Karabin maszynowy MG 81
 |
Ten artykuł od 2012-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
| ||
 MG 81 (u góry) MG 81Z (w skrzyni) | ||
| Państwo |  III Rzesza
| |
| Producent | Mauser Werke AG, Oberndorf[1] | |
| Rodzaj | lotniczy karabin maszynowy | |
| Historia | ||
| Prototypy | 1938 | |
| Wyprodukowano | >46 000 egz. | |
| Dane techniczne | ||
| Kaliber | 7,92 mm | |
| Nabój | 7,92 × 57 mm Mauser[1] | |
| Taśma nabojowa | taśma rozsypna Gurt 34 | |
| Wymiary | ||
| Długość | 915 mm[1] | |
| Długość lufy | 475 mm[1] | |
| Masa | ||
| broni | 8,0 kg (wersja naziemna) 12,9 kg (MG 81Z) | |
| karabinu właściwego | 6,5 kg | |
| Inne | ||
| Prędkość pocz. pocisku | 706 m/s (amunicja standardowa sS) 760 – 790 m/s (amuncja o wzmocnionym ładunku prochowym V-Patrone) | |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 1600 strz./min[1] | |
MG 81 – lotniczy karabin maszynowy (Flugzeugmaschinengewehr MG 81) kalibru 7,92 mm opracowany przez zakłady Mauser Werke AG w 1938 roku. Używany był przez Luftwaffe podczas II wojny światowej jako uzbrojenie obronne w ruchomych i stałych stanowiskach strzeleckich większości bombowców i samolotów obserwacyjnych zamiast wycofanych w 1940 MG 15 i MG 17.
Broń ta charakteryzowała się większą od poprzedników szybkostrzelnością i możliwością zasilania z taśm amunicyjnych z obu stron. Na jego bazie powstał sprzężony karabin MG 81Z (niem. Zwilling – „bliźniak”) składający się z dwóch MG 81 wyzwalanych jednym spustem. Jako uzbrojenie stałe MG 81 mógł być przeładowywany elektropneumatycznie. Była to broń uruchamiana krótkim odrzutem lufy, chłodzona powietrzem, z zamkiem ryglowanym przez obrót[1].
Stopniowo zastępowany przez skuteczniejsze uzbrojenie o większym kalibrze trafił na uzbrojenie wojsk naziemnych, gdzie w wersji MG 81Z używany był jako karabin przeciwlotniczy. Ogólnie wyprodukowano ponad 46 000 sztuk tego karabinu z czego 33 164 w wersji MG 81Z.
Do zasilania MG 81 używano standardowych taśm z amunicją 7,92 mm takich samych jak w MG 34 i MG 42. Duża szybkostrzelność będąca zaletą karabinu jako uzbrojenia lotniczego była dość problematyczna w zastosowaniach naziemnych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Walter Schultz: 1000 ręcznej broni palnej. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2011, s. 238. ISBN 978-83-7708-745-9.
| ||||||||||||||||||||||||||
