Kamosowo
53°59′01″N 15°53′55″E/53,983611 15,898611| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | |
| Wysokość |
21 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2007) |
98 |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
78-200[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZBI |
| SIMC |
0302847 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Białogard  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu białogardzkiego  | |
| 53°59′01″N 15°53′55″E/53,983611 15,898611[1]
| |
Kamosowo (niem. Kamissow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 98 mieszkańców. Wieś wchodzi w skład sołectwa Nasutowo.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Wieś leży ok. 2,5 km na wschód od Nasutowa, na lewym brzegu Parsęty, przy trasie byłej linii wąskotorowej Białogard – Lepino.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość wzmiankowana w 1523 r. Majątek rycerski został w 1628 r. podzielony na dwie części, z których jedna należała do Clausa Wopersnow, druga najpierw do rodziny Tessmar później Oppermann. Od 1734 r. obie części majątku należały do Wopersnowów, którzy w 1773 r. sprzedali cały majątek kapitanowi Antonowi von Kleist. Ten alodyfikował majątek, który pozostał w rękach rodziny von Kleist prawdopodobnie do końca II wojny światowej.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest:
- park dworski, z drugiej połowy XIX wieku[3][4], nr rej. 1039 z 24 czerwca 1978 r. Park położony w południowej części wsi o pow. 3,00 ha, przylega do budynku dawnego pałacu. W drzewostanie rosną świerki pospolite i daglezje zielone, buki i dęby szypułkowe.
- inne zabytki
- założenie pałacowe miało układ typowy dla tego rodzaju pomorskiego budownictwa. Prostokątne podwórze gospodarcze jedynym z krótszych boków przylegało do drogi, wzdłuż dłuższych boków pobudowano budynki gospodarcze a czwarty bok zamykał pałac, za którym rozciągał się park. Od drogi przez środek podwórza prowadziła aleja, przed fasadą dworu zakończona okrągłym gazonem. Założenie zachowało się, z wyjątkiem neogotyckiego pałacu spalonego w latach 70. XX wieku, po którym pozostały jedynie resztki sklepionych piwnic.
- ładna willa z 1894 r., zachowała się na zachód od pałacu
- dawniej budynek browaru z XIX wieku, należący od folwarku – obecnie gorzelnia, stoi na wschód od pałacu.
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Po obu stronach drogi do Stanomina rośnie aleja lipowa oraz klonowa o długości 2930 m, drzewa o obw. 140–310 cm.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez Kamosowo prowadzą trzy lokalne szlaki turystyczne:
- Szlak torami byłej kolejki wąskotorowej – rowerowo-pieszy, nieoznaczony
- Szlakiem parków, dworów i pałaców – motorowy, nieoznaczony
- Szlak zachodni wokół Białogardu – rowerowo-pieszy
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Miejscowa gorzelnia, założona już w XIX wieku wytwarza spirytus surowy i wywar.
Wzdłuż rzeki Topiel funkcjonuje hodowla karpia, karasia i szczupaka.
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
W miejscowości znajduje się przystanek komunikacji autobusowej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 49896
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 426 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A). nid.pl, 2022-12-21. [dostęp 2023-05-05]. (pol.).
- ↑ „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin.
- ↑ „Starostwo Powiatowe”. Białogard.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Plan Rozwoju Lokalnego Gminy Białogard na lata 2005-2013, Białogard, UG, 2005
- Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0
- Siedziba gminy: Białogard
