Języki zachodniogermańskie
| Obszar |
cały świat |
|---|---|
| Klasyfikacja genetyczna |
|
| Kody rodziny językowej | |
| ISO 639-5 | gmw |
| Glottolog | west2793 |
| Występowanie | |
 Języki zachodniogermańskie szkocki angielski fryzyjski niderlandzki dolnoniemiecki niemiecki | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Języki zachodniogermańskie – jedna z trzech grup języków germańskich, obok języków północnogermańskich i wymarłych wschodniogermańskich. Należą do niej wszystkie istniejące obecnie języki germańskie z wyjątkiem języków skandynawskich, w tym angielski, niderlandzki, niemiecki i jidysz.
Dialekty na obszarze języków zachodniogermańskich w kontynentalnej Europie Zachodniej (Austria, Szwajcaria, Niemcy, Holandia, Belgia, Luksemburg) wykazują dużą ciągłość i przyporządkowanie dialektów do poszczególnych języków jest sprawą sporną.
Według Milewskiego[edytuj | edytuj kod]
Tadeusz Milewski podaje następującą klasyfikację[1]:
- zachodniogermańskie
- język wysokoniemiecki – podgrupa południowa
- podgrupa północna
- język dolnoniemiecki
- starosaski, dziś język dolnoniemiecki (plattdeutsch)
- język holenderski (i pochodzący od niego afrikaans)
- język flamandzki
- język fryzyjski
- język angielski
- język dolnoniemiecki
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tadeusz Milewski, Językoznawstwo, wyd. 7, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 139–141, ISBN 83-01-14244-8, OCLC 749429940.