Drzeńsk Mały
51°59′06″N 14°46′01″E/51,985000 14,766944| wieś | |
 Fragment zabudowy wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
168[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-620[3] |
| Tablice rejestracyjne |
FKR |
| SIMC |
0909265 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Gubin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
| 51°59′06″N 14°46′01″E/51,985000 14,766944[1]
| |
Drzeńsk Mały (niem. Klein Drenzig, łuż. Mały Drězg)[4] – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Położony jest 6 km na północny wschód od Gubina przy drodze z Wałowic do Żytowania. Po raz pierwszy napomknięto o wsi w dokumentach w 1367 roku pod nazwą (niem. Schildowdrencz)[5]. W latach 1818 - 1864 istniała tutaj cegielnia, oraz od 1840 - 1864 roku folwark[6]. W latach 1876 - 1888 majątek ten został podzielony między gospodarzy[5]. Drzeńsk Mały był kiedyś własnością mieszczan z Lucku, należał także do klasztoru w Neuzelle, rodziny von Polenz, a ostatni właściciel to Helmigk[5]. Uprawiano tu w XVIII wieku żyto, pszenicę, owies, jęczmień, grykę, chmiel, len i ziemniaki. Władca majątku Hans von Pilgram w 1675 roku wspomógł po wielkim pożarze odbudowę Gubina[5].
W Drzeńsku Małym od 12 czerwca do 18 września 1945 roku była komendantura wojskowa, której komendantem był ppor. Józef Bober z 38. Pułku Piechoty[5]. W 1952 roku wieś zamieszkiwało 88 osób. W latach 1953 - 1956 była tam spółdzielnia produkcyjna, a w 1996 roku oddano we wsi do użytku wodociąg[7].
Liczy około 150 mieszkańców, w wiosce sklep spożywczy oraz świetlica wiejska. Wieś ulicowo – placowa o metryce średniowiecznej. Obecnie wielodrożnica z czytelnym planem pierwotnym. Zabudowa zwarta szczytowa i kalenicowa.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[8]:
- dom nr 4, z XVIII wieku.
Warto zobaczyć:
- dom ludowy (świetlica) z 1925 roku, oraz aleję lipową.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 26593
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 238 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rudolf Lehmann: Historisches Ortslexikon für die Niederlausitz Band 2. Die Kreis Cottbus, Spremberg, Guben und Sorau. 2011. ISBN 978-3-941919-90-7.
- ↑ a b c d e Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 214
- ↑ Gubińskie Towarzystwo Kultury - Zeszyty Gubińskie nr 5 s. 21
- ↑ Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949… s. 215
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 12. [dostęp 2013-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gubińskie Towarzystwo Kultury - Zeszyty Gubińskie nr 5 s.21
- Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939 – 1949…. Gubin: Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, 2011, s. 214-217. ISBN 978-83-88059-54-4.
- Siedziba gminy: Gubin
| Miejscowości gminy |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jednostki pomocnicze gminy |
|
