Mielno (powiat krośnieński)
51°48′03″N 14°39′33″E/51,800833 14,659167| wieś | |
_2.jpg) Kościół św. Franciszka z Asyżu (1892) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
78[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-629[3] |
| Tablice rejestracyjne |
FKR |
| SIMC |
0909450 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Gubin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
| 51°48′03″N 14°39′33″E/51,800833 14,659167[1]
| |
Mielno (niem. Mehlen, łuż. Maliń)[4] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.
Wieś Mielno wymieniano w roku 1449 pod nazwą (niem. Malyn), w 1557 jako Mallin, a w 1562[5] roku jako Maehlen[6]. Później właścicielami wsi były rodziny saksońskiej szlachty: von Maren, von Wiedebach, hrabina Löwenschildt, a po wojnie trzydziestoletniej właścicielami byli von Reboldt, von Burgsdorf, von Lindenau[6]. Mieszkańcy wsi zajmowali się przez stulecia rybołówstwem na jeziorze Mielnickim[7]. Wioska należała pod koniec XVIII wieku do hrabiny von Brühl, stając się częścią majątku Brühlów[6]. Był tam młyn wodny. W 1838 roku we wsi zamieszkiwało 9 rolników, 4 ogrodników, bednarz, właściciel szynku, młynarz wodnego młyna i 6 chałupników[6]. Wieś rozbudowano w wieku XIX.
Znajdowała się tu od 26 lipca 1945 roku komendantura wojskowa, a jej dowódcą był por. Marceli Zaremba, dowódca 3. kompanii strzeleckiej 38. Pułku Piechoty. Od listopada 1945 do 1947 roku istniała 26. Strażnica WOP podlegająca pod 6. Komendę Odcinka Sękowice (komendant ppor. Teofil Siwicki, z-ca ds. polityczno wychowawczych ppor. Mikołaj Duszan)[8].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[9]:
- zespół dawnego kościoła ewangelickiego, z połowy XIX wieku:
- kościół, obecnie rzymskokatolicki filialny pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu, niewielki, neogotycki, wzniesiony w 1892 roku (parafia Strzegów). Kościół posiada we wschodniej części absydę, natomiast w zachodniej wieżę[7], znajduje się w centrum wsi
- cmentarz, obecnie nieczynny
- ogrodzenie z bramą, murowany
- dom nr 6, szachulcowy, z końca XVIII wieku
- dom, szachulcowy, z końca XVIII wieku.
inne zabytki:
- wielka stodoła z murem szachulcowym zasługuje na uwagę.[8]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 79832
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 786 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rudolf Lehmann: Historisches Ortslexikon für die Niederlausitz Band 2. Die Kreis Cottbus, Spremberg, Guben und Sorau. 2011. ISBN 978-3-941919-90-7.
- ↑ Do tego roku stanowiła własność klasztoru w Guben
- ↑ a b c d Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 279
- ↑ a b Gubińskie Towarzystwo Kultury - Zeszyty Gubińskie nr 5 s. 27
- ↑ a b Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 280
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 13. [dostęp 2013-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wydawnictwo Gubińskiego Towarzystwa Kultury 1999 r. - Zeszyty Gubińskie nr 5 s.27
- Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949…. Gubin: Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 279-282. ISBN 978-83-88059-54-4.
- Siedziba gminy: Gubin
| Miejscowości gminy |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jednostki pomocnicze gminy |
|
