Przejdź do zawartości

Świadkowie Jehowy w Timorze Wschodnim

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świadkowie Jehowy w Timorze Wschodnim
Państwo

 Timor Wschodni

Liczebność
(2023)

391

% ludności kraju
(2023)

0,03%

Liczba zborów
(2023)

5

Rozpoczęcie działalności

1975

Timor Wschodni na mapie Azji Południowo-Wschodniej.
Miejscowości w Timorze Wschodnim, w których w lipcu 2018 były zbory Świadków Jehowy[1].

Świadkowie Jehowy w Timorze Wschodnim – społeczność wyznaniowa w Timorze Wschodnim, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 391 głosicieli, należących do 5 zborów[2][a][b]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziło się 1185 osób[3]. Nadzór nad działalnością Świadków Jehowy w tym kraju sprawuje australijskie Biuro Oddziału[4][5] w Denham Court[6].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 1975 roku na terenie Timoru Wschodniego rozpoczęło regularną działalność kaznodziejską małżeństwo Santos z Australii. Na początku ewangelizację prowadzono w języku chińskim i w języku tetum. W Timorze Wschodnim było wówczas 3 głosicieli[7]. W 2002 roku działało 31 głosicieli, a wśród nich pionierzy specjalni z zagranicy. Od 2003 roku dołączyli do nich pionierzy specjalni Will i Daniele Hall z Australii. W 2007 roku powstał drugi zbór, w 2009 – trzeci, a w 2014 – czwarty. W tym samym roku przekroczono liczbę 300 głosicieli.

17 stycznia 2014 roku na kongresie pod hasłem „Słowo Boże jest prawdą!” w Dili Geoffrey Jackson z Ciała Kierowniczego ogłosił wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku tetum[8]. 16 listopada 2018 roku w Dili ogłoszono wydanie pełnego przekładu Biblii w tym języku[9]. W kwietniu 2021 roku zorganizowano pomoc dla poszkodowanych przez cyklon Seroja[10]. Większość głosicieli została ochrzczona w latach 2011–2021[11]. W Timorze Wschodnim działają również misjonarze terenowi[12].

W Timorze Wschodnim mieści się Biuro Tłumaczeń, które tłumaczy publikacje Świadków Jehowy na język tetum. Świadkowie Jehowy wydają publikacje biblijne w 12 miejscowych językach (m.in. bunak[13], makasae[14], fataluku[15]). Są to często jedyne wydawnictwa, które się w tych językach ukazują[13].

Sytuacja wyznawców

[edytuj | edytuj kod]

W Timorze Wschodnim nie ma oficjalnej religii państwowej, więc obywatele mogą oczekiwać równego traktowania niezależnie od wyznawanej religii[16].

Według gazety „Asia Sentinel” w kraju dominującą pozycję zajmuje Kościół katolicki. Sam Kościół twierdzi, że należy do niego niemal cała społeczność. Jego działalność na terenie Timoru Wschodniego ściśle wiązała się z odzyskaniem niepodległości po 24-letniej wojnie domowej i okupacji przez Indonezję. Dlatego odchodzenie od Kościoła do innej religii odbierane jest jako zdrada[17][18].

Według doniesień z 2008 roku zmiana wyznania jest bardzo źle postrzegana przez większość mieszkańców, a wyznawcy innych religii są uznawani za heretyków. Odejście od Kościoła naraża na niebezpieczeństwo nie tylko szykan, ale też przemocy. W stosunku do Świadków Jehowy oraz Adwentystów Dnia Siódmego i innych wyznań zdarzają się przypadki pobicia oraz grożenie śmiercią. Na dużą skalę rozpowszechniane jest pomówienie o zmianie religii za pieniądze oraz pogląd, że częste czytanie Pisma Świętego prowadzi do szaleństwa. Misjonarze są wypędzani, zdarzają się przypadki ich pobicia, a policja w takich sytuacjach nie zawsze interweniuje, aby pomóc ofiarom[17][18][19][c].

Według danych Pew Research Center z 2011 roku Timor Wschodni należy do krajów o malejących ograniczeniach rządowych w sprawach religii, w których główne akty prawne coraz lepiej gwarantują wolność religijną, w tym możliwość legalizacji działalności religijnej[20].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Liczba głosicieli (w tym pionierów)

[edytuj | edytuj kod]

Dane z roku 1975 i od roku 2002 na podstawie oficjalnych raportów o działalności[21]:

  • najwyższa liczba głosicieli osiągnięta w danym roku służbowym[d] (liczby nad słupkami na wykresie)
  • przeciętna liczba pionierów w danym roku służbowym (ciemniejszym odcieniem, liczby na słupkach wykresu; w przypadku braku miejsca na wykresie liczbę pionierów podano w nawiasie, od 2017 tylko liczba pionierów pełnoczasowych, bez pomocniczych)

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zbory i grupy posługujące się językiem tetum (Dili) działają również w Korei Południowej i w Wielkiej Brytanii.
  2. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
  3. ↑ Domy i kościoły protestanckie poza Dili bywają obrzucane kamieniami; jest również doniesienie o spaleniu trzech domów działaczy protestanckich w Maliana (United States Department of State, 2011 Report on International Religious Freedom – Timor-Leste [online], 30 lipca 2012 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-20] (ang.).).
  4. ↑ Rok służbowy liczony jest od września poprzedniego roku kalendarzowego do sierpnia danego roku kalendarzowego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-07-06].
  2. ↑ Timor Wschodni – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  3. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2023 [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  4. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2008, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2008, s. 61, ISBN 83-86930-93-4.
  5. ↑ Świadkowie Jehowy w Timorze Wschodnim — dane kontaktowe [online], jw.org.
  6. ↑ Zwiedzanie siedziby Świadków Jehowy w Australii [online], jw.org.
  7. ↑ Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, XCVII (8), 1976, s. 18-19.
  8. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2015, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2015, s. 39, 40.
  9. ↑ Watchtower, Wydanie Przekładu Nowego Świata w języku tetum (Dili) [online], jw.org, 19 listopada 2018 [dostęp 2018-11-20].
  10. ↑ Watchtower, Cyklon Seroja uderzył w Indonezję i Timor Wschodni [online], jw.org, 19 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-21].
  11. ↑ „Teraz kocham służbę!”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, kwiecień 2021, s. 26.
  12. ↑ Misjonarze posyłani ‛do najdalszych miejsc na ziemi’ [online], jw.org, 1 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-01].
  13. ↑ a b Rocznik Świadków Jehowy 2016, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 74, 75.
  14. ↑ Watchtower, Biblioteka (j. makasae) [online], jw.org [dostęp 2022-08-25].
  15. ↑ Watchtower, Biblioteka (j. fataluku) [online], jw.org [dostęp 2022-08-25].
  16. ↑ Sharon Omondi, Countries Without a State Religion [online], WorldAtlas.com [dostęp 2018-07-01].
  17. ↑ a b Jesse Wright, Keeping East Timor's Catholics on Side, „Asia Sentinel”, 15 września 2008 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-18] (ang.).
  18. ↑ a b Jesse Wright, The Catholic Church on Guard in East Timor, „The Jakarta Globe”, 25 listopada 2008 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-26] (ang.).
  19. ↑ United States Department of State, UNHCR Refworld 2010 Report on International Religious Freedom – Timor-Leste [online], 17 listopada 2010 [dostęp 2013-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06] (ang.).
  20. ↑ Rising Restrictions on Religion [online], Pew Research Center, 9 sierpnia 2011 [dostęp 2018-07-01] (ang.).
  21. ↑
    Dane statystyczne za:
    • 1963 — Raport ze służby świadków Jehowy na całym świecie za rok 1963. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXV nr 6, s. 10–13, 1964. 
    • 1964 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVI nr 8, s. 10–13, 1965. 
    • 1965 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVII nr 14, s. 8–11, 1966. 
    • 1966 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVIII nr 5, s. 10–13, 1967. 
    • 1967 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXIX nr 6, s. 10–12, 1968. 
    • 1968 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XC nr 4, s. 10–12, 1969. 
    • 1969 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCI nr 4, s. 14–19, 1970. 
    • 1970 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCII nr 4, s. 20–25, 1971. 
    • 1971 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIII nr 5, s. 18–23, 1972. 
    • 1972 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIV nr 6, s. 22–27, 1973. 
    • 1973 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCV nr 8, s. 12–17, 1974. 
    • 1974 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVI nr 8, s. 14–19, 1975. 
    • 1975 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVII nr 8, s. 14–19, 1976. 
    • 1976 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVIII nr 8, s. 10–15, 1977. 
    • 1977 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIX nr 8, s. 14–19, 1978. 
    • 1978 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. C nr 8, s. 8–13, 1979. 
    • 1979 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CI nr 7, s. 16–21, 1980. 
    • 1980 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CII nr 7, s. 18–23, 1981. 
    • 1981 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIII nr 7, s. 12–17, 1982. 
    • 1982 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIV nr 7, s. 12–17, 1983. 
    • 1983 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CV nr 8, s. 16–21, 1984. 
    • 1984 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVI nr 8, s. 20–25, 1985. 
    • 1985 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVII nr 5, s. 20–25, 1986. 
    • 1986 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVIII nr 3, s. 6–11, 1987. 
    • 1987 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIX nr 3, s. 12–17, 1988. 
    • 1988 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1988. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 4–7, 15 lutego 1989. 
    • 1989 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1989. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 20–23, 1 stycznia 1990. 
    • 1990 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1990. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 18–21, 1 stycznia 1991. 
    • 1991 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1991. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 10–13, 1 stycznia 1992. 
    • 1992 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1992. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 12–15, 1 stycznia 1993. 
    • 1993 — Rocznik Świadków Jehowy 1994. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1994, s. 34–41.
    • 1994 — Rocznik Świadków Jehowy 1995. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1995, s. 34–41.
    • 1995 — Rocznik Świadków Jehowy 1996. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1996, s. 34–41. ISBN 83-904630-5-9.
    • 1996 — Rocznik Świadków Jehowy 1997. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1997, s. 34–41. ISBN 83-86930-08-X.
    • 1997 — Rocznik Świadków Jehowy 1998. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1998, s. 32–39. ISBN 83-86930-18-7.
    • 1998 — Rocznik Świadków Jehowy 1999. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1999, s. 32–39. ISBN 83-86930-29-2.
    • 1999 — Rocznik Świadków Jehowy 2000. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2000, s. 32–39. ISBN 83-86930-36-5.
    • 2000 — Rocznik Świadków Jehowy 2001. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 32–39. ISBN 83-86930-44-6.
    • 2001 — Rocznik Świadków Jehowy 2002. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2002, s. 32–39. ISBN 83-86930-54-3.
    • 2002 — Rocznik Świadków Jehowy 2003. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2003, s. 32–39. ISBN 83-86930-60-8.
    • 2003 — Rocznik Świadków Jehowy 2004. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2004, s. 32–39. ISBN 83-86930-72-5.
    • 2004 — Rocznik Świadków Jehowy 2005. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2005, s. 32–39. ISBN 83-86930-76-4.
    • 2005 — Rocznik Świadków Jehowy 2006. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2006, s. 32–39. ISBN 83-86930-83-7.
    • 2006 — Rocznik Świadków Jehowy 2007. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2007, s. 32–39. ISBN 83-86930-89-6.
    • 2007 — Rocznik Świadków Jehowy 2008. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2008, s. 32–39. ISBN 83-86930-93-4.
    • 2008 — Rocznik Świadków Jehowy 2009. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2009, s. 32–39. ISBN 978-83-61557-00-5.
    • 2009 — Rocznik Świadków Jehowy 2010. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2010, s. 32–39. ISBN 978-83-61557-06-7.
    • 2010 — Rocznik Świadków Jehowy 2011. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2011, s. 40–47. ISBN 978-83-61557-21-0.
    • 2011 — Rocznik Świadków Jehowy 2012. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2012, s. 44–51. ISBN 978-83-61557-26-5.
    • 2012 — Rocznik Świadków Jehowy 2013. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 180–187. ISBN 978-83-61557-32-6.
    • 2013 — Rocznik Świadków Jehowy 2014. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2014, s. 178–187.
    • 2014 — Rocznik Świadków Jehowy 2015. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2015, s. 178–187.
    • 2015 — Rocznik Świadków Jehowy 2016. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 178–187.
    • 2016 — Rocznik Świadków Jehowy 2017. Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 178–187.
    • 2017 — Ilu Świadków Jehowy jest na całym świecie. jw.org. [dostęp 2018-01-11]. – podstrony dla poszczególnych krajów

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Świadkowie Jehowy w Azji
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Świadkowie_Jehowy_w_Timorze_Wschodnim&oldid=73596437”