Grand Prix Austrii 1982

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Austrii 1982
XX Grosser Preis von Österreich
13. wyścig z 16 w sezonie
370. Grand Prix Formuły 1
Tor Österreichring
Austria Österreichring
Data

15 sierpnia 1978

Trasa
Liczba okrążeń

53

Długość okrążenia

5,942 km

Dystans

314,926 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

29 kierowców

Zakwalifikowało się

26 kierowców

Ukończyło wyścig

7 kierowców

Wyniki
Pole position

Nelson Piquet
(1:27,612, Brabham)

Zwycięzca

Elio de Angelis
(1:25:02,212, Lotus)

Najszybsze
okrążenie

Nelson Piquet
(1:33,699, Brabham)

13. Grand Prix w sezonie 1982
Poprzednie

Grand Prix Niemiec

Następne

Grand Prix Szwajcarii

Grand Prix Austrii
1981 1982 1983

Grand Prix Austrii 1982 (oryg. Holiday Grosser Preis von Österreich) – 13. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1982, która odbyła się 15 sierpnia 1982, po raz 13. na torze Österreichring.

20. Grand Prix Austrii, 14. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Pole position do wyścigu wywalczył Nelson Piquet. Podczas wyścigu Piquet objął prowadzenie. Za nim jechał Alain Prost, który wyprzedził kolegę Piqueta z zespołu, Riccardo Patrese. Tymczasem doszło do kolizji obu kierowców Alfa Romeo, Andrei de Cesarisa i Bruno Giacomellego. Jeszcze na pierwszym okrążeniu Patrese odzyskał drugą pozycję, a na drugim wyprzedził Piqueta, tak więc w wyścigu prowadziły dwa Brabhamy, które szybko zyskiwały przewagę nad resztą kierowców.

Na krótko przed połową wyścigu Piquet zjechał do boksów uzupełnić paliwo i zmienić opony, po czym wrócił na tor na czwartej pozycji, tuż przed Keke Rosbergiem, a za Prostem i Elio de Angelisem. Kilka okrążeń później pit stop wykonał również Patrese, ale jego przewaga była wystarczająca, by po powrocie na tor utrzymać pozycję lidera, kilka sekund przed Prostem. Przewaga Patrese utrzymywała się, ale wkrótce potem wycofał się on z powodu awarii silnika. Prost pewnie prowadził, drugi był de Angelis, trzeci Piquet.

Piquet, broniący tytułu mistrza świata, nie był w stanie jednak po swoim pit stopie zbliżyć się do liderów, a musiał odpierać ataki Rosberga. Zaledwie cztery okrążenia po awarii Patrese samochód Piqueta również się zepsuł - awarii uległa elektryka. Bez blokującego go Piqueta, Rosberg zaczął zbliżać się do de Angelisa, który jednak nadal miał nad nim 10 sekund przewagi. Tymczasem Prost zwiększył przewagę do pół minuty, ale na 5 okrążeń przed końcem musiał wycofać się, ponieważ awarii uległ wtrysk.

Prowadzenie w wyścigu objął więc de Angelis, ale szybko zbliżał się do niego Rosberg. Na początku ostatniego okrążenia Włoch miał nad Finem 1,6 s przewagi. Rosberg zaatakował de Angelisa, który jednak jadąc po optymalnej linii jazdy obronił pozycję. W ostatni zakręt de Angelis wszedł za szeroko, co próbował wykorzystać Rosberg, ale ostatecznie nie zdołał wyprzedzić de Angelisa, który miał nad Finem 5 setnych sekundy przewagi, co równa się połowie długości samochodu Formuły 1.

De Angelis bardzo cieszył się z pierwszego zwycięstwa, podobnie jak szef jego zespołu, Colin Chapman, który na znak radości rzucił swoją czapkę w powietrze. Rosberg zwiększył swoją szansę na mistrzostwo, tym bardziej że z powodu kontuzji liderujący w klasyfikacji generalnej Didier Pironi nie startował do końca sezonu. Drugie miejsce Fina pozwoliło mu wyprzedzić w klasyfikacji kierowców Johna Watsona i awansować na drugie miejsce. Podium w wyścigu uzupełnił Jacques Laffite.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony
1 Brazylia Nelson Piquet Parmalat Racing Team Brabham BT50 BMW 1.5 R4T G
2 Włochy Riccardo Patrese Parmalat Racing Team Brabham BT50 BMW 1.5 R4T G
3 Włochy Michele Alboreto Team Tyrrell Tyrrell 011 Ford DFV 3.0 V8 G
4 Wielka Brytania Brian Henton Team Tyrrell Tyrrell 011 Ford DFV 3.0 V8 G
5 Irlandia Derek Daly TAG Williams Team Williams FW08 Ford DFV 3.0 V8 G
6 Finlandia Keke Rosberg TAG Williams Team Williams FW08 Ford DFV 3.0 V8 G
7 Wielka Brytania John Watson Marlboro McLaren International McLaren MP4/1B Ford DFV 3.0 V8 M
8 Austria Niki Lauda Marlboro McLaren International McLaren MP4/1B Ford DFV 3.0 V8 M
9 Niemcy Manfred Winkelhock Team ATS ATS D5 Ford DFV 3.0 V8 M
10 Chile Eliseo Salazar Team ATS ATS D5 Ford DFV 3.0 V8 M
11 Włochy Elio de Angelis John Player Team Lotus Lotus 91 Ford DFV 3.0 V8 G
12 Wielka Brytania Nigel Mansell John Player Team Lotus Lotus 91 Ford DFV 3.0 V8 G
14 Kolumbia Roberto Guerrero Ensign Racing Ensign N181 Ford DFV 3.0 V8 M
15 Francja Alain Prost Equipe Renault Elf Renault RE30B Renault 1.5 V6T M
16 Francja René Arnoux Equipe Renault Elf Renault RE30B Renault 1.5 V6T M
17 Wielka Brytania Rupert Keegan Rothmans March Grand Prix Team March 821 Ford DFV 3.0 V8 A
18 Brazylia Raúl Boesel Rothmans March Grand Prix Team March 821 Ford DFV 3.0 V8 A
20 Brazylia Chico Serra Fittipaldi Automotive Fittipaldi F9 Ford DFV 3.0 V8 P
22 Włochy Andrea de Cesaris Marlboro Team Alfa Romeo Alfa Romeo 182 Alfa Romeo 3.0 V12 M
23 Włochy Bruno Giacomelli Marlboro Team Alfa Romeo Alfa Romeo 182 Alfa Romeo 3.0 V12 M
25 Stany Zjednoczone Eddie Cheever Equipe Talbot Gitanes Ligier JS19 Matra 3.0 V12 M
26 Francja Jacques Laffite Equipe Talbot Gitanes Ligier JS19 Matra 3.0 V12 M
27 Francja Patrick Tambay Scuderia Ferrari Ferrari 126C2 Ferrari 1.5 V6T G
29 Szwajcaria Marc Surer Arrows Racing Team Arrows A4 Ford DFV 3.0 V8 P
30 Włochy Mauro Baldi Arrows Racing Team Arrows A4 Ford DFV 3.0 V8 P
31 Francja Jean-Pierre Jarier Osella Squadra Course Osella FA1C Ford DFV 3.0 V8 P
33 Irlandia Tommy Byrne Theodore Racing Team Theodore TY02 Ford DFV 3.0 V8 G
35 Wielka Brytania Derek Warwick Candy Toleman Motorsport Toleman TG181C Hart 1.5 R4T P
36 Włochy Teo Fabi Candy Toleman Motorsport Toleman TG181C Hart 1.5 R4T P
Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata
1 1 Brazylia Nelson Piquet Brabham-BMW G 1:27,612 - -
2 2 Włochy Riccardo Patrese Brabham-BMW G 1:27,971 0:00,359 0:00,359
3 15 Francja Alain Prost Renault M 1:28,864 0:00,893 0:01,252
4 27 Francja Patrick Tambay Ferrari G 1:29,522 0:00,658 0:01,910
5 16 Francja René Arnoux Renault M 1:30,261 0:00,739 0:02,649
6 6 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford G 1:30,300 0:00,039 0:02,688
7 11 Włochy Elio de Angelis Lotus-Ford G 1:31,626 0:01,326 0:04,014
8 3 Włochy Michele Alboreto Tyrrell-Ford G 1:31,814 0:00,188 0:04,202
9 5 Irlandia Derek Daly Williams-Ford G 1:32,062 0:00,248 0:04,450
10 8 Austria Niki Lauda McLaren-Ford M 1:32,131 0:00,069 0:04,519
11 22 Włochy Andrea de Cesaris Alfa Romeo M 1:32,308 0:00,177 0:04,696
12 12 Wielka Brytania Nigel Mansell Lotus-Ford G 1:32,881 0:00,573 0:05,269
13 23 Włochy Bruno Giacomelli Alfa Romeo M 1:32,950 0:00,069 0:05,338
14 26 Francja Jacques Laffite Ligier-Matra M 1:32,957 0:00,007 0:05,345
15 35 Wielka Brytania Derek Warwick Toleman-Hart P 1:33,208 0:00,251 0:05,596
16 14 Kolumbia Roberto Guerrero Ensign Racing-Ford M 1:33,555 0:00,347 0:05,943
17 36 Włochy Teo Fabi Toleman-Hart P 1:33,971 0:00,416 0:06,359
18 7 Wielka Brytania John Watson McLaren-Ford M 1:34,164 0:00,193 0:06,552
19 4 Wielka Brytania Brian Henton Tyrrell-Ford G 1:34,184 0:00,020 0:06,572
20 20 Brazylia Chico Serra Fittipaldi-Ford P 1:34,187 0:00,003 0:06,575
21 29 Szwajcaria Marc Surer Arrows-Ford P 1:34,422 0:00,235 0:06,810
22 25 Stany Zjednoczone Eddie Cheever Ligier-Matra M 1:34,620 0:00,198 0:07,008
23 30 Włochy Mauro Baldi Arrows-Ford P 1:34,715 0:00,095 0:07,103
24 17 Wielka Brytania Rupert Keegan March-Ford A 1:34,770 0:00,055 0:07,158
25 9 Niemcy Manfred Winkelhock ATS-Ford M 1:34,984 0:00,214 0:07,372
26 33 Irlandia Tommy Byrne Theodore-Ford G 1:34,985 0:00,001 0:07,373
Nie zakwalifikowali się
27 18 Brazylia Raúl Boesel March-Ford A 1:35,149 0:00,164 0:07,537
28 31 Francja Jean-Pierre Jarier Osella-Ford P 1:35,206 0:00,057 0:07,594
29 10 Chile Eliseo Salazar ATS-Ford P 1:35,271 0:00,065 0:07,649
P Nr Kierowca Konstruktor(-silnik) Opony Czas Odstęp Strata

Wyścig[edytuj | edytuj kod]

P Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz
1 11 Włochy Elio de Angelis Lotus-Ford G 53 1h25m02s212
2 6 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford G 53 1h25m02s337(+0:00,125)
3 26 Francja Jacques Laffite Ligier-Matra M 52 - 1 okr.
4 27 Francja Patrick Tambay Ferrari G 52 - 1 okr.
5 8 Austria Niki Lauda McLaren-Ford M 52 - 1 okr.
6 30 Włochy Mauro Baldi Arrows-Ford P 52 - 1 okr.
7 20 Brazylia Chico Serra Fittipaldi-Ford P 51 - 2 okr.
8 15 Francja Alain Prost Renault M 48 - 5 okr. wtrysk
Niesklasyfikowani
7 Wielka Brytania John Watson McLaren-Ford M 44 - 9 okr. silnik
4 Wielka Brytania Brian Henton Tyrrell-Ford G 32 - 21 okr. silnik
1 Brazylia Nelson Piquet Brabham-BMW G 31 - 22 okr. elektryka
33 Irlandia Tommy Byrne Theodore-Ford G 28 - 25 okr. poślizg
29 Szwajcaria Marc Surer Arrows-Ford P 28 - 25 okr. silnik
2 Włochy Riccardo Patrese Brabham-BMW G 27 - 26 okr. silnik
25 Stany Zjednoczone Eddie Cheever Ligier-Matra M 22 - 31 okr. silnik
12 Wielka Brytania Nigel Mansell Lotus-Ford G 17 - 36 okr. silnik
16 Francja René Arnoux Renault M 16 - 37 okr. wtrysk
9 Niemcy Manfred Winkelhock ATS-Ford M 15 - 38 okr. poślizg
35 Wielka Brytania Derek Warwick Toleman-Hart P 7 - 46 okr. zawieszenie
36 Włochy Teo Fabi Toleman-Hart P 7 - 46 okr. skrzynia biegów
14 Kolumbia Roberto Guerrero Ensign Racing-Ford M 6 - 47 okr. poślizg
3 Włochy Michele Alboreto Tyrrell-Ford G 1 - 52 okr. poślizg
17 Wielka Brytania Rupert Keegan March-Ford A 1 - 52 okr. układ kierowniczy
5 Irlandia Derek Daly Williams-Ford G 0 - 53 okr. wypadek
22 Włochy Andrea de Cesaris Alfa Romeo M 0 - 53 okr. wypadek
23 Włochy Bruno Giacomelli Alfa Romeo M 0 - 53 okr. wypadek
P Nr Kierowca Konstruktor Opony Okr. Czas / Strata Komentarz

Najszybsze okrążenie[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Konstruktor Opony Czas Okr.
1 Brazylia Nelson Piquet Brabham-BMW G 1:33,699 5

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

←1981 Grand Prix Formuły 1 w sezonie 1982 1983→
Grand Prix Austrii zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix_Austrii_1982&oldid=53978918”