Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988
| |||
| |||
| Dyscyplina | |||
|---|---|---|---|
| Organizator | |||
| Szczegóły turnieju | |||
| Gospodarz | |||
| Otwarcie | |||
| Zamknięcie (finał) | |||
| Liczba drużyn |
8 (z 1 konfederacji) | ||
| Liczba aren |
8 (w 8 miastach) | ||
| I miejsce | |||
| II miejsce | |||
| III miejsce | |||
| Statystyki turnieju | |||
| Liczba meczów |
15 | ||
| Liczba bramek |
34 (2,27 na mecz) | ||
| Oglądalność |
849 844 (56 656 na mecz) | ||
| Król strzelców |
Marco van Basten (5 goli) | ||
| Strona internetowa | |||
Decyzją Komitetu Wykonawczego UEFA z dnia 15 marca 1985 roku ósme finały Mistrzostw Europy w piłce nożnej odbyły się w roku 1988 na stadionach Republiki Federalnej Niemiec. Mecz otwarcia miał miejsce 10 czerwca 1988 roku na stadionie Rheinstadion w Düsseldorfie. Finał rozegrano 25 czerwca na Stadionie Olimpijskim w Monachium. W turnieju udział wzięło osiem drużyn. Ekipa zachodnioniemiecka nie brała udziału w eliminacjach, ponieważ była gospodarzem turnieju. Pozostałe drużyny o prawo występu walczyły w grach eliminacyjnych, które rozpoczęły się 10 września 1986 roku. Jedyny jak dotąd tytuł mistrzowski zdobyła reprezentacja Holandii.
Eliminacje
[edytuj | edytuj kod]
W eliminacjach do turnieju finałowego udział wzięły 32 reprezentacje, które podzielono na 7 grup. Do turnieju awansowali jedynie zwycięzcy grupy. Zespół zachodnioniemiecki jako gospodarz miał zapewnione miejsce w turnieju bez konieczności grania w eliminacjach. Ostatni mecz kwalifikacyjny rozegrano w dniu 20 grudnia 1987 roku, kiedy to reprezentacja Malty walczyła o punkty z reprezentacją Portugalii (mecz zakończył się zwycięstwem Portugalii 1:0).
Drużyny uczestniczące
[edytuj | edytuj kod]W turnieju finałowym udział wzięły następujące reprezentacje narodowe[1][2]:
| Drużyna | Grupa kwalifikacyjna | Liczba występów | Najlepszy wynik |
|---|---|---|---|
 RFN
|
gospodarz | 4 (1972, 1976, 1980, 1984) | Mistrzostwo (1972, 1980) |
 Hiszpania
|
Zwycięzca grupy 1 | 3 (1964, 1980, 1984) | Mistrzostwo (1964) |
 Włochy
|
Zwycięzca grupy 2 | 2 (1968, 1980) | Mistrzostwo (1968) |
 ZSRR
|
Zwycięzca grupy 3 | 4 (1960, 1964, 1968, 1972) | Mistrzostwo (1960) |
 Anglia
|
Zwycięzca grupy 4 | 2 (1968, 1980) | III miejsce (1968) |
 Holandia
|
Zwycięzca grupy 5 | 2 (1976, 1980) | III miejsce (1976) |
 Dania
|
Zwycięzca grupy 6 | 2 (1964, 1984) | III/IV miejsce (1984) |
 Irlandia
|
Zwycięzca grupy 7 | debiutant | |
Stadiony
[edytuj | edytuj kod]- Müngersdorfer Stadion (wybudowany w Kolonii w roku 1923, może pomieścić 47 tys. osób)
- Neckarstadion (wybudowany w Stuttgarcie w roku 1933, może pomieścić 50 tys. osób)
- Niedersachsenstadion (wybudowany w Hanowerze w roku 1954, może pomieścić 50 423 osób)
- Olympiastadion (wybudowany w Monachium w roku 1972, może pomieścić 69 tys. osób)
- Parkstadion (wybudowany w Gelsenkirchen w roku 1972, może pomieścić 62 tys. osób)
- Rheinstadion (wybudowany w Düsseldorfie w roku 1926, może pomieścić 55 850 osób)
- Volksparkstadion (wybudowany w Hamburgu w roku 1953, może pomieścić 61 200 osób)
- Waldstadion (wybudowany we Frankfurcie w roku 1925, może pomieścić 61 tys. osób)
Sędziowie
[edytuj | edytuj kod]- Emilio Soriano Aladrén (Hiszpania)
- Horst Brummeier (Austria)
- Paolo Casarin (Włochy)
- Erik Fredriksson (Szwecja)
- Bruno Galler (Szwajcaria)
- Keith Hackett (Anglia)
- Ioan Igna (Rumunia)
- Siegfried Kirschen (NRD)
- Dieter Pauly (RFN)
- Alexis Ponnet (Belgia)
- José Rosa dos Santos (Portugalia)
- Albert Thomas (Holandia)
- Bob Valentine (Szkocja)
- Michel Vautrot (Francja)
Faza grupowa
[edytuj | edytuj kod]Legenda do tabelek:
- Pkt – liczba punktów
- M – liczba meczów
- W – zwycięstwa
- R – remisy
- P – porażki
- Br+ – bramki zdobyte
- Br− – bramki stracone
- +/− – różnica bramek
Dwie pierwsze drużyny z każdej grupy awansowały do dalszych gier.
| awans do półfinału |
| odpadnięcie z turnieju |
| Na mistrzostwach Europy w latach 1980-1992 za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano |
Grupa A
[edytuj | edytuj kod]| Zespół | Pkt | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| RFN
|
5 | 3 | 2 | 1 | 0 | 5 | 1 | 4 |
 Włochy
|
5 | 3 | 2 | 1 | 0 | 4 | 1 | 3 |
| Hiszpania
|
2 | 3 | 1 | 0 | 2 | 3 | 5 | -2 |
| Dania
|
0 | 3 | 0 | 0 | 3 | 2 | 7 | -5 |
- 10 czerwca
- godz. 20:15, Düsseldorf: RFN – Włochy 1:1 (0:0)
- 0:1 Roberto Mancini 52'
- 1:1 Andreas Brehme 55'
- sędziował: Keith Hackett
- widzów: 62 552 osób
- 11 czerwca
- godz. 15:30, Hanower: Dania – Hiszpania 2:3 (1:1)
- 0:1 Míchel 5'
- 1:1 Michael Laudrup 24'
- 1:2 Emilio Butragueño 53'
- 1:3 Rafael Gordillo 66'
- 2:3 Flemming Povlsen 82'
- sędziował: Albert Thomas
- widzów: 60 366 osób
- 14 czerwca
- godz. 17:15, Gelsenkirchen: RFN – Dania 2:0 (1:0)
- 1:0 Jürgen Klinsmann 10'
- 2:0 Olaf Thon 85'
- sędziował: Bob Valentine
- widzów: 64 812 osób
- godz. 20:15, Frankfurt: Włochy – Hiszpania 1:0 (0:0)
- 1:0 Gianluca Vialli 73'
- sędziował: Erik Fredriksson
- widzów: 51 790 osób
- 17 czerwca
- godz. 20:15, Monachium: RFN – Hiszpania 2:0 (1:0)
- 1:0 Rudi Völler 29'
- 2:0 Rudi Völler 51'
- sędziował: Michel Vautrot
- widzów: 72 308 osób
- godz. 20:15, Kolonia: Włochy – Dania 2:0 (0:0)
- 1:0 Alessandro Altobelli 67'
- 2:0 Luigi de Agostini 87'
- sędziował: Bruno Galler
- widzów: 53 951 osób
Grupa B
[edytuj | edytuj kod]| Zespół | Pkt | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 ZSRR
|
5 | 3 | 2 | 1 | 0 | 5 | 2 | 3 |
| Holandia
|
4 | 3 | 2 | 0 | 1 | 4 | 2 | 2 |
| Irlandia
|
3 | 3 | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 0 |
| Anglia
|
0 | 3 | 0 | 0 | 3 | 2 | 7 | -5 |
- 12 czerwca
- godz. 15:30, Stuttgart: Anglia – Irlandia 0:1 (0:1)
- 0:1 Ray Houghton 6'
- sędziował: Siegfried Kirschen
- widzów: 51 573 osób
- godz. 20:15, Kolonia: Holandia – Związek Radziecki 0:1 (0:0)
- 0:1 Wasilij Rac 52'
- sędziował: Dieter Pauly
- widzów: 60 tys. osób
- 15 czerwca
- godz. 17:15, Düsseldorf: Anglia – Holandia 1:3 (0:1)
- 0:1 Marco van Basten 44'
- 1:1 Bryan Robson 53'
- 1:2 Marco van Basten 71'
- 1:3 Marco van Basten 75'
- sędziował: Paolo Casarin
- widzów: 63 940 osób
- godz. 20:15, Hanower: Irlandia – Związek Radziecki 1:1 (1:0)
- 1:0 Ronnie Whelan 38'
- 1:1 Ołeh Protasow 74'
- sędziował: Emilio Soriano Aladrén
- widzów: 38 308 osób
- 18 czerwca
- godz. 15:30, Frankfurt: Anglia – Związek Radziecki 1:3 (1:2)
- 0:1 Siarhiej Alejnikau 3'
- 1:1 Tony Adams 16'
- 1:2 Ołeksij Mychajłyczenko 28'
- 1:3 Wiktor Pasulko 72'
- sędziował: José Rosa dos Santos
- widzów: 53 tys. osób
- godz. 15:30, Gelsenkirchen: Irlandia – Holandia 0:1 (0:0)
- 0:1 Wim Kieft 82'
- sędziował: Horst Brummeier
- widzów: 70 800 osób
Faza pucharowa
[edytuj | edytuj kod]| Półfinał | Finał | |||||||
| 21 czerwca – Hamburg | ||||||||
| 1A RFN | 1 | |||||||
| 25 czerwca – Monachium | ||||||||
| 2B Holandia | 2 | |||||||
| ZSRR | 0 | |||||||
| 22 czerwca – Stuttgart | ||||||||
| Holandia | 2 | |||||||
| 1B ZSRR | 2 | |||||||
| 2A Włochy | 0 | |||||||
Półfinały
[edytuj | edytuj kod]| 21 czerwca 1988 | RFN |
1-2 0-0
|
Holandia |
Hamburg Widzów: 61 330 Sędzia: Ioan Igna |
| 22 czerwca 1988 | ZSRR |
2-0 0-0
|
Włochy
|
Neckarstadion, Stuttgart Widzów: 61 606 Sędzia: Alexis Ponnet |
Finał
[edytuj | edytuj kod]| 25 czerwca 1988 finał Euro 1988
|
ZSRR
|
0-2 0-1
|
Holandia |
Stadion Olimpijski, Monachium Widzów: 72,308 Sędzia:  Michel Vautrot
|
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
PIERWSZY TYTUŁ MISTRZA EUROPY
Strzelcy
[edytuj | edytuj kod]- 5 goli:
- 2 gole:
- 1 gol:
Tony Adams
Siarhiej Alejnikau
Alessandro Altobelli
Andreas Brehme
Emilio Butragueño- Luigi De Agostini
- Rafael Gordillo
Ruud Gullit
Ray Houghton- Wim Kieft
- Ronald Koeman
- Jürgen Klinsmann
Michael Laudrup- Hennadij Łytowczenko
- Roberto Mancini
- Míchel
- Lothar Matthäus
- Ołeksij Mychajłyczenko
- Wiktor Pasulko
- Flemming Povlsen
- Wasilij Rac
- Bryan Robson
- Olaf Thon
- Gianluca Vialli
- Ronnie Whelan
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ UEFA.com, History [online], UEFA.com [dostęp 2022-12-11] (ang.).
- ↑ UEFA.com, og-title-uefaeuro-matches [online], UEFA.com [dostęp 2022-12-11] (ang.).
Kontrola autorytatywna (edition of the UEFA European Championship):