Lacena Golding-Clarke
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
168 cm[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Lacena Golding-Clarke (ur. 20 marca 1975 w Clarendon na Jamajce) – jamajska lekkoatletka startująca przede wszystkim w konkurencjach skoku w dal i biegu na 60 i 100 m przez płotki. Medalistka igrzysk panamerykańskich i igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów, mistrzyni igrzysk Wspólnoty Narodów, złota medalistka mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów, wielokrotna uczestniczka mistrzostw świata na stadionie i w hali. Trzykrotna olimpijka (Atlanta, Sydney, Ateny).
Żona Daviana Clarke'a, również lekkoatlety i olimpijczyka[1].
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]
W 1989 roku sięgnęła po pierwszy w karierze medal CARIFTA Games, podczas zmagań w Bridgetown zdobyła brązowy medal w konkurencji skoku wzwyż (kategoria wiekowa do lat 17). Rok później została dwukrotną brązową medalistką mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów U-20. W 1992 roku brała udział w rozgrywanych w Seulu mistrzostwach świata juniorów, tam zajęła 6. miejsce w konkurencji skoku w dal, rok później zaś została mistrzynią obu Ameryk juniorów w tej samej konkurencji. W 1995 roku wystartowała w mistrzostwach świata seniorów, w konkurencji skoku w dal odpadła w eliminacjach, zajmując w tej fazie 9. miejsce w grupie[2][3].
Uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich w Atlancie. W rundzie eliminacyjnej nie zaliczyła żadnej próby, tym samym nie kwalifikując się do finału[4].
Bez powodzenia startowała także w mistrzostwach świata w Atenach, gdzie w konkurencji skoku w dal zajęła w fazie eliminacji 12. miejsce w grupie i nie awansowała do finału. W 1998 roku zdobyła brązowy medal igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów, natomiast rok później została złotą medalistką mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów (oba medale wywalczyła w konkurencji skoku w dal)[2].
W drugim starcie olimpijskim, który miał miejsce w Sydney, również wystąpiła w konkurencji skoku w dal. W najlepszej próbie uzyskała rezultat 6,39 m dający jej 10. miejsce w grupie i 22. miejsce w gronie wszystkich zawodniczek, tym samym ponownie zakończyła swój udział na eliminacjach[a][5][6].
W kolejnych międzynarodowych imprezach lekkoatletycznych startowała przede wszystkim w konkurencjach biegu przez płotki. W 2001 roku awansowała do finału konkursu biegu na 60 m ppł rozgrywanego w czasie halowych mistrzostw świata w Lizbonie, w którym ostatecznie zajęła 8. miejsce. Wystąpiła na igrzyskach Wspólnoty Narodów w Manchesterze, gdzie w konkurencji biegu na 100 m ppł zdobyła złoty medal. W 2003 roku sięgnęła po dwa brązowe medale igrzysk panamerykańskich, w konkurencjach biegu na 100 m ppł oraz biegu sztafet 4 × 100 m. Brała udział w halowych mistrzostwach świata w Birmingham (gdzie zajęła 4. miejsce w finale konkursu biegu na 60 m ppł) i mistrzostwach świata w Paryżu (na których awansowała do finału konkursu biegu na 100 m ppł i w tej fazie rozgrywek zajęła 8. miejsce)[2].
Na igrzyskach olimpijskich w Atenach udało się jej zakwalifikować do finału konkursu biegu na 100 m ppł. W tej fazie wywalczyła rezultat czasowy 12,73 plasujący zawodniczkę na 5. miejscu[7].
W dalszych latach kariery między innymi zajęła 4. miejsce w finale konkursu biegu na 60 m ppł rozgrywanego na halowych mistrzostwach świata w Walencji oraz była półfinalistką zawodów w konkurencji biegu na 100 m ppł rozgrywanych na mistrzostwach świata w Osace i Berlinie. Po raz ostatni w zawodach międzynarodowych wystąpiła w 2010 roku, biorąc udział w halowych mistrzostwach świata w Dosze i w finale konkursu biegu na 60 m ppł zajmując 7. miejsce[2].
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
W marcu 1999 roku została wolontariuszką-asystentką trenera w Auburn University, funkcję tę pełniła do sierpnia 2006 roku. W latach 2006-2011 była asystentką trenera lekkoatletycznego (w konkurencjach skokowych i biegu przez płotki kobiet) w Uniwersytecie Teksańskim w Austin, natomiast w 2012 roku objęła funkcję asystentki trenera na Uniwersytecie Teksańskim w El Paso (w konkurencjach biegowych i biegu przez płotki). W 2022 roku ponownie została związana z Auburn University, gdzie została asystentką trenera. Była mentorką takich lekkoatletek jak Tobi Amusan, Chantel Malone i Lucia Mokrášová[8][9][10][11].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
.svg){kind=small}
Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]
- bieg na 100 m – 11,69 (9 lipca 1997, Linz)
- bieg na 200 m – 23,99 (21 maja 1998, Gainesville)
- bieg na 100 m przez płotki – 12,68 (26 czerwca 2005, Kingston)
- skok w dal – 6,87 (27 czerwca 1998, Kingston)
- trójskok – 13,99 (16 kwietnia 1994, College Station)
- sztafeta 4 × 100 m – 42,78 (29 kwietnia 2000, Filadelfia)
- Halowe
- bieg na 60 m – 7,51 (18 stycznia 2008, Houston)
- bieg na 60 m przez płotki – 7,83 (12 lutego 2006, Lipsk)
- skok w dal – 6,61 (28 lutego 1998, Baton Rouge)
- trójskok – 11,73 (1 marca 1998, Baton Rouge)
Źródło: [2]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W dniu zawodów zajęła 11. miejsce w grupie i 23. miejsce w gronie wszystkich zawodniczek, w późniejszym czasie została przesunięta o jedno miejsce wyżej z powodu dyskwalifikacji za doping Marion Jones.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Lacena Golding-Clarke. olympedia.org. [dostęp 2023-09-28]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Lacena GOLDING-CLARKE | Profile | World Athletics. worldathletics.org. [dostęp 2023-09-28]. (ang.).
- ↑ a b Lacena Golding-Clarke. athleticspodium.com. [dostęp 2023-09-28]. (ang.).
- ↑ Official Report of the Centennial Olympic Games, v.3. digital.la84.org. s. 106. [dostęp 2023-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-08)]. (ang.).
- ↑ Long Jump, Women (2000 Summer Olympic Games). olympedia.org. [dostęp 2023-09-28]. (ang.).
- ↑ Athletics. Official Report of the XXVII Olympiad - Results. digital.la84.org, 2001-07-01. s. 439, 441. [dostęp 2023-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-01)]. (ang.).
- ↑ Athletics. Official Report of the XXVIII Olympiad - Results. digital.la84.org, 2004-08-29. s. 317. [dostęp 2023-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-13)]. (ang.).
- ↑ Facts on Lacena Golding Clarke, Woman Who Coached Tobi Amusan. thenewsnigeria.com.ng, 2022-07-31. [dostęp 2023-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-31)]. (ang.).
- ↑ Jeff Shearer: T&F assistant coach Lacena Golding-Clarke: 'Auburn is home'. auburntigers.com, 2023-02-17. [dostęp 2023-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-16)]. (ang.).
- ↑ Stephanie Korney: Jamaican-Coached, Tobi Amusan Becomes First Nigerian Athlete to Win World Athletics Championship Gold. jamaicans.com, 2022-07-26. [dostęp 2023-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-09)]. (ang.).
- ↑ Lacena Golding-Clarke - Track & Field Coach. utepminers.com. [dostęp 2023-09-28]. (ang.).