Przejdź do zawartości

Marian Stępień (architekt)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Stępień
Ilustracja
Marian Stępień (1981)
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1915
Warszawa

Data i miejsce śmierci

8 listopada 1984
Detroit

Zawód, zajęcie

rysownik,
architekt wnętrz,
scenograf

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)

Marian Stępień (ur. 15 czerwca 1915 w Warszawie, zm. 8 listopada 1984 w Detroit) – polski artysta plastyk, rysownik, grafik, architekt wnętrz, scenograf. Więzień obozów w Rothenburgu, Brunszwiku oraz oflagu II C w Woldenbergu. Architekt PLL LOT.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Wojciecha Stępnia i Eleonory ze Śmiłowskich. Jego bratem był Wacław Stępień. Ukończył Państwowe Gimnazjum Męskie im. Tadeusza Reytana w Warszawie (matura 1934)[1], a następnie Szkołę Podchorążych Piechoty w Różanie i w Komorowie (1934–1937) w stopniu podporucznika. Po walkach w 1939 roku został jeńcem obozów w Rothenburgu, Brunszwiku oraz oflagu II C w Woldenbergu. Przez 5 lat życia w obozie kształcił się pod kierunkiem Janusza Łonickiego, Stanisława Żukowskiego, Stanisława Horno-Popławskiego, Jerzego Hryniewieckiego, Jana Bogusławskiego i Mieczysława Walissa. W ramach działalności kulturalnej tzw. Woldenberczyków wykonał wiele prac, w tym znaczków, ekslibrisów, rycin, drzeworytów, grafik oraz projektów scenograficznych. Prace były prezentowane na obozowych wystawach plastycznych.

Po wojnie działał w Łodzi i w Warszawie, współpracując z Teatrem Kameralnym Domu Żołnierza oraz z Teatrem Syrena. W latach 1960–1980 był architektem PLL LOT[2]. Od 1967 na stałe współpracował z dziennikiem „Życie Warszawy” jako ilustrator cyklu „Warszawskie pożegnania” i „Moja Warszawa”[3]. W 1984 roku wyjechał w podróż do Detroit w USA. Przed lądowaniem zmarł na atak serca.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Najbardziej znanymi pracami Mariana Stępnia są liczne rysunki i grafiki, które ukazywały się w ramach serii „Warszawskie pożegnania”[4] (cykl ilustrowanych felietonów Jerzego Kasprzyckiego na łamach warszawskiego dziennika „Życie Warszawy”) oraz w książkach Moja Warszawa i Warszawskie pożegnania. Istotną częścią twórczości jest też kolekcja rysunków z podróży po całym świecie[5]. Prace Mariana Stępnia prezentowane były na 17 wystawach indywidualnych i kilkunastu zbiorowych w kraju i zagranicą[6]. Wiele jego ilustracji ukazało się w książce Mariana Brandysa Wyprawa do oflagu (1955)[7]. Projektował dla PLL LOT – tworzył m.in. zewnętrzny i wewnętrzny wymiar plastyczny samolotów IŁ-14, IŁ-18, IŁ-62, An-24, Vickers Viscount, Tu-134. Stworzył ponad pięćdziesiąt zrealizowanych projektów wnętrz zagranicznych placówek PLL LOT i Orbisu w wielu miastach świata (m.in. Algier, Ateny, Berlin, Bruksela, Chicago, Kair, Kopenhaga, Londyn, Mediolan, Paryż, Praga, Rzym, Sztokholm, Wiedeń, Zurych). Autor pawilonów polskich na targach i wystawach międzynarodowych (m.in. w Barcelonie, Bejrucie, Brnie, Brukseli, Casablance, Dar es Salaam, Frankfurcie, Helsinkach, Izmirze, Kairze, Kijowie, Lipsku, Madrycie, Moskwie, Ndoli, Płowdiwie, Teheranie, Utrechcie). Projektant kryształowych żyrandoli w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Scenograf licznych przedstawień warszawskiego Teatru Syrena, m.in. Bliźniak, Bez żelaznej kurtyny (z Janem Rybkowskim), Moja żona Penelopa (z J. Rybkowskim), Colorado, Ambasador, Miecz Demokratesa, „Bliźniak, czyli Przeminęło z herbem, Wodewil warszawski, Pani prezesowa (z J. Rybkowskim), Ich dwóch, Pana z milionami, Sprawa Kowalskiego, Arka nowego.

Część jego obozowej twórczości prezentowana jest na wystawie w Muzeum Oflagu II C Woldenberg w Dobiegniewie.

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1934. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-08-12].
  2. Stępień 1980 ↓.
  3. Marianna Krauze, Marian Stępień – rysunki z cyklów „Warszawskie pożegnania” i „Moja Warszawa”: [wystawa, Galeria MDM Warszawa] : październik 1979, Warszawa: SBWA, 1979, OCLC 830285433 [dostęp 2021-02-17].
  4. Jerzy Kasprzycki, Marian Stępień, Pożegnania warszawskie, Warszawa: Arkady, 1971, OCLC 1170497645 [dostęp 2021-02-17].
  5. Marian Stępień, Zofia Jeżewska, Marian Stepien: rysunki z podróży, Styczeń: Dom Artysty Plastyka, 1970, OCLC 70696962 [dostęp 2021-02-17].
  6. I Ogólnopolska wystawa architektury wnętrz i sztuki dekoracyjnej. Zachęta Narodowa Galeria Sztuki. zacheta.art.pl, 17 lutego 2021. [dostęp 2021-02-17].
  7. Marian Brandys, Wyprawa do oflagu, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1955, OCLC 22332960 [dostęp 2021-04-14].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]