Siarhiej Alejnikau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siarhiej Alejnikau
Pełne imię i nazwisko

Siarhiej Jauhieniewicz Alejnikau

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1961
Mińsk

Pozycja

obrońca / pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1981–1989 Dynama Mińsk 220 (31)
1989–1990 Juventus F.C. 30 (3)
1990–1992 US Lecce 59 (2)
1993–1995 Gamba Osaka 83 (14)
1996 IK Oddevold
1997–1998 Corigliano
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1984–1991  ZSRR 73 (6)
1992  WNP 4 (0)
1992–1994  Białoruś 4 (0)
W sumie: 81 (6)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Siarhiej Jauhieniewicz Alejnikau (biał. Сяргей Яўгеньевіч Алейнікаў, ros. Сергей Евгеньевич Алейников, Siergiej Jewgieniewicz Alejnikow; ur. 7 listopada 1961 w Mińsku) – białoruski piłkarz, grający najczęściej w pomocy, reprezentant Związku Radzieckiego, srebrny medalista Euro 1988, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Jeden z najbardziej znanych zawodników radzieckich pochodzących z Białorusi. Największą sławę zdobył występując w drużynie Dynama Mińsk. Jako gracz tego klubu zdobył w 1982 Mistrzostwo Związku Radzieckiego. W 1989, po kilku sezonach udanych występów w klubie ze stolicy Białoruskiej SRR, przeniósł się do włoskiego Juventusu, gdzie już występował inny gracz Sbornej Aleksandr Zawarow. Żadnemu z nich nie udało się jednak zrobić kariery na Półwyspie Apenińskim, choć przyczynili się do zdobycia przez Juventus Pucharu Włoch oraz Pucharu UEFA w 1990. Później przeniósł się do US Lecce. Grał również w lidze japońskiej i szwedzkiej, by na zakończenie kariery powrócić do Włoch.

W latach 1984, 1986 i 1988 zwyciężał w plebiscytach na najlepszego piłkarza Białorusi, zaś w 2003 został wybrany Złotym Graczem Białorusi z okazji 50-lecia UEFA.

Reprezentacja[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodnik Dynama Mińsk trafił do pierwszej reprezentacji ZSRR. Zadebiutował w niej 28 marca 1984 towarzyskim meczem z RFN. Był jednym z kluczowych zawodników drużyny reprezentacyjnej prowadzonej w latach 1984-1986 przez Eduarda Małofiejewa, który wcześniej prowadził Alejnikaŭa jako trener mińskiego Dynama. Po dymisji Małofiejewa w 1986 równie dużym zaufaniem obdarzył Alejnikaŭa nowy selekcjoner Walery Łobanowski. Alejnikaŭ uczestniczył w Mistrzostwach Świata w 1986 w Meksyku oraz Mistrzostwach Europy w 1988 w Niemczech Zachodnich, na których gracze Sbornej sięgnęli po srebrny medal. Jako gracz Juventusu Alejnikaŭ brał udział w rozgrywanym we Włoszech Mundialu 1990. W 1992 wystąpił na Mistrzostwach Europy w Szwecji w barwach reprezentacji Wspólnoty Niepodległych Państw. Tam też, rozegranym 18 czerwca meczem ze Szkocją zakończył występy w drużynie ZSRR i WNP. Ogółem rozegrał w niej 77 gier, strzelając 6 bramek. Zaliczył również 4 mecze w reprezentacji niepodległej Białorusi (1992-1994).

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Od czasu zakończenia kariery piłkarskiej pracuje jako trener. Szkolił włoskie drużyny z niższych lig, a następnie pracował z młodzieżą. W 2003 bez sukcesów prowadził drużynę Torpedo-Metałurg Moskwa. Od 2005 jest trenerem w piłkarskiej szkole Juventusu w Lecce.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]