Carlos Zárate

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carlos Zárate
Pełne imię i nazwisko

Carlos Zárate Serna

Pseudonim

Cañas

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1951
Meksyk

Obywatelstwo

Meksyk

Wzrost

173 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

kogucia, junior piórkowa

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

70

Zwycięstwa

66

Przez nokauty

63

Porażki

4

Carlos Zárate Serna (ur. 23 maja 1951 w Meksyku) – meksykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii koguciej.

Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1970. Wygrał pierwsze 23 walki przez nokaut lub techniczny nokaut, dopiero w 1974 po raz pierwszy zwyciężył na punkty. W marcu 1975 wygrał przed czasem z niepokonanym dotąd Joe Guevarą i został mistrzem stanu Kalifornia w wadze koguciej.

Po wygraniu kolejnych walk przed czasem i mając rekord 39 zwycięstw bez porażki zmierzył się 8 maja 1976 w Inglewood o tytuł mistrza świata federacji World Boxing Council w wadze koguciej z dotychczasowym mistrzem Rodolfo Martínezem. Zwyciężył przez nokaut w 9. rundzie i został nowym czempionem. W obronie tytułu wygrał kolejno z Paulem Ferrerim 28 sierpnia 1976 w Inglewood przez TKO w 12. rundzie, z Waruinge Nakayamą 13 listopada 1976 w Culiacán przez nokaut w 4. rundzie i z Fernando Cabanelą 5 lutego 1977 w mieście Meksyk przez TKO w 3. rundzie.

W tym czasie mistrzem świata federacji World Boxing Association był rodak Zárate Alfonso Zamora, który również był niepokonany (wszystkie 29 walk wygrał przed czasem). Pojedynek obu tych pięściarzy miał rozstrzygnąć, który z nich jest niekwestionowanym mistrzem wagi koguciej. Zarówno WBA, jak i WBC odmówiły uznania, że jest to walka o tytuł i Zárate oraz Zamora zmierzyli się 23 kwietnia 1977 w Inglewood w dziesięciorundowym towarzyskim pojedynku. Zárate zwyciężył przez techniczny nokaut w 4. rundzie (Zamora zaliczył wcześniej trzy nokdauny)[1]. Po tej walce Zárate został wybrany bokserem roku 1977 przez magazyn The Ring[2].

W tym samym roku Zárate dwukrotnie jeszcze obronił tytuł WBC po zwycięstwach z Danilo Batistą 29 października w Inglewood przez nokaut w 6. rundzie i z Juanem Francisco Rodríguezem 2 grudnia w Madrycie przez techniczny nokaut w 5. rundzie.

W 1978 kontynuował skuteczne walki o mistrzostwo wagi koguciej wygrywając z przyszłym mistrzem świata Alberto Dávilą 25 lutego w Inglewood przez TKO w 8. rundzie, z Andrésem Hernándezem 22 kwietnia w San Juan przez TKO w 13. rundzie i z Emilio Hernándezem 9 czerwca w Las Vegas przez nokaut w 4. rundzie.

28 października tego roku w San Juan spróbował zdobyć pas mistrza świata WBC w wadze junior piórkowej w walce z niepokonanym Wilfredo Gómezem. Gómez wygrał przez techniczny nokaut w 5. rundzie. Była to pierwsza porażka w karierze Zárate.

W kolejnym roku Zárate obronił pas mistrza wagi koguciej wygrywając przez nokaut w 3. rundzie z Johnem Mensahem Kpalongo 10 marca w Inglewood. 6 czerwca 1979 w Las Vegas w kolejnej obronie tytułu niespodziewanie przegrał na punkty ze swym rodakiem Lupe Pintorem. Po tej walce Zárate wycofał się z ringu.

Podjął karierę bokserską w 1986. Wygrał kolejno 12 walk (w tym 11 przed czasem) i 16 października 1987 w Sydney zmierzył się o tytuł mistrza świata WBC w wadze junior piórkowej z Jeffem Fenechem, poniósł jednak porażkę w 4. rundzie. Fenech wkrótce przeniósł się do wagi piórkowej i do walki o wakujący tytuł WBC kategorii junior piórkowej zostali wyznaczeni Meksykanie Zárate i Daniel Zaragoza. 29 lutego 1988 w Inglewood Zaragoza wygrał przez techniczny nokaut w 10. rundzie. Po tej walce Zárate ostatecznie zakończył karierę.

Carlos Zárate wygrał 66 walk na 70, w tym aż 63 przez nokaut lub techniczny nokaut. Został wybrany w 1994 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 678. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
  2. Carlos Zarate [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-05-16] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]