Język starosaksoński
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
 |
Ten artykuł od 2010-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
| ||
| Obszar | Westfalia i Dolna Saksonia | |
| Liczba mówiących | Język wymarły | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie
| |
| Pismo/alfabet | łacińskie | |
| Kody języka | ||
|---|---|---|
| Kod ISO 639-2↗ | {{{iso2}}} | |
| Kod ISO 639-3↗ | osx | |
| IETF | osx | |
| Glottolog | olds1250, alts1234 | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata
| ||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Język starosaksoński, język starosaski – język, którym posługiwali się Sasi i Anglowie we wczesnym średniowieczu. Bardzo wcześnie rozpadł się na dwie formy, które rozwinęły się w Anglii w język staroangielski, a w północnych Niemczech w język dolnoniemiecki.
Był bardzo blisko spokrewniony z językiem staroniderlandzkim, część językoznawców uważa nawet iż mógł być to jeden i ten sam język. Do dziś ich współczesne formy wykazują między sobą największą liczbę podobieństw wśród języków zachodniogermańskich.
Najstarsza poświadczona forma dolnoniemieckiego. Pierwszy raz poświadczony z IX wieku, przeszedł w język średnio-dolno-niemiecki po XII wieku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Saskia Pronk-Tiethoff: The Germanic loanwords in Proto-Slavic. Rodopi, 2013-10-25, s. 12. ISBN 94-012-0984-7.
| |||||||||||||||||
Kontrola autorytatywna (język):
