Maurizio Margaglio
 Maurizio Margaglio (2019) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Reprezentacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
168 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Konkurencja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Partner sportowy |
Barbara Fusar-Poli | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Trener |
Roberto Pelizzola, P. Mezzadri, Natalja Liniczuk | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub |
Agora Skating Team Milano | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Zakończenie kariery |
2006 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Rekordy życiowe ISU | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Maurizio Margaglio (ur. 16 listopada 1974 w Mediolanie) – włoski łyżwiarz figurowy, startujący w parach tanecznych z Barbarą Fusar-Poli. Brązowy medalista olimpijski z Salt Lake City (2002) i uczestnik igrzysk olimpijskich (1998, 2006), mistrz świata (2001), mistrz Europy (2001), zwycięzca finału Grand Prix (2000) oraz 9-krotny mistrz Włoch (1995–2002, 2006)[1]. Po zakończeniu kariery sportowej został trenerem łyżwiarskim.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1994 roku Margaglio rozpoczął współpracę z Barbarą Fusar-Poli[2]. Para aż 9-krotnie zdobywała mistrzostwo Włoch (1995–2002, 2006) i odnosiła sukcesy na arenie międzynarodowej od początku wspólnej kariery. W 1996 roku po raz pierwszy stanęli na podium zawodów z cyklu Grand Prix – Skate Canada International.
Wzięli udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998 w Nagano, gdzie zajęli 6. miejsce.
W sezonie 1999/2000 nie zajęli miejsca poniżej drugiego. Zdobyli srebro Trophée Lalique 1999, a następnie wygrali Skate America 1999 i Cup of Russia 1999. Awansowali do finału Grand Prix w Lyonie, gdzie ustąpili na podium jedynie francuskiej parze Marina Anisina / Gwendal Peizerat. Taki sam rezultat osiągnęli na mistrzostwach Europy i mistrzostwach świata, gdzie górą nadal byli Francuzi. W kolejnym sezonie Fusar-Poli / Margaglio byli niepokonani. Wygrali zawody Sparkassen Cup on Ice 2000 oraz kontynuowali passę zwycięstw w Cup of Russia 2000 i Skate America 2000. W finale Grand Prix 2000 w Tokio odnieśli kolejny sukces pokonując parę rosyjską Łobaczowa / Awierbuch oraz parę litewską Drobiazko / Vanagas. Ponadto zdobyli tytuł mistrzów Europy w Bratysławie i tytuł mistrzów świata w Vancouver.
W swoim drugim występie olimpijskim, na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002 w Salt Lake City zdobyli brązowy medal pomimo upadku Margaglio podczas tańca dowolnego. Litewska para Drobiazko / Vanagas złożyła protest, ale nie został on uznany i utrzymano pierwotne wyniki[3]. Po igrzyskach Fusar-Poli / Margaglio nie wzięli udział w mistrzostwach świata i zakończyli amatorską karierę[2].
Para Fusar-Poli / Margaglio we wrześniu 2005 roku ogłosiła, że postanawia wrócić do rywalizacji specjalnie na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2006 w ich ojczyźnie[2]. Po zdobyciu dziewiątego mistrzostwa Włoch wystąpili jedynie w zawodach olimpijskich w Turynie. Był to pierwszy konkurs tej pary na arenie międzynarodowej w którym obowiązywał nowy system oceniania ISU. Po tańcu obowiązkowym byli niespodziewanymi liderami rywalizacji[4]. W tańcu oryginalnym na kilka sekund przed zakończeniem występu Margaglio stracił równowagę podczas wykonywania podnoszenia rotacyjnego i przewrócił się upuszczając Fusar-Poli. Fusar-Poli przez około 30 sekund patrzyła na Margaglio, a następnie para opuściła lód[2]. Spadli na 7. miejsce w klasyfikacji po tańcu oryginalnym, ale dobra jazda w tańcu dowolnym pozwoliła im na zakończenie zawodów na 6. miejscu[2]. Po zakończeniu konkursu obydwoje potwierdzili, że ich złość po upadku wynikała z faktu popełnienia błędu, a nie wzajemnego obwiniania się za zaistniałą sytuację[2]. Kilka lat później Fusar-Poli wyznała, że podczas ich tańca oryginalnego na lodzie znajdowały się kryształy Swarovskiego z kostiumów wcześniejszych zawodników, ale upadek był wynikiem ich własnego błędu[5]. Olimpiada była ostatnim wspólnym konkursem Fusar-Poli / Margaglio, którzy kontynuowali wspólną jazdę w rewiach łyżwiarskich.
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
W 2011 roku Margaglio rozpoczął pracę trenerską w Finlandii, gdzie miał rozwijać program propagujący taniec na lodzie w kraju[6].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jego żoną jest niemiecka łyżwiarka figurowa Jyrina Lorenz[6]. Mają trzech synów: Gabriela (ur. 6 czerwca 2007)[7], Sebastiana (ur. 2009)[6] i Juliana (ur. 2012)[8].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Z Margaglio[edytuj | edytuj kod]
| Zawody | 94–95 | 95–96 | 96–97 | 97–98 | 98–99 | 99–00 | 00–01 | 01–02 | 05–06 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Międzynarodowe[9] | |||||||||||||||||
| Igrzyska olimpijskie | 6 | 3 | 6 | ||||||||||||||
| Mistrzostwa świata | 10 | 9 | 5 | 5 | 2 | 1 | |||||||||||
| Mistrzostwa Europy | 10 | 8 | 7 | 5 | 4 | 2 | 1 | 2 | |||||||||
| GP Finał Grand Prix | 5 | 5 | 2 | 1 | 4 | ||||||||||||
| GP Sparkassen Cup on Ice | 1 | 1 | |||||||||||||||
| GP NHK Trophy | 5 | 3 | |||||||||||||||
| GP Cup of Russia | 1 | 1 | 1 | ||||||||||||||
| GP Skate America | 2 | 3 | 1 | 1 | |||||||||||||
| GP Skate Canada International | 7 | 3 | |||||||||||||||
| GP Trophée Lalique | 6 | 2 | 2 | ||||||||||||||
| Autumn Trophy | 1 | ||||||||||||||||
| Lysiane Lauret Challenge | 1 | ||||||||||||||||
| Memoriał Karla Schäfera | 3 | ||||||||||||||||
| Krajowe[9] | |||||||||||||||||
| Mistrzostwa Włoch | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | ||||||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ International Skating Union Biography – Barbara Fusar-Poli / Maurizio Margaglio. ISU. [dostęp 2018-09-16]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Deanna Couras Goodson: Fusar-Poli & Margaglio: Ice Dancers Bring the Heat to Torino. Life In Italy. [dostęp 2018-09-16]. (ang.).
- ↑ Lithuania ice dance protest rejected. BBC, 2002-02-21. [dostęp 2018-09-16]. (ang.).
- ↑ Italians hold shock ice dance lead. CNN, 2006-02-17. [dostęp 2018-09-16]. (ang.).
- ↑ Linda Przygodski, Lynn Rutherford: Rings and rinks: The glare, TV ratings and Sasha. Icenetwork, 2010-02-16. [dostęp 2018-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-25)]. (ang.).
- ↑ a b c Elina Paasonen: Maurizio Margaglio Heads Finland’s Ice Dance Program. IFS Magazine, 2011-07-16. [dostęp 2018-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (ang.).
- ↑ Welcome, Gabriel!. Art on Ice, 2007-06-07. [dostęp 2018-09-16]. (ang.).
- ↑ Biografia di Maurizio Margaglio. cinquantamila.it, 2014-05-05. [dostęp 2018-09-16]. (wł.).
- ↑ a b Competition Results – FUSAR POLI Barbara / MARGAGLIO Maurizio. figureskating.sportresult.com. [dostęp 2018-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-04)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- International Skating Union Biography – Barbara Fusar-Poli / Maurizio Margaglio. ISU. [dostęp 2018-09-16]. (ang.).
