Altamira (jaskinia)
| ||
 Malowidło naskalne żubra z Altamiry | ||
| Państwo |  Hiszpania
| |
| Położenie | w pobliżu Santillana del Mar | |
| Długość | 270 m | |
| Data odkrycia | 1868 | |
Położenie na mapie Kantabrii   Altamira | ||
Położenie na mapie Hiszpanii  Altamira | ||
 43°22′57″N 4°06′58″W/43,382500 -4,116111
| ||
| ||
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | ||
-Museo_Arqueol%C3%B3gico_Nacional.jpg)
| ||
| Państwo | Hiszpania
| |
| Typ | kulturowy | |
| Spełniane kryterium | I, III | |
| Numer ref. | 310 | |
| Region[b] | Europa i Ameryka Północna | |
| Historia wpisania na listę | ||
| Wpisanie na listę | 1985 na 9. sesji | |
| Dokonane zmiany | 2008 (rozszerzenie) | |
Altamira – jaskinia krasowa w górach Kantabryjskich w północnej Hiszpanii, w pobliżu miejscowości Santillana del Mar[1]. Odkryta w 1868 r. Jej wnętrze pokryte jest wielobarwnymi rysunkami należącymi do kultury magdaleńskiej.
Długość jaskini ok. 270 m, wysokość w niektórych odgałęzieniach i komorach: 1–2,6 m. W części głównej jaskini na stropie o pow. ponad 100 m² odkryto sylwetki zwierząt. Kilkanaście żubrów, jelenie, sarny, konie i koziorożce oraz znaki geometryczne, malowane w trzech kolorach: czerwień, czerń i fiolet[2]. Wymiary fryzu to 18,0 m długości i 9,0 m szerokości. Wysokość jaskini, w której został znaleziony, wynosi ok. 2,0 m. Artysta wykorzystał naturalną rzeźbę skalną, jej wybrzuszenia i załamania, malując na nich sylwetki żubrów w różnych pozycjach: klęku, skoku, upadku. Całe przedstawione stado żubrów znajduje się w ruchu. Sprawia wrażenie stada zatrzymującego się w pędzie przed postacią 12-metrowej łani namalowanej na najbardziej oddalonej płaszczyźnie. Głowa łani zwrócona jest w kierunku otworu jaskini. Na ścianach znajdują się także ryty antropomorficzne oraz odciski i kontury dłoni. Większość rysunków powstała około 13 000 lat p.n.e., jednak niektóre fragmenty rysunków datuje się, stosując datowanie radiowęglowe, na wiek od 25 000 do 35 000 lat[1][2].
Jest to jedno z największych osiągnięć sztuki górnopaleolitycznej. Badacze chętnie przypisują rysunkom charakter magiczny, ale wydaje się, że lepiej jest traktować je jako wyraz dążenia do poznawania świata: umiejętność odzwierciedlenia rzeczywistości, początek sztuki, nauki, a nawet pisma.
Jaskinię odkrył Marcelino Sanz de Sautuola w 1868 roku. Od czasu udowodnienia, że malowidła pochodzą z paleolitu, liczba odwiedzających wciąż rosła. W 1973 roku jaskinię odwiedziło 174 000 ludzi[1]. Wpływ wydychanego dwutlenku węgla oraz pyłu odzieżowego nie był obojętny, co doprowadziło do zamknięcia jaskini dla publiczności w 1977 roku[3]. Ponownie otwarto w 1982, lecz dostęp był ograniczony do kilku osób dziennie i aby wejść do jaskini, trzeba było wpisać się na listę oczekujących trzy lata wcześniej[2]. W 2001 roku zamknięto ponownie jaskinię, zezwalając na wstęp tylko naukowcom i konserwatorom[4]. Jednocześnie zbudowano replikę jaskini, którą otwarto w 2008 roku[3].
Od 1985 roku jaskinia znajduje się na liście UNESCO Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości[3][5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Cueva de Altamira, The Sistine Chapel of Palaeolithic Art (ang.). [dostęp 2012-11-31].
- ↑ a b c Visit the Altamira Caves in Cantabria, Spain - a visitors guide to Altamira Caves with places to visit (ang.). [dostęp 2012-11-31].
- ↑ a b c Altamira Cave, World Heritage Site (ang.). [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-03)].
- ↑ Visita la Cueva de Altamira (hiszp.). [dostęp 2012-11-31].
- ↑ The United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization: Cave of Altamira and Paleolithic Cave Art of Northern Spain (ang.). [dostęp 2012-11-31].
