Andrzej Kondratiuk
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Współmałżonek | |
| Lata aktywności |
1958–2006 |
| Odznaczenia | |
| |
Andrzej Lech Kondratiuk (ur. 20 lipca 1936 w Pińsku, zm. 22 czerwca 2016 w Warszawie[1]) – polski reżyser, scenarzysta, aktor i operator filmowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]_02.jpg)
Syn Krystyny i Arkadiusza Kondratiuków. Urodził się przed II wojną światową w Pińsku. Był starszym bratem reżysera Janusza Kondratiuka.
W 1963 został absolwentem Wydziału Operatorskiego PWSTiF w Łodzi. Był twórcą filmów niskobudżetowych, w scenariuszach często wykorzystywał wątki ze swojej biografii, a jako aktorów dobierał nierzadko osoby z najbliższego otoczenia, także naturszczyków. Część swych filmów stworzył w Gzowie koło Pułtuska[2]. W ostatnich latach poważna choroba uniemożliwiła mu aktywność zawodową[3].
Mimo że niektóre jego filmy, jak np. Wniebowzięci czy Hydrozagadka, są zaliczane do filmów kultowych, często nagradzanych, nie są one filmami kasowymi. Wiele z jego wcześniejszych filmów to krótkie etiudy, jak np. Chciałbym się ogolić.
Po roku 2000 pojawiły się problemy ze zdrowiem, zdiagnozowano u niego nowotwór[4]. W kwietniu 2005 doznał udaru mózgu[4].
Zmarł 22 czerwca 2016. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 29 czerwca 2016 w Warszawie, a po mszy świętej odprawionej w kościele środowisk twórczych na placu Teatralnym urna z prochami artysty została złożona w nowej Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych (kwatera G-tuje-26)[5]. W ostatniej drodze towarzyszyli mu, oprócz najbliższej rodziny, m.in. Emilia Krakowska, Zofia Czerwińska, Ewa Błaszczyk, Maja Komorowska, Zbigniew Buczkowski i Daniel Olbrychski[6].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Był mężem aktorki Igi Cembrzyńskiej[7]. Mieszkali na warszawskiej Ochocie i we wsi Gzowo[8].
Filmografia (reżyser)
[edytuj | edytuj kod]Filmy fabularne i seriale
- Pamiętnik Andrzeja Kondratiuka (2006)
- Bar pod młynkiem (2004)
- Córa marnotrawna (2001)[9]
- Słoneczny zegar (1997)
- Wrzeciono czasu (1995)
- Wesoła noc smutnego biznesmena (1993)
- Ene... due... like... fake... (1991)
- Mleczna droga (1990)
- Big Bang (1986)
- Cztery pory roku (1984)
- Gwiezdny pył (1982)
- Pełnia (1979)
- Jak to się robi (1973)
- Wniebowzięci (1973)
- Skorpion, Panna i Łucznik (1972)
- Dziura w ziemi (1970)
- Hydrozagadka (1970)
- Klub profesora Tutki (1966, serial TV)
Etiudy filmowe
- Balon (1967)
- Fluidy (1967)
- Kolorowe kłamstwo (1966)
- Chciałbym się ogolić (1966)
- Monolog trębacza (1965)
- Niezawodny sposób (1963)
- Kobiela na plaży (1963)
- Nad wielką wodą (1962)
- Obrazki z podróży (1960, PWSF)
- Noe (1959, scenariusz z Maciejem Kijowskim, PWSF)
- Dedykacja (1959, PWSF)
- Zakochany Pinokio (1958, PWSF)
- Juvenalia w Łodzi (1958, PWSF)
Odznaczenia i nagrody
[edytuj | edytuj kod]- 2016 – Pośmiertne odznaczenie przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w dziedzinie sztuki i kultury[10].
- 1999 – nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za rok 1998 za scenariusz filmu Złote runo
- 1996 – Złota Taśma (nagroda Koła Piśmiennictwa Filmowego SFP) w kategorii film polski za rok 1995 za film Wrzeciono czasu
- 1995 – Nagroda Specjalna Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Wrzeciono czasu
- 1987 – Złoty Ekran za rok 1986 za reżyserię filmu Big Bang
- 1987 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za film Cztery pory roku
- 1987 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za film Big Bang
- 1986 – Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP) za film Big Bang
- 1985 – Brązowe Oko Leoparda w sekcji telewizyjnej na MFF w Locarno za film Cztery pory roku
- 1985 – Brązowe Lwy Gdańskie dla filmu niepełnometrażowego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Cztery pory roku
- 1984 – Nagroda Specjalna Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Gwiezdny pył
- 1970 – Nagroda Specjalna na MFF w Karlovych Varach za film Dziura w ziemi
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Reżyser Andrzej Kondratiuk nie żyje. warszawa.wyborcza.pl. [dostęp 2016-06-22].
- ↑ Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 50, 10 grudnia 2015, s. 16-17.
- ↑ Nie żyje Andrzej Kondratiuk. filmpolski.pl. [dostęp 2016-06-22].
- ↑ a b Iga Cembrzyńska, Magdalena Adaszewska: Mój intymny świat. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2016, s. 278. ISBN 978-83-8069-265-7.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
- ↑ Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka – Relacja z uroczystości. se.pl. [dostęp 2016-06-29].
- ↑ Iga Cembrzyńska i Andrzej Kondratiuk byli dla siebie stworzeni. Rozdzieliła ich śmierć.... tygodnikprzeglad.pl. [dostęp 2021-10-18].
- ↑ Katarzyna Jurkowska, Katarzyna Kościelak: Kobiety przełomu. Znak Horyzont, 2020, s. 318. ISBN 978-83-240-7789-2.
- ↑ Z kamerą wśród krajobrazów. tygodnikprzeglad.pl. [dostęp 2001-07-16].
- ↑ Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka. prezydent.pl, 29 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-29].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Kondratiuk w bazie filmpolski.pl
- Andrzej Kondratiuk w bazie IMDb (ang.)
- Andrzej Kondratiuk w bazie Filmweb
- Andrzej Kondratiuk na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Andrzej Kondratiuk w bazie Akademii Polskiego Filmu
- Absolwenci Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi
- Polscy reżyserzy filmowi
- Polscy scenarzyści filmowi
- Polscy operatorzy filmowi
- Polscy aktorzy filmowi
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Ludzie urodzeni w Pińsku
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Urodzeni w 1936
- Zmarli w 2016