Język starosaksoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
REF orange.svg
 Ten artykuł od 2010-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł.
(Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające).
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Altsächsische Sprache
Obszar Westfalia i Dolna Saksonia
Liczba mówiących Język wymarły
Klasyfikacja genetyczna Języki indoeuropejskie
Pismo/alfabet łacińskie
Kody języka
Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 {{{iso2}}}
Kod ISO 639-3↗ osx
IETF osx
Glottolog olds1250
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata





Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język starosaksoński, język starosaski – język, którym posługiwali się Sasi i Anglowie we wczesnym średniowieczu. Bardzo wcześnie rozpadł się na dwie formy, które rozwinęły się w Anglii w język staroangielski, a w północnych Niemczech w język dolnoniemiecki.

Był bardzo blisko spokrewniony z językiem staroniderlandzkim, część językoznawców uważa nawet iż mógł być to jeden i ten sam język. Do dziś ich współczesne formy wykazują między sobą największą liczbę podobieństw wśród języków zachodniogermańskich.

Najstarsza poświadczona forma dolnoniemieckiego. Pierwszy raz poświadczony z IX wieku, przeszedł w język średnio-dolno-niemiecki po XII wieku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Saskia Pronk-Tiethoff: The Germanic loanwords in Proto-Slavic. Rodopi, 2013-10-25, s. 12. ISBN 94-012-0984-7.
p • d • e
Języki germańskie
wschodniogermańskie †
burgundzki † • gocki † • longobardzki † • wandalski †
zachodniogermańskie
skandynawskie
  • Język pragermański nie jest językiem germańskim, ale przodkiem wszystkich języków germańskich
p • d • e
Język niemiecki
Rozwój
W krajach niemieckojęzycznych
W innych krajach
Amanadeutsch (Iowa w St.Zj.) • alemán coloniero3 (Wenezuela) • Barossadeutsch (Australia) • Belgranodeutsch (Argentyna) • cimbro3 (Włochy) • dolnosaksoński w Holandii (w tym dialekt groningski3, twents3) • Huttrisch3 (St.Zj. i Kanada) • jidysz1 • Küchendeutsch (Namibia) • Launa-Deutsch (Chile) • lotaryński4 (Francja) • Nataler Deutsch (RPA) • język niemiecki w Pensylwanii3 • plautdietsch3 (ruscy mennonici) • Riograndenser Hunsrückisch (Brazylia) • Südwesterdeutsch (Namibia) • Texasdeutsch • Unserdeutsch3 (Papua Nowa Gwinea) • wilamowicki3 (Polska)
Język dolnoniemiecki2
Język wysokoniemiecki
1 Uznawany za osobny język z kodem ISO 639-1 • 2 Kod ISO 639-2 • 3 Kod ISO 639-3 • 4 Nie mylić z językiem lotaryńskim (oïl)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Język_starosaksoński&oldid=51549867”