Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu
nr rej. 952 z 24 kwietnia 1986
Ilustracja
Kościół klasztorny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Żarnowiec

Kościół

rzymskokatolicki

Rodzaj klasztoru

opactwo

Właściciel

benedyktynki (1589–1866
i od 1946)

Prowincja

Kongregacja Niepokalanego Poczęcia

Ksieni

matka Faustyna Foryś OSB

Klauzura

tak

Typ zakonu

żeński

Liczba zakonnic

20 (2016)

Obiekty sakralne
Kościół

Zwiastowania Pana

Fundator

Opactwo Cystersów w Oliwie

Styl

gotyk

Materiał budowlany

cegła

Data budowy

XIII w.

Data zamknięcia

1834

Data reaktywacji

1946

Położenie na mapie gminy Krokowa
Mapa konturowa gminy Krokowa, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu”
Położenie na mapie powiatu puckiego
Mapa konturowa powiatu puckiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu”
Ziemia54°47′15″N 18°04′54″E/54,787500 18,081667
Strona internetowa

Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu – żeński klasztor benedyktynek, a wcześniej cysterek, znajdujący się we wsi Żarnowiec, w województwie pomorskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Fundatorami klasztoru Cysterek byli cystersi oliwscy. Fundacja nastąpiła zapewne w 1235 co może potwierdzić bulla protekcyjna papieża Innocentego IV, biorąca oliwskie opactwo wraz z dobrami, w tym jezioro obok siedziby cysterek, pod opiekę papiestwa. W 1589 żarnowiecki klasztor cysterek został skasowany, ich budynki i dobra zostały przejęte przez benedyktynki. Trzy ostatnie zakonnice odeszły z klasztoru. W 1772 władze pruskie sekularyzowały zakonne dobra. W 1834 klasztor został skasowany. Od 1946 jest ponownie siedzibą benedyktynek.

Stan obecny[edytuj | edytuj kod]

Do dnia dzisiejszego zachowały się dawne budynki klasztorne przylegające od strony północnej do kościoła. Na dziedzińcu zachowały się, udostępnione częściowo dla turystów, gotyckie krużganki. Zachowały się też: dom kapelana z 1404 roku, przebudowany w 1635 roku (obecnie plebania), spichrz oraz elementy muru klasztornego. Skarbiec klasztorny (niedostępny dla turystów) zawiera zabytki piśmiennicze, m.in. rękopisy z XV wieku, pastorały i bogato zdobiony graduał; szaty i hafty liturgiczne, rzeźby sakralne oraz dawne sprzęty. Kościół wybudowany w 4. ćwierci XIII wieku; powiększony po 1389 roku z inicjatywy cystersów z Oliwy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]