociąg pancerny „Zawisza Czarny” – pociąg pancerny Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Pociąg pancerny „Zawisza Czarny” zbudowany został w sierpniu 1920 we Lwowie i obsadzony załogą pociągu pancernego „Boruta”–„Boruciątko”[1]. W pierwszej dekadzie października 1920 jego uzbrojenie artyleryjskie stanowiły 2 armaty austriackie 8 cm. Na uzbrojeniu posiadał też 4 rosyjskie karabiny maszynowe typu „Maxim” i 4 karabiny maszynowe niemieckie typu „Bergman”[2].
Żołnierze pociągu[edytuj | edytuj kod]
| Obsada personalna pociągu w 1920[3] | |
|---|---|
| Stanowisko | Stopień, imię i nazwisko |
| Dowódca pociągu | kpt. Tadeusz Łysakowski |
| Oficer piechoty | ppor. Kazimierz Schleyen (od 22 IX) |
| Lekarz | ppor. podlek. Henryk Liebfeld |
| Oficer załogi | por. Aleksander Karczewski |
| por. Zygmunt Rama | |
| ppor. Józef Konik | |
| ppor. Kazimierz Zuber | |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Brummer i Zawadzki 2000 ↓, s. 103.
- ↑ Odziemkowski 2011 ↓, s. 35.
- ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 817.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Janusz Odziemkowski: Polskie kolejnictwo wojskowe na froncie wschodnim 1918-1920. Kraków: Drukarnia Pijarów, 2011. ISBN 978-83-7269-327-3.
- Arkadiusz Tuliński: 6 Armia Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. T. 1 i 2. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8229-062-2.