Perkoz maoryski
Wygląd
Poliocephalus rufopectus[1] | |||
(G. R. Gray, 1843) | |||
Perkoz maoryski na jeziorze Rotorua | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
perkoz maoryski | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Perkoz maoryski[4] (Poliocephalus rufopectus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny perkozów (Podicipedidae), zamieszkujący Wyspę Północną Nowej Zelandii. Niezagrożony wyginięciem.
- Taksonomia
- Takson ten opisał George Robert Gray w 1843 roku. Nie wyróżnia się podgatunków[5].
- Występowanie
- Pierwotnie gatunek ten zamieszkiwał cały obszar Nowej Zelandii. W połowie XIX wieku zaczął zanikać na Wyspie Południowej i do końca wieku był już na granicy wymarcia. Ostatni lęg na tych terenach zaobserwowano w roku 1941[3]. Od końca lat 80. XX wieku ptaki te znów sporadycznie zalatują na tę wyspę, a w 2012 roku stwierdzono pojedynczy lęg[3]. Na Wyspie Północnej perkoz maoryski jest nadal dość szeroko rozpowszechniony, szczególnie na płaskowyżu wulkanicznym. Występuje od poziomu morza do 740 m n.p.m.[6]
- Spotykany jest na piaszczystodennych jeziorach, lagunach, gospodarskich zaporach wodnych oraz na wewnątrzlądowych jeziorach porośniętych bogatą roślinnością.
- Morfologia
- Długość ciała 28–30 cm; masa ciała 232–271 g[7]. Obie płcie są do siebie podobne, choć samce są nieco większe i mają dłuższe dzioby[6].
- Rozród
- W gniazdach znajdują się dwa lub trzy jaja[6]. Inkubacja trwa 22–23 dni i zajmują się nią oboje rodzice[6]. Okres lęgowy trwa dość długo i zależy od warunków środowiskowych. Na północy kraju zazwyczaj odbywa więcej niż jeden lęg rocznie. Ogólnie gatunek posiada wysoki potencjał rozrodczy, aczkolwiek przeżywalność młodych sięga jedynie 20 procent.
- Pożywienie
- Żywi się głównie owadami wodnymi i ich larwami, wyławia je z wody lub łapie z powietrza; ponadto nurkuje w poszukiwaniu małych ryb i skorupiaków, pozostając pod wodą do 30 sekund[6].
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2022 roku uznaje perkoza maoryskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – Near Threatened) od 2022 roku; wcześniej, od 2015 roku klasyfikowano go jako gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened), od 2000 jako gatunek narażony (VU – Vulnerable), od 1994 jako gatunek zagrożony (EN – Endangered), a od 1988 jako gatunek niższego ryzyka/najmniejszej troski (LR/LC – Lower Risk/Least Concern). Całkowitą liczebność populacji ocenia się obecnie na 1000–5000 dorosłych osobników. Obecny trend liczebności populacji ocenia się jako rosnący[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Poliocephalus rufopectus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ New Zealand Grebe (Poliocephalus rufopectus). IBC The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (ang.).
- ↑ a b c d Poliocephalus rufopectus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Podicipedidae Bonaparte, 1831 - perkozy - Grebes (wersja: 2016-07-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-31].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-31]. (ang.).
- ↑ a b c d e N. Bouglouan: New Zealand Grebe or New Zealand Dabchick. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-07-31]. (ang.).
- ↑ Llimona, F., del Hoyo, J., Jutglar, F., Kirwan, G.M. & Sharpe, C.J.: New Zealand Grebe (Poliocephalus rufopectus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-11-07].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).