Litworowa Przełęcz (Tatry Zachodnie)
 Widok z Małołączniaka na przełęcz i Krzesanicę | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2037 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′00,9″N 19°54′54,2″E/49,233583 19,915056
| |
Litworowa Przełęcz, Litworowa Przełęcz Upłaziańska (słow. Litvorové sedlo[1]) – znajdująca się na wysokości 2037 m n.p.m. przełęcz w Czerwonych Wierchach, pomiędzy Krzesanicą i Małołączniakiem, leżącymi w grani głównej Tatr Zachodnich. Biegnie przez nie granica polsko-słowacka. Po słowackiej stronie stosunkowo łagodne zbocza spod przełęczy opadają do Dolinki Rozpadłej (odgałęzienie Doliny Cichej). Po polskiej stronie poniżej Litworowej Przełęczy znajduje się stroma ściana skalna i pod nią wisząca Dolina Litworowa[2].
Litworowa Przełęcz to mało wybitne, zbudowane ze skał osadowych szerokie siodło skalne, porośnięte niską murawą z roślinnością alpejską. Rosną tu m.in.: pełnik alpejski, sasanka alpejska, lepnica bezłodygowa, mak tatrzański, dębik ośmiopłatkowy, wierzba żyłkowana, jaskier skalny i 7 gatunków skalnic[3]. Z bardzo rzadkich roślin tatrzańskich występuje tutaj babka górska[4]. Nazwa pochodzi od Doliny Litworowej, nad którą leży przełęcz. W wapiennych ścianach skalnych poniżej Litworowej Przełęczy znajdują się jaskinie, m.in. Litworowa Studnia[2][5].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– czerwony szlak z Doliny Kościeliskiej przebiegający grzbietem Czerwonych Wierchów, a dalej na Kasprowy Wierch i Świnicę. Czas przejścia z Ciemniaka na Kopę Kondracką: 1:05 h, z powrotem 1:15 h[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Litworowa Przełęcz w Tatrach Wysokich
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część wschodnia, t. 2, Poronin: Wyd. Górskie, 1995, ISBN 83-7104-010-5.
- ↑ Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Jaskinie, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-06-25].
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.