Eihandgranate 39
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Przeznaczenie |
zaczepny, burzący |
| Data konstrukcji |
1939 |
| Lata produkcji |
1940 - 1945 |
| Dane techniczne | |
| Wysokość |
76 mm |
| Średnica |
60 mm |
| Masa |
230 g |
| Materiał wybuchowy |
kruszący, 112 g |
| Typ zapalnika |
BZE39 |
| Opóźnienie |
4,5 sekundy (typowe), 1 - 10 sekund w zależności od wersji zapalnika |
| Użytkownicy | |
| Niemcy | |
Eihandgranate 39 – granat ręczny "jajko" armii niemieckiej używany przez całą drugą wojnę światową. Zbudowany był z dwóch połówek metalowych z wykręcanym zapalnikiem typu BZE39 (Brennzünder fur Eihandgranate 39)[1].
Historia i opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze granaty tego typu powstały jeszcze przed pierwszą wojną światową. Skonstruowany w końcu 1939, a wprowadzony do uzbrojenia na początku 1940 granat Eihandgranate 39 znany także jako M39 był rozwinięciem granatu z 1916 roku. Małe rozmiary granatu ułatwiały transport, pozwalały na przenoszenie większej jego liczby przez jednego żołnierza. Korpus granatu składał się z dwóch półkulistych wyprasek z blachy stalowej wypełnionych materiałem wybuchowym. Połówki były połączone poprzez zaprasowanie brzegów blachy. Początkowo obły kształt granatu, wzbogacono w maju 1942 o uchwyt w kształcie kółka przytwierdzony do dna korpusu, umożliwiający łatwiejsze przyczepienie do umundurowania, pasa itp. We wrześniu 1944 wprowadzono do użycia koszulkę odłamkową analogicznie jak w granacie trzonkowym Stielhandgranate 24. Granaty te występowały w dwóch wariantach malowania - w kolorze zielono-szarym (feldgrau) i piaskowym[2][3].
Do granatu opracowano nowy typ zapalnika BZE39 (Brennzünder fur Eihandgranate 39) wkręcany w korpus granatu przy pomocy specjalnego klucza. Następne modele zapalników zaopatrzono w skrzydełka (wygięte w górę lub w dół) umożliwiające wkręcenie go bez użycia narzędzi. Uzbrojenie granatu odbywało się przez wykręcenie kulistej nakrętki zapalnika i pociągnięcie przytwierdzonego do niej sznura uruchamiającego zapalnik tarciowy. Eksplozja następowała po upływie 1 do 10 sekund w zależności od typu zapalnika[4]. Stosowano 4 rodzaje zapalników charakteryzujących się różnym czasem zwłoki i oznaczano je przez pomalowanie nakrętki zapalnika na jeden z kolorów[3]:
- Czerwone - opóźnienie 1 sekunda (używany jako granat-pułapka, często celowo pozostawiany przez wycofujące się oddziały niemieckie by razić żołnierzy przeciwnika próbujących go użyć),
- Niebieski - 4,5 sekundy opóźnienia - zapalnik standardowy,
- Żółty - 7,5 sekundy opóźnienia,
- Szary - 10 sekund opóźnienia.
Ocenia się, że wyprodukowano ok. 84 milionów sztuk tych granatów.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Model 39 Eihandgranate Grenade [online], WW2DB [dostęp 2024-02-18].
- ↑ Model 39 Eihandgranate [online], D-Day Overlord, 19 lutego 2016 [dostęp 2024-02-18] (ang.).
- ↑ a b German Mod.39 "Egg" Grenade, WWII - Inert-Ord.net [online], www.inert-ord.net [dostęp 2024-02-18].
- ↑ Granat zaczepny Eihandgranate 39 [online], www.zabytki-techniki.org.pl, 11 sierpnia 2023 [dostęp 2024-02-18] (pol.).