Krakowiec
49°57′N 23°09′E/49,950000 23,150000
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Powierzchnia |
1,46 km² | ||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||
| Kod pocztowy |
81033, 81034 | ||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 49°57′N 23°09′E/49,950000 23,150000
| |||
Krakowiec (ukr. Краковець, Krakoweć; Краківець, Krakiweć) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie jaworowskim, położone na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, nad rzeką Szkło i Stawem Krakowieckim.
,_%D0%B3%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%BD%D0%BE%D0%BA%D0%BE%D0%BC%D0%B0%D0%BD%D0%B4%D1%83%D0%B2%D0%B0%D1%87%D1%83_%D0%A3%D0%9F%D0%90,_%D0%B3%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D1%80%D0%B0%D0%BB%D1%83.jpg)
Do roku 1772 ziemia przemyska, województwo ruskie, do roku 1918 powiat Jarosław w austriackiej prowincji Galicja. Do 17 września 1939 w powiecie jaworowskim, województwie lwowskim. Pod okupacją niemiecką w Polsce pozbawiony praw miejskich, stając się siedzibą wiejskiej gminy Krakowiec[2].
Miasto leży przy drodze M10, między Jaworowem a Korczową. Znajduje się w nim polsko-ukraińskie przejście graniczne.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prawa miejskie Krakowca potwierdzone przywilejem w roku 1520, dobra krakowieckie były w tym okresie własnością Franciszka Fredry, następnie Jerzego Fredry (tzw. krakowiecka linia Fredrów), następnie od 1590 własność ks. Aleksandra Ostrogskiego wojewody wołyńskiego, kolejni właściciele Bełzeccy i Cetnerowie, do roku 1772 własność Ignacego Cetnera wojewody bełskiego. Po rozbiorach Polski własność książąt lotaryńskich (jako wiano księżnej Anny Cetner, od roku 1813), następnie hrabiów Potockich i książąt Lubomirskich, a od końca XIX do II wojny światowej - hrabiów Łubieńskich.
W roku 1880 miasto liczyło 1891 mieszkańców w tym Polaków, Rusinów, Ormian, Niemców i Żydów. Do roku 1945 Krakowiec otoczony był polskimi wsiami Czaplaki, Ruda Krakowiecka, Podborze, Morańce, Pyszówka, Gnojnice i Budzyń.
W latach 1943-1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 21 Polaków[3]. W listopadzie 1945 wysiedlono mieszkających w Krakowcu Polaków. W latach 1940–1941 i 1944–1957 siedziba rejonu krakowieckiego.
Zamek[edytuj | edytuj kod]
W 1590 książę Aleksander Ostrogski wybudował w Krakowcu zamek obronny, który z czasem przebudowano w pałac otoczony rozległymi ogrodami. Z końcem XVIII w. notował Ewaryst Andrzej, hr. Kuropatnicki w swym "Opisaniu królestw Galicyi i Lodomeryi": Pałac sam i wszelkie ekonomiczne budynki rządnego, gospodarnego a bogatego pana okazują umysł; ogród zaś zbiorem kwiatów, ziół, fruktów, jarzyn, warzyw, krzewów, zbiorem ze 4 części świata nazwać można[4]. W tym czasie (1786 r.) na zamku Cetnerów znajdowała się bogata kolekcja dzieł sztuki oraz okazów przyrodniczych: Tu są zbiory czyli kolekcye obrazów, portretów, kopersztychów, ksiąg, numizmatów, monet, nasion, tabakier, guzików nawet samych, marmurów, konch, ptaków i co tylko pomnożyć może wiadomość historyi krajów i naturalnej[4].
Religia[edytuj | edytuj kod]
- Katolicy obrządku łacińskiego
Parafia Krakowiec, dekanat Jaworów, diecezja przemyska obejmowała prócz samego Krakowca: Broszki, Budzyń, Czaplaki, Gnojnice, Huki, Kochanówka, Lubienie, Młyny, Morańce, Przedborze, Pyszówka, Ruda Krakowiecka, Ruda Kochanowska, Sarny, Świdnica, Wola Gnojnicka i Wólka Rosnowska; łącznie 3308 parafian wg stanu z 1938 r. W połowie XVI wieku katolicki kościół został zamieniony przez Stanisława Fredrę na zbór kalwiński, w roku 1604 kościół został zwrócony katolikom, w okresie tym dziedziczką Krakowca była księżna Anna Ostrogska na Ostrogu. Murowany kościół katolicki wybudowano w roku 1785, a w roku 1854 został on konsekrowany.
- Grekokatolicy
Parafia greckokatolicka w miejscu, dekanat jaworowski, diecezja przemyska, posiadała cerkiew oraz kaplice filialne w Przedborzu, Hukach i Budzyniu.
Osoby pochodzące z Krakowca[edytuj | edytuj kod]
Pobliskie miejscowości[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.52
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 337, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
- ↑ a b Ewaryst Andrzej Kuropatnicki: "Geografia albo dokładne opisanie królestw Galicyi i Lodomeryi", Przemyśl 1786, s. 35-36
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Geografia Galicyi, Kuropatnicki, Przemyśl, 1786,
- Okolice Galicyi, Maciej Stęczyński, 1847-1848
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Krakowiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 605.
- Krakowiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 155.
- Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona
