Antoni Erazm Wołłowicz

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	8 czerwca 1755
Miejscowość	Warszawa
Konsekrator	Antoni Dominik Tyszkiewicz
Współkonsekratorzy	Marcin Załuski; Ludwik Ignacy Riaucour
Konsekrowani biskupi
Franciszek Kobielski	1760
Feliks Paweł Turski	1765

Antoni Erazm Wołłowicz
Data i miejsce urodzenia	1711 ; Gosławice
Data i miejsce śmierci	6 lipca 1770 ; Warszawa
Miejsce pochówku	Bazylika kolegiacka Świętej Trójcy w Janowie Podlaskim
	Biskup diecezjalny łucki
Okres sprawowania	1755–1770
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1 maja 1738
Nominacja biskupia	12 maja 1755
Sakra biskupia	8 czerwca 1755
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni Erazm Wołłowicz herbu Bogoria (ur. 1711 w Gosławicach, zm. 6 lipca 1770 w Warszawie) – polski duchowny katolicki, biskup diecezjalny diecezji łuckiej w latach 1755-1770, pisarz wielki litewski w 1744 roku, duchowny sekretarz wielki litewski w 1748 roku, archidiakon żmudzki^[2], kanclerz królowej Marii Józefy^[3].

Był początkowo urzędnikiem, porzuciwszy jednak to zajęcie podjął studia w Rzymie, a następnie został wyświęcony na kapłana. Uzyskawszy doktorat podjął pracę duszpasterską jako kanonik łaski, gnieźnieński, wileński i dziekan warszawski. W 1754 roku został koadiutorem na biskupstwie łuckim, a 12 maja następnego roku papież Benedykt XIV prekonizował go na ordynariusza łuckiego.
Biskup Wołłowicz 8 września 1758^[4], dokonał poświęcenia sanktuarium maryjnego w Leśnej Podlaskiej, zaprojektowanego przez Vincenzo Rachettiego i ojca Konstantyna Moszyńskiego. Murowana świątynia pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i Świętych Apostołów Piotra i Pawła jest dzisiaj perłą architektury baroku włoskiego w Polsce^[5]. Miejscem spoczynku biskupa jest podziemie kolegiaty Trójcy Świętej w Janowie Podlaskim^[6]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z województwa wołyńskiego^[7].

W 1757 odznaczony Orderem Orła Białego^[8].

Pochowany w kolegiacie Świętej Trójcy w Janowie Podlaskim^[9].

Zobacz też

Przypisy

↑ Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 326.
↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 250.
↑ Encyklopedja powszechna z ilustracjami i mapami. T.8, Warszawa 1900, s. 899.
↑ Historia pojedynczych klasztorów paulińskich
↑ A. Mak Praojce czerpali siłę
↑ Rzymskokatolicka Parafia Trójcy Świętej w Janowie Podlaskim. [dostęp 2009-07-18].
↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 74
↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 190.
↑ Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 131.

Bibliografia

Krzysztof Rafał Prokop: Sylwetki biskupów łuckich. Biały Dunajec: Ostróg: "Wołanie z Wołynia", 2001. ISBN 83-911918-7-7.

Linki zewnętrzne

Antoni Erazm Wołłowicz – publikacje w bibliotece Polona

[1] Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 326.

[2] Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 250.

[3] Encyklopedja powszechna z ilustracjami i mapami. T.8, Warszawa 1900, s. 899.

[4] Historia pojedynczych klasztorów paulińskich

[5] A. Mak Praojce czerpali siłę

[6] Rzymskokatolicka Parafia Trójcy Świętej w Janowie Podlaskim. [dostęp 2009-07-18].

[7] Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 74

[8] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 190.

[9] Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 131.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]