Golem (film 1979)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Golem
Gatunek

post-apokaliptyczny, dramat, science fiction, fantastyka socjologiczna

Rok produkcji

1979[1]

Data premiery

18 marca 1980

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

90 min

Reżyseria

Piotr Szulkin

Scenariusz

Piotr Szulkin
Tadeusz Sobolewski

Główne role

Marek Walczewski
Krystyna Janda
Joanna Żółkowska
Mariusz Dmochowski
Wiesław Drzewicz

Muzyka

Zygmunt Konieczny
Józef Skrzek
Orkiestra Górnicza KWK 1 Maja w Wodzisławiu Śl.

Zdjęcia

Zygmunt Samosiuk

Scenografia

Zbigniew Warpechowski
Barbara Minkiewicz
Janusz Własow

Kostiumy

Irena Iwaniuk
Ewa Krauze

Montaż

Elżbieta Kurkowska

Produkcja

Studio Filmowe Perspektywa

Golem – polski film w formie poetyki ekspresjonistycznego horroru w reżyserii Piotra Szulkina, zrealizowany w 1979 roku. Scenariusz filmu jest inspirowany żydowską legendą oraz wątkami powieści Gustava Meyrinka o tym samym tytule.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Postapokaliptyczna przyszłość, akcja filmu rozgrywa się kilkadziesiąt lat po kataklizmie atomowym. W świecie zniszczonym przez wojnę atomową panuje system totalitarny. Naukowcy pod czujnym okiem władz starają się udoskonalić ludzkość, dokonując eksperymentów medycznych na jednostkach nieprzystosowanych społecznie. Pierwszym z poddanych zabiegom, modelem prototypowym, jest Pernat. Wraca on do swego mieszkania na poddaszu kamienicy, pozbawiony pamięci, zredukowany do umiejętności pracy. W tej samej kamienicy mieszka Holtrum, owładnięty obsesją stworzenia człowieka doskonałego. Pernat spotyka syna Holtruma, a wszystko wskazuje na to, że nie jest to jego biologiczny syn, tylko wypalona z gliny „lalka”.

Kontrolowany na każdym kroku Pernat buntuje się przeciwko swoim opiekunom. Początkowo próbuje namówić do ucieczki Rozynę, córkę Holtruma, a później Miriam, córkę szalonego bibliofila. Ostatecznie jednak nie ucieka, zostaje oskarżony o zabójstwo Holtruma i trafia do więzienia.

W ostatniej scenie Pernat jest znowu zmieniony: tym razem to pełny zapału polityk przemawiający do tłumu z trybuny. W dłoni ściska kartkę z numerem. Jest to nawiązanie do wywiedzionej z tradycji żydowskiej legendy, wedle której Golem, istota ulepiona z gliny, ożywa po włożeniu w usta kartki z magiczną formułą.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Źródło: FilmPolski.pl[1]

i inni

W filmie wystąpił także muzyk Józef Skrzek, wykonując skomponowaną przez siebie piosenkę „Golem”. Autorem tekstu utworu jest poeta Miron Białoszewski.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Golem w bazie filmpolski.pl
  2. a b Noty o filmach, [w:] Piotr Szulkin, O bi, O ba, Alfa, s. 293-294.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]