Andrzej Kondratiuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Kondratiuk
Data i miejsce urodzenia

20 lipca 1936
Pińsk

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 2016
Warszawa

Zawód

reżyser, scenarzysta, operator filmowy, aktor

Współmałżonek

Iga Cembrzyńska

Lata aktywności

1958–2006

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Andrzej Lech Kondratiuk (ur. 20 lipca 1936 w Pińsku, zm. 22 czerwca 2016 w Warszawie[1]) – polski reżyser, scenarzysta, aktor i operator filmowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grób Andrzeja Kondratiuka na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Syn Krystyny i Arkadiusza Kondratiuków. Urodził się przed II wojną światową w Pińsku. Był starszym bratem reżysera Janusza Kondratiuka.

W 1963 został absolwentem Wydziału Operatorskiego PWSTiF w Łodzi. Był twórcą filmów niskobudżetowych, w scenariuszach często wykorzystywał wątki ze swojej biografii, a jako aktorów dobierał nierzadko osoby z najbliższego otoczenia, także naturszczyków. Część swych filmów stworzył w Gzowie koło Pułtuska[2]. W ostatnich latach poważna choroba uniemożliwiła mu aktywność zawodową[3].

Mimo że niektóre jego filmy, jak np. Wniebowzięci czy Hydrozagadka, są zaliczane do filmów kultowych, często nagradzanych, nie są one filmami kasowymi. Wiele z jego wcześniejszych filmów to krótkie etiudy, jak np. Chciałbym się ogolić.

Po roku 2000 pojawiły się problemy ze zdrowiem, zdiagnozowano u niego nowotwór[4]. W kwietniu 2005 doznał udaru mózgu[4].

Zmarł 22 czerwca 2016. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 29 czerwca 2016 w Warszawie, a po mszy świętej odprawionej w kościele środowisk twórczych na placu Teatralnym urna z prochami artysty została złożona w nowej Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych (kwatera G-tuje-26)[5]. W ostatniej drodze towarzyszyli mu, oprócz najbliższej rodziny, m.in. Emilia Krakowska, Zofia Czerwińska, Ewa Błaszczyk, Maja Komorowska, Zbigniew Buczkowski i Daniel Olbrychski[6].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był mężem aktorki Igi Cembrzyńskiej[7]. Mieszkali na warszawskiej Ochocie i we wsi Gzowo[8].

Filmografia (reżyser)[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne i seriale

Etiudy filmowe

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 2016 – Pośmiertne odznaczenie przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w dziedzinie sztuki i kultury[10].
  • 1999 – nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za rok 1998 za scenariusz filmu Złote runo
  • 1996 – Złota Taśma (nagroda Koła Piśmiennictwa Filmowego SFP) w kategorii film polski za rok 1995 za film Wrzeciono czasu
  • 1995 – Nagroda Specjalna Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Wrzeciono czasu
  • 1987 – Złoty Ekran za rok 1986 za reżyserię filmu Big Bang
  • 1987 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za film Cztery pory roku
  • 1987 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za film Big Bang
  • 1986 – Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP) za film Big Bang
  • 1985 – Brązowe Oko Leoparda w sekcji telewizyjnej na MFF w Locarno za film Cztery pory roku
  • 1985 – Brązowe Lwy Gdańskie dla filmu niepełnometrażowego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Cztery pory roku
  • 1984 – Nagroda Specjalna Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film Gwiezdny pył
  • 1970 – Nagroda Specjalna na MFF w Karlovych Varach za film Dziura w ziemi

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Reżyser Andrzej Kondratiuk nie żyje. warszawa.wyborcza.pl. [dostęp 2016-06-22].
  2. Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 50, 10 grudnia 2015, s. 16-17.
  3. Nie żyje Andrzej Kondratiuk. filmpolski.pl. [dostęp 2016-06-22].
  4. a b Iga Cembrzyńska, Magdalena Adaszewska: Mój intymny świat. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2016, s. 278. ISBN 978-83-8069-265-7.
  5. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
  6. Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka – Relacja z uroczystości. se.pl. [dostęp 2016-06-29].
  7. Iga Cembrzyńska i Andrzej Kondratiuk byli dla siebie stworzeni. Rozdzieliła ich śmierć.... tygodnikprzeglad.pl. [dostęp 2021-10-18].
  8. Katarzyna Jurkowska, Katarzyna Kościelak: Kobiety przełomu. Znak Horyzont, 2020, s. 318. ISBN 978-83-240-7789-2.
  9. Z kamerą wśród krajobrazów. tygodnikprzeglad.pl. [dostęp 2001-07-16].
  10. Pogrzeb Andrzeja Kondratiuka. prezydent.pl, 29 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-29].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]