Michał Kotański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Kotański
Data urodzenia

12 grudnia 1976

Zawód, zajęcie

reżyser teatralny

Alma Mater

PWST w Krakowie

Stanowisko

dyrektor naczelny i artystyczny

Michał Kotański (ur. 12 grudnia 1976) – polski reżyser teatralny, od 2015 dyrektor naczelny i artystyczny Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, od stycznia 2024 dyrektor Teatru Telewizji[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent reżyserii dramatu na Wydziale Reżyserii Dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie oraz filozofii na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego[3].

Kariera teatralna[edytuj | edytuj kod]

Był asystentem Jerzego Golińskiego (Żołnierz i bohater George’a Bernarda Shawa (1998) w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie), Andrzeja Wajdy (Słomkowy kapelusz Eugène’a Labiche (1998) w Starym Teatrze w Krakowie), Jerzego Jarockiego (Trzeci akt Witkacego (2002) w PWST w Krakowie), Macieja Wojtyszki (Bułhakow (2002) w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie), a także Declana Donnellana, Achima Freyera, Mikołaja Grabowskiego, Krystiana Lupy, Andrzeja Seweryna i Rudolfa Zioły[3].

W 2002 zadebiutował jako reżyser spektaklu Mr Love[3] w krakowskim Teatrze STU z udziałem Agaty Pruchniewskiej i Krzysztofa Pluskoty. W 2003 zastąpił Marcina Grotę[4] i podjął się reżyserii przedstawienia Polaroidy. Kilka ostrych zdjęć Marka Ravenhilla[5], prezentowanego na XXXXIII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej w Kaliszu, gdzie odtwórca roli Victora, chłopaka umierającego na AIDS Tima (Adam Nawojczyk) – Michał Czernecki został wyróżniony za swój debiut.

Reżyserował w teatrach krakowskich – Starym, im. Juliusza Słowackiego i Bagatela[3], warszawskich – Powszechnym i Studio oraz Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu, Teatrze Wybrzeże, Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, Teatrze im. Aleksandra Sewruka w Elblągu, Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku i Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze.

Zrealizował słuchowiska radiowe – Zapach czekolady Radosława Paczochy (2009) i Burmistrz Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk (2011). Współpracował też z Teatrem Telewizji reżyserując Dzieje grzechu Stefana Żeromskiego (2017) z Magdą Grąziowską, Hamleta Williama Szekspira (2019) z Przemysławem Stippą w roli tytułowej i Widnokrąg Wiesława Myśliwskiego (2020)[6].

Dyrektor Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach[edytuj | edytuj kod]

Od 2015 dyrektor naczelny i artystyczny Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach.

Jedną z jego pierwszych artystycznych decyzji było wznowienie spektaklu Samotność pól bawełnianych Bernarda Marie Koltesa w reżyserii Radosława Rychcika i przeniesienie go na Dużą Scenę. W grudniu 2016 nawiązał współpracę z PWST w Krakowie. Michał Kotański urzeczywistnił marzenie kilku swoich poprzedników – Kielecki Międzynarodowy Festiwal Teatralny[7][8][9]. Realizuje różnorodną linię repertuarową – od ambitnych przedsięwzięć po komedie i musicale na wysokim poziomie. Do współpracy zaprasza najlepszych twórców teatralnych w Polsce i za granicą, m.in.: Dana Jemmetta, Mikołaja Grabowskiego, Maję Kleczewską, Jolantę Janiczak i Wiktora Rubina, Marcina Libera, Monikę Strzępkę i Pawła Demirskiego, Unę Thorleifsdottir.

Kotańskiemu udało się zamknąć kwestie własnościowe siedziby kieleckiego teatru toczące się przez 19 lat – dzięki temu teatr realizuje zadanie pn. „Przebudowa, rozbudowa i nadbudowa zabytkowego obiektu Teatru im Stefana Żeromskiego w Kielcach”, która zakłada m.in. unowocześnienie budynku, dostosowanie go do potrzeb osób niepełnosprawnych, wdrożenie nowej technologii sceny, uruchomienie sceny kameralnej otwartej na dziedziniec oraz odtworzenie historycznych elementów zabytkowych, jak posągi czterech muz na elewacji frontowej[10][11].

Spektakle[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Autor Miejsce premiery
2000 Letnicy Maksym Gorki PWST w Krakowie
2002 Mr Love Leach Karoline Krakowski Teatr Scena STU
2003 Polaroidy Mark Ravenhill Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
2005 Tajemna ekstaza David Hare Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie
2005 Komediant Thomas Bernhard Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu
2006 Językami mówić będą Andrew Bovell Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
2007 Spalenie matki Paweł Sala Teatr Wybrzeże w Gdańsku
2007 Opowieść o zwyczajnym szaleństwie Petr Zelenka Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu
2008 Loretta George F. Walker Teatr Wybrzeże w Gdańsku
2009 Produkt Mark Ravenhill Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie
2010 Przed odejściem w stan spoczynku Thomas Bernhard Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Warszawa
2010 Letnicy Maksym Gorki Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie
2012 Anna Karenina Lew Tołstoj Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze[12]
2012 Letnicy Maksym Gorki Teatr im. Aleksandra Sewruka w Elblągu
2012 Być jak Kazimierz Deyna Radosław Paczocha Teatr im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku
2013 Kariera Nikodema Dyzmy Tadeusz Dołęga-Mostowicz Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie
2013 Układ Elia Kazan Teatr Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Kraków
2013 Don Juan Molier Teatr im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze[13]
2014 Mefisto Klaus Mann Teatr Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Kraków
2014 Dzieje grzechu Stefan Żeromski Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
2015 Poskromienie złośnicy William Szekspir Teatr Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Kraków
2015 Świętoszek Molier Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie
2016 Krzyżacy Henryk Sienkiewicz Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu[14]
2017 Opowieści Lasku Wiedeńskiego Ödön von Horváth PWST w Krakowie
2017 Opowieści Lasku Wiedeńskiego Ödön von Horváth Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
2018 Romans Aleksander Ostrowski Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu
2019 Widnokrąg Wiesław Myśliwski Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
2020 Loretta George F. Walker Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
2022 Król Mięsopust Jarosław Marek Rymkiewicz Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
2022 Uciekła mi przepióreczka Stefan Żeromski Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
2023 Don Juan Molier Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu

Teatr Telewizji[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Autor
2017 Dzieje grzechu Stefan Żeromski
2020 Hamlet William Szekspir
2020 Widnokrąg Wiesław Myśliwski

Teatr Polskiego Radia[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Autor
2009 Zapach czekolady Radosław Paczocha
2020 Burmistrz Małgorzata Sikorska-Miszczuk

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marcelina Obarska: Michał Kotański: Bez czujności wobec pozawarszawskiej widowni zginiemy. Culture.pl, 2020-10-21. [dostęp 2022-07-29]. (pol.).
  2. Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2024-01-26].
  3. a b c d Teatr w Kielcach ma nowego dyrektora. Został nim Michał Kotański. „Nasze Miasto”, 2015-11-05. [dostęp 2022-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-29)]. (pol.).
  4. Nowe sztuki w Starym, „Gazeta Krakowska”, nr 206/4 września 2002
  5. Magda Huzarska, Zamazane fotografie, „Gazeta Krakowska”, nr 17/21 stycznia 2003
  6. Michał Kotański w bazie filmpolski.pl
  7. Wenn alles auf der Goldwaage liegt [online], Theater der Zeit [dostęp 2024-01-15] (niem.).
  8. Kielce International Theatre Festival: Die Wirklichkeit umschreiben [online], www.woz.ch, 10 października 2023 [dostęp 2024-01-15] (niem.).
  9. V baště Kaczyńského: vzpurné divadlo, Číňani a chudý venkov - Seznam Zprávy [online], www.seznamzpravy.cz [dostęp 2024-01-15] (cz.).
  10. Historia — Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach [online], teatrzeromskiego.pl [dostęp 2024-01-15] (pol.).
  11. Przebudowa Teatru Żeromskiego w Kielcach – rozmowa ze Szczepanem Wrońskim i Moniką Lemańską z WXCA [online], architektura.muratorplus.pl [dostęp 2024-01-15] (pol.).
  12. Pociąg do (nie) szczęścia [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2024-01-15].
  13. i, Michał Kotański, Don Juan, Molier, komedia, Teatr im. Norwida, Jelenia Góra [online], Miesięcznik Teatr, 12 stycznia 2014 [dostęp 2024-01-15] (pol.).
  14. Wyborcza.pl [online], torun.wyborcza.pl [dostęp 2024-01-15].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]