Eric Butorac
_-_Copy_(14426290105).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 maja 1981 |
| Wzrost |
190 cm |
| Gra |
leworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2003 |
| Zakończenie kariery |
wrzesień 2016 |
| Trener |
Ryan Dussault |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
935 (16 stycznia 2006) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
18 |
| Najwyżej w rankingu |
17 (29 sierpnia 2011) |
| Australian Open |
F (2014) |
| Roland Garros |
3R (2016) |
| Wimbledon |
3R (2007, 2014) |
| US Open |
QF (2014) |
Eric Butorac (ur. 22 maja 1981 w Rochester) – amerykański tenisista specjalizujący się w grze podwójnej.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Zawodową grę rozpoczął w 2003 roku. We wrześniu 2016 roku, po przegranym meczu 1 rundy gry podwójnej US Open, zakończył zawodowe występy w tenisie[1].
W grze pojedynczej Amerykanin nie osiągnął większych wyników. Najwyżej w rankingu był na 935. miejscu w połowie stycznia 2006 roku.
W grze podwójnej Butorac wygrał 18 turniejów rangi ATP World Tour, począwszy od lutego 2007 roku, kiedy to wspólnie z Jamiem Murrayem wygrali zmagania o mistrzostwo w San José, a kończąc na zwycięstwie w Walencji w listopadzie 2015 roku. Partnerem deblowym Amerykanina był wówczas Scott Lipsky. Ponadto Butorac 11–krotnie dochodził do finałów zawodów ATP World Tour, w których został pokonany. Najwyżej w zestawieniu deblistów był na 17. pozycji w sierpniu 2011 roku.
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Nazwa |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| ATP World Tour Finals |
| ATP World Tour Masters 1000 |
| ATP World Tour 500 |
| ATP World Tour 250 |
Gra podwójna (18–11)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 30 lipca 2006 | Los Angeles | Twarda |  Jamie Murray
|
 Bob Bryan Mike Bryan
|
2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 18 lutego 2007 | San José | Twarda (hala) | Jamie Murray
|
 Chris Haggard Rainer Schüttler
|
7:5, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 2. | 25 lutego 2007 | Memphis | Twarda (hala) | Jamie Murray
|
 Julian Knowle Jürgen Melzer
|
7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 23 czerwca 2007 | Nottingham | Trawiasta | Jamie Murray
|
Joshua Goodall Ross Hutchins
|
4:6, 6:3, 10–5 |
| Zwycięzca | 4. | 11 sierpnia 2008 | Los Angeles | Twarda |  Rohan Bopanna
|
Travis Parrott Dušan Vemić
|
7:6(5), 7:6(5) |
| Zwycięzca | 5. | 11 stycznia 2009 | Ćennaj | Twarda | Rajeev Ram
|
 Jean-Claude Scherrer Stanislas Wawrinka
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 10 maja 2009 | Estoril | Ceglana | Scott Lipsky
|
 Martin Damm Robert Lindstedt
|
6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 7. | 4 października 2009 | Bangkok | Twarda (hala) | Rajeev Ram
|
 Guillermo García-López Mischa Zverev
|
7:6(4), 6:3 |
| Finalista | 2. | 9 maja 2010 | Monachium | Ceglana | Michael Kohlmann
|
Oliver Marach Santiago Ventura
|
7:5, 3:6, 14–16 |
| Finalista | 3. | 1 sierpnia 2010 | Los Angeles | Twarda |  Jean-Julien Rojer
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
7:6(6), 2:6, 7–10 |
| Zwycięzca | 8. | 10 października 2010 | Tokio | Twarda | Jean-Julien Rojer
|
 Andreas Seppi Dmitrij Tursunow
|
6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 9. | 24 października 2010 | Sztokholm | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer
|
Johan Brunström Jarkko Nieminen
|
6:4, 7:6(4) |
| Finalista | 4. | 20 lutego 2011 | Memphis | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer
|
 Maks Mirny Daniel Nestor
|
2:6, 7:6(6), 3–10 |
| Zwycięzca | 10. | 1 maja 2011 | Estoril | Ceglana | Jean-Julien Rojer
|
Marc López David Marrero
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 21 maja 2011 | Nicea | Ceglana | Jean-Julien Rojer
|
 Santiago González David Marrero
|
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 12. | 2 października 2011 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer
|
František Čermák Filip Polášek
|
6:1, 6:3 |
| Finalista | 5. | 6 listopada 2011 | Walencja | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
4:6, 6:7(9) |
| Zwycięzca | 13. | 19 lutego 2012 | São Paulo | Ceglana (hala) |  Bruno Soares
|
Michal Mertiňák André Sá
|
3:6, 6:4, 10–8 |
| Finalista | 6. | 30 września 2012 | Bangkok | Twarda (hala) |  Paul Hanley
|
 Lu Yen-hsun Danai Udomchoke
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 7. | 6 stycznia 2013 | Brisbane | Twarda | Paul Hanley
|
Marcelo Melo Tommy Robredo
|
6:4, 1:6, 5–10 |
| Finalista | 8. | 5 maja 2013 | Monachium | Ceglana |  Markos Pagdatis
|
Jarkko Nieminen Dmitrij Tursunow
|
1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 14. | 29 września 2013 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | Raven Klaasen
|
 Pablo Cuevas Horacio Zeballos
|
6:2, 6:4 |
| Finalista | 9. | 25 stycznia 2014 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Raven Klaasen
|
 Łukasz Kubot Robert Lindstedt
|
3:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 15. | 16 lutego 2014 | Memphis | Twarda (hala) | Raven Klaasen
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 16. | 19 października 2014 | Sztokholm | Twarda (hala) | Raven Klaasen
|
 Treat Huey Jack Sock
|
6:4, 6:3 |
| Finalista | 10. | 29 sierpnia 2015 | Winston-Salem | Twarda | Scott Lipsky
|
Dominic Inglot Robert Lindstedt
|
2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 17. | 1 listopada 2015 | Walencja | Twarda (hala) | Scott Lipsky
|
Feliciano López Maks Mirny
|
7:6(4), 6:3 |
| Finalista | 11. | 16 stycznia 2016 | Auckland | Twarda | Scott Lipsky
|
 Mate Pavić Michael Venus
|
5:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 18. | 1 maja 2016 | Estoril | Ceglana | Scott Lipsky
|
Łukasz Kubot Marcin Matkowski
|
6:4, 3:6, 10–8 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Josh Meiseles: Butorac Bids Farewell At US Open. atpworldtour.com, 1 września 2016. [dostęp 2016-12-22]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).