Furażerka
Furażerka (pierożek) – rodzaj miękkiej, sukiennej czapki bez daszka, o podłużnym kształcie, stosowanej najczęściej w wojsku. Niekiedy – w wersji zimowej – ocieplana, lub futrzana. W wojsku stosowano ją, gdy nie obowiązywało wkładanie kapelusza, czako, czapki lub hełmu.
W Polsce od XVIII wieku. Początkowo popularna wśród żołnierzy zaopatrzenia (stąd jej nazwa – furażowy to niegdyś żołnierz zaopatrujący konie).
W okresie Księstwa Warszawskiego w wojskach polskich używano furażerki typu francuskiego[1] z długim szpiczastym wierzchołkiem, opadającym na lewą stronę i zakończonym chwostem. W czasie Królestwa Kongresowego w wojsku polskim wprowadzono furażerkę okrągłą typu rosyjskiego[1].
W latach 1918–1939 obowiązywały w Wojsku Polskim furażerki typu amerykańskiego. Furażerki były noszone przez żołnierzy polskich walczących na frontach II wojny światowej.
Taki typ furażerki obowiązuje obecnie w Wojsku Polskim i jest stosowany przez siły powietrzne Wojska Polskiego.
Poza wojskiem używana jest czasami przez kucharzy oraz pracowników technicznych. W Rosji i innych krajach byłego ZSRR, a także w Afganistanie, popularne są zimą furażerki wykonane z drogich futer – często z karakułów.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979.
- PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9
- Zdzisław Żygulski jun., Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 412. ISBN 83-03-01483-8.